ริต้า
ตอนนี้พูดได้เลยว่า พี่ตินเริ่มค่อยๆ มีความทรงจำขึ้นมาบ้างเรื่อยๆ จากการดูรูปแล้วพี่แกก็เริ่มนึกได้เรื่อยๆ เรียกว่า หายดีก็ได้แล้วมั้ง เพราะว่า อ้อนรักทั้งวันทั้งคืน ฉันแทบจำไม่ได้เลยว่า ก่อนที่พี่ตินจะกลับมาเป็นแบบนี้ได้ พี่เย็นชามากเลย แต่สิ่งที่ฉันแปลกใจคือ ครอบครัวพี่ตินไม่มีใครมาเยี่ยมพี่ตินเลย เห็นมีแต่ม๊า แต่พี่ตินก็ไม่เคยพูดถึงพวกเขานะ ตั้งแต่ก่อนความจำเสื่อมแล้ว...
"พี่ตินคะ เอาปากกาให้ริต้าหน่อย" ฉันที่กำลังก้มหน้าก้มตาเขียนงานอยู่ พูดจริงๆว่า มหาลัยที่เมืองไทยวุ่นวายมากเลย ต่างจากที่อเมริกามาก เหนื่อยแบบตะโกนน!!!!!!
"เอาไปทำไมอ่ะ จะเอามาวงตรงส่วนที่หนูชอบพี่หรอ" พี่ตินพูดอย่างเลี่ยนๆ วันนี้เป็นอะไร เพี้ยนไปใหญ่แล้ว
"หนูจะมาเอามาทำงาน เลิกเล่นได้แล้วค่ะ" ฉันบอกเสียงแข็ง เพราะว่าไม่งั้นเดี๋ยวงานไม่เสร็จแน่
"ทำไมอ่ะ หนูไม่ชอบพี่หรอ"
".... ปากกาค่ะ"
"ชอบก็บอกตรงๆ ไม่ต้อ
