"ริต้า ริต้าค้าบบ" หลังจากที่ผมได้สารภาพความจริงกับริต้าไป ทุกอย่างมันก็ดีขึ้น โล่งขึ้น โชคดีจริงๆที่ริต้าเป็นคนเข้าใจอะไรง่าย ไม่เจ้าคิดเจ้าแค้น นึกแล้วก็ชื่นใจเมียใครก็ไม่รู้ แต่ว่าไอ้เมียที่ผมว่า เธอหายไปไหนกัน ตื่นมาไม่เจอเธอเหมือนตื่นมาไม่เจอเงิน เพราะเงินอยู่ที่เธอ...ล้อเล่นค้าบบเพราะคิดถึงต่างหากล่ะ
ตึ้ง ตึ้ง ตึ้ง เสียงโทรศัพท์ริต้านี่ เจ้าตัวไม่อยู่ก็ให้ผัวเจ้าตัวดูแทนก็ได้
ซัน: ฉันชอบแก
ซัน: แกมาคบกับฉันมั้ย
ซัน: ฉันดูแลแกได้ดีกว่าปัจจุบันแน่นอน
ผมถึงกับหมวดคิ้วเมื่อได้อ่านข้อความที่ไอ้เหี้ยซันมันส่งมา มันยังไม่จบไม่สิ้นกับริต้า แต่ก่อนวุ่นวานยังไงปัจจุบันก็ยังวุ่นวายอยู่อย่างนั้น ครั้งนี้ถึงกับมาสารภาพรักเลยหรอวะ จะเกินไปแล้วนะ
ปึ้ง เสียงปิดประตู สงสัยริต้ากลับมาแล้ว
"พี่ตินนน" เสียงหวานของริต้าเรียกผมเมื่อประตูเข้ามา
"...." ผมทำเป็นแกล้งหลับ
"พี่ติน ยังไม่ตื่นอีกหรอเน
