พิศวาสรักจอมพยศ

บทที่6.สมยอมหรือเพราะใจเผลอ?

โลก พูดจาหวานหู...และเอาอกเอาใจเธอแบบถวายหัว ทุกสิ่งที่อยากได้เมฆาเต็มใจเนรมิตให้บุตรสาว ไม่ว่าจะยากเย็น แสนเข็ญเพียงใดก็ตาม เขาสรรหามาให้ไม่เคยปริปากบ่น แล้วอย่างนี้จะไม่ให้เธอรักบิดาสุดหัวใจได้อย่างไร ทานเหล้าบ้างเวลาสังสรรค์ บุหรี่ไม่แตะ ไม่เจ้าชู้ไก่แจ้ ไม่เคยมีสายตามองใครนอกจากภรรยาที่เสียชีวิตไปแล้ว และเมื่อเหลือเธอเพียงคนเดียว ท่านก็ทุ่มความรักทั้งหมดให้เธอเพียงคนเดียวเท่านั้น

         “เดินย่อยอาหารหน่อยไหม เมย่า?”

         “ก็ดีคะ อากาศเย็น กับแสงจันทร์นวลๆ ช่วยทำให้เราผ่อนคลาย คุณไม่มีธุระที่ไหนแล้วใช่ไหมคะ?”

         หญิงสาวเอียงคอมองชายหนุ่ม เธอกำลังทบทวนความทรงจำเกี่ยวกับคาลิกซ์โต้ทั้งหมด ภาพหลายภาพ แวบผ่านเข้ามาในหน่วยความจำ ล้วนแต่เป็นพฤติกรรมแย่ๆ ของเขาแทบทั้งสิ้น ไม่ว่าจะเป็นการร่ำสุราตอนกลางคืน อยู่กลางวงล้อมของสาวสวย และใช้ชีวิตสำเริงสำราญ สนุกสนานเฮฮา และเปลี่ยนคู่ควงเป็นว่าเล่น แต่ทำไมน่ะ? ทำไมสาวๆ ส่วนใหญ่ถึงโหวตให้เขาเป็นผู้ชายที่ผู้หญิงต้องการอยู่ในอ้อมกอดเขามากที่สุด...พวกหล่อนคิดอะไรกัน!!

         สายลมเย็นๆ พัดโชยมาปะทะร่างกาย เมยานีเดินทอดน่อง เธอระปลายนิ้วไปตามยอดไม้พุ่ม แหงนเงยใบหน้ามองไปยังท้องฟ้ากว้าง เมื่อบรรยากาศตอนค่ำเงียบสงบ และแสนสุข...

         “อุ้ย!!” ปลายรองเท้าส้นสูง สะดุดก้อนหินก้อนเล็กๆ เป็นเพราะเธอ เหม่อมองท้องฟ้า จนไม่ได้ดูทางเดิน ร่างกายจึงเสียหลัก ถลาเหมือนนกปีกหัก และหากคาลิกซ์โต้ไม่ยื่นมือเข้าช่วย เธอคงร่วงไปกองอยู่บนพื้นคอนกรีต!!

         ชายหนุ่มพุ่งตัวเข้าคว้าๆ ร่างบอบบางไว้ได้ทัน ก่อนที่เธอจะล้มลงไปบนพื้น เขาจับตามองเธอแบบไม่คลาดสายตา จนมองเห็นอุบัติเหตุที่เกิดขึ้นปุบปับ และช่วยเหลือได้ทันท้วงที...

         ตุ๊บๆ...

         เสียงเต้นของหัวใจดังสนั่นอยู่ข้างใบหูของเธอ เพราะถูกโอบกอดจากคาลิกซ์โต้ ใบหน้าเธอแนบแผงอกของเขาพอดิบพอดี จนได้ยินเสียงหัวใจของเขาเต้นหนักๆ แต่มั่นคงพิลึก...นี่เป็นครั้งแรกที่เธอตกอยู่ในอ้อมแขนของผู้ชายคนอื่น นอกเหนือจากบิดา แขนแข็งแรงที่โอบรัดรอบตัวอบอุ่นเหมือนอ้อมกอดของพ่อ แต่...ให้ความรู้สึกแตกต่าง ไม่ได้คุ้นเคยเหมือนเดิม มันมีความรู้สึกรุ่มร้อนปนเปมาด้วย กลิ่นอาฟเตอร์เชฟหลังโกนหนวดผสมกับกลิ่นโคโลญ์ที่ติดตามเสื้อผ้า ไม่เหมือนกลิ่นที่บิดาใช้ มันหอมชวนดมก็จริง...และมันทำให้หัวใจของเธอเต้นถี่รัว ไม่ต่างอะไรกับเสียงหัวใจของคาลิกซ์โต้ที่กำลังฟังเพลินๆ อยู่เลย

         ปลายนิ้วแข็งแรง ช้อนปลายคางของเมยานีขึ้นมาใกล้ๆ ก่อนจะโน้มใบหน้าลงมามองสบตากับเธอ ดวงตาของเขาบอกอะไรหลายๆ อย่าง ทั้งแปลออก และแปลไม่ออก มันลึกลับและอยากให้เธอค้นหา แต่หญิงสาวกลัวเกินกว่าที่จะค้นลงไปลึกๆ

         ริมฝีปากอิ่มเผยอนิดๆ เธอเตรียมจะห้าม แต่ก็ไม่ทัน เมื่อคาลิกซ์โต้โน้มตัวลงมา เขาแนบริมฝีปากร้อนผ่าวกับกลีบปากของเธอ ปิดเสียงปฏิเสธ และขยับบดเบียดช้าๆ เมยานีตกตะลึง!! เธอจึงไม่ทันได้ร้องห้าม เหมือนเวลาที่กำลังหมุนผ่านหยุดชะงักลงชั่วครู่...ทุกอย่างหยุดนิ่ง รับรู้แค่เพียงความรุ่มร้อนที่พุ่งปราด!! จากริมฝีปากที่เชื่อมติดกัน ลามเลียไปทั่วร่างกายของเธออย่างรวดเร็ว ลมหายใจร้อนๆ เป่ารดปลายจมูก มันร้อนระอุไม่แพ้ริมฝีปากที่กำลังขยับบดเบียดอยู่นี่เลย เธอตัวอ่อนยวบ เรี่ยวแรงหดหาย ปลายนิ้วชาวาบ!! จนต้องปิดเปลือกตาลง ยอมรับการจาบจ้วงของชายหนุ่มอย่างจำยอม เมื่อไร้ซึ่งเรี่ยวแรงที่จะขัดขืน...

         คาลิกซ์โต้กดเม้มมุมปากอิ่มแรงๆ เขาแย้มกลีบปากหวานฉ่ำและรีบแทรกปลายลิ้นสากร้อนเข้าไปในโพรงปากอุ่นนุ่ม เมื่อสรวงสวรรค์เปิดทางให้ ชายหนุ่มสูบความหวานฉ่ำในโพรงปากสีชมพูระเรื่ออย่างนุ่มนวล เขากวาดต้อนปลายลิ้นเล็กๆ หวานล้ำอย่างหยอกล้อ เกี่ยวรัด ดูดซึมความหวานเหมือนน้ำผึ้งเดือนห้าอย่างพึงพอใจ ไม่คิดว่าแค่ ‘จูบ’ จะทำให้เขาติดอกติดใจจนไม่อยากผละออกห่างสักวินาทีเดียว ลืมไปด้วยซ้ำว่าตัวเองไม่ได้อยู่ในห้องหับมิดชิด อยู่ท่ามกลางผู้คน บนถนนเล็กๆ ไม่ไกลจาก ย่าน Miquel Market เท่าไร...

         โจเซ่มองภาพสวีทหวานของเจ้านายยิ้มๆ คาลิกซ์โต้สมฉายานักรัก แม้ผู้หญิงที่ใจแข็งอย่างเมยานียังพลั้งเผลอ มีเวลาใกล้ชิดไม่นานเท่าไร? เจ้านายก็บุกเข้าถึงตัวเธอเสียแล้ว

         ...ร้ายไม่เบาน่ะครับ บอส!!...

เมยานีไม่รู้ว่าเวลาผ่านไปนานเท่าใด เธอถูกคาลิกซ์โต้ ‘จูบ’ เสียจนมึน สมองว่างเปล่าและเคว้งคว้าง...กระทั่ง...เธอรู้สึกว่ามือของเขาแตะต้องเนินอกอิ่มของตัวเอง...ปลายนิ้วแข็งแรงวนเวียนอยู่แถวยอดทรวงข้างหนึ่ง ในขณะที่เต่งเต้าอีกข้างก็กำลังจะถูกมือใหญ่เกาะกุม เธอขนลุกวาบ...รู้สึกตื่นตระหนกมากขึ้นกว่าเดิม เพราะไม่เคยมีใคร? ก้าวล้ำมาไกลได้ขนาดนี้...แม้ร่างกายจะรับรู้สัมผัสเร่าร้อนจากมือใหญ่ ที่เคล้าคลึงเนินทรวงอวบอัด...ความร้อนทั้งมวลเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็ว และวิ่งปราด!! จนตัวชา...สิ้นไร้เรี่ยวแรง ช่องท้องปั่นป่วน... มันสะบัดร้อนสะบัดหนาว แต่ก็ไม่ยักรังเกียจสัมผัสเช่นนั้นของคาลิกซ์โต้สักนิด...

เธออยากให้เขาหยุด แต่กลับขยับร่างกายเสียดสีเขาหน้าตาเฉย นี่เขาทำอะไรกับเธอนะ เขาทำให้เธอรู้สึกพลุ่งพล่าน อยากรู้ในสิ่งที่กำลังจะเกิดขึ้นต่อไป?!!

แต่เขาก็ไม่ได้หยุดอยู่แค่นั้น...

มือใหญ่เคล้นคลึงเนินถันอย่างมัวเมา ริมฝีปากหนาบดจูบกลีบปากเธอแรงๆ สัมผัสร้อนเร่าเหล่านั้น ทำให้เธอกระหายแปลกๆ แอ่นร่างกายตอบสนองเขาอย่างไม่รู้ตัว …ลมหายใจสะดุดขาดห้วง...ดวงตาหรี่ปรือ และมัวเมาไปด้วยความปรารถนาที่เธอไม่เคยรู้จักมาก่อน...

นี่เธอกำลังจะตายใช่ไหม? เมยานีรู้สึกว่าร่างกายค่อยๆ ลอยสูงขึ้น...สูงขึ้น...หญิงสาวใจหายแวบ!! เธอมองเห็นใบหน้าบิดาผ่านเข้ามาในห้วงความคิด จึงรวบรวมเรี่ยวแรงที่ยังเหลือ... ตัดสินใจผลักอกชายหนุ่มสุดแรง!!

“โอ๊ะ!!”

เหมือนสวรรค์พังทลายลงตรงหน้า ชายหนุ่มผงะออกห่าง เขายื่นมือออกมาข้างหน้า เหมือนจะรวบกอดเมยานีเอาไว้อีกครั้ง หลังถูกผลักจนกระเด็น

“เพี้ยะ!!” แม้จะเหลือแรงแค่น้อยนิด มือเรียวสั่นเทาของเธอก็ยังพอจะสะบัดตบมือแข็งแรงของชายหนุ่มจนตกวูบลงไปห้อยอยู่ข้างตัวได้สบายๆ สายตาหวานฉ่ำของเขาทำให้เธอหัวใจสั่นมากขึ้นกว่าเดิม เมื่อแววปรารถนาลุกโชติช่วงพราวพราย และหากเป็นเปลวไฟ คงเผาผิวกายของเธอจนมอดไหม้ร่วงกองอยู่ตรงนี้เป็นแน่...

“เมย่า...”

“ห้ามพูดนะ!! ไม่อย่างนั้นเมย่าจะฟ้องป๊า!! ว่าคุณทำอะไรลงไปกับเมย่าบ้าง”

หญิงสาวขู่แฟ๊ดๆ เรียวขาสั่นระริกแทบจะยืนไม่อยู่ แต่เธอไม่ใช่ดอกไม้ใกล้มือ ที่เขาจะฉวยหยิบมาดมเล่นๆ

“ฉันไม่ได้ทำเพราะอารมณ์พาไปนะ... ฉันตั้งใจ!!”

เสียงแหบห้าวพูดบอก ความจริงจากปากของเขายิ่งทำให้เมยานีสะท้าน สายตาของชายหนุ่มเปลี่ยนไป ไม่มีความเอือมระอาปะปนอยู่ในหน่วยตาคู่นั้นแล้ว เวลานี้ดวงตาของเขาแฝงแววปรารถนาเต็มเปี่ยม และมันชวนให้เธอหนาวสะท้าน เพราะไม่แน่ใจว่าตัวเองจะทานเสน่ห์เขาได้...

“พอเถอะ!! เมย่าไม่อยากฟัง...คุณไม่ได้พิศวาสอะไรเมย่าหรอก แค่นึกสนุกที่ได้แกล้งเมย่าเท่านั้นแหละค่ะ”

หลังข่มความอายบวกกับความโกรธลงได้สำเร็จ เธอตอบกลับเสียงเย็นชา ยกเชิดปลายคางขึ้น...กลับมาเป็นเมยานีคนเดิม ไม่หวั่นไหวกับผู้ชายเจ้าชู้ชีกอ นั่นไม่ใช่สเปคของเธอ แม้เขาจะเป็นคนแรกที่ได้ ‘เฟิร์สคิส’ ไปจากเธอก็ตาม

แม้อยากจะแก้ตัว แต่นั่นไม่ใช่วิธีที่ดีสำหรับช่วงเวลานี้ เมยานีกำลังโกรธ เธอไม่ฟังคำพูดแก้ตัวใดใดทั้งสิ้น คงต้องปล่อยเวลาให้ผ่านไปก่อน ต้องรอให้อารมณ์ของหล่อนเย็นลง เวลานั้นเขาคงพออธิบายให้เธอฟังและเธอเองก็คงมีสติ และยอมรับฟังคำพูดของเขาได้บ้าง

“กลับกันเถอะ อากาศเริ่มเย็นแล้ว เดี๋ยวไม่สบายไปจะแย่”

คาลิกซ์โต้...ตัดสินใจชักชวนเมยานีกลับ เมื่อบรรยากาศแสนสบายเปลี่ยนเป็นอึมครึม หลังจากเขา ‘จูบ’ เธอเพราะความปรารถนาที่เกิดขึ้นแบบเร่งด่วน

เมยานีออกเดินนำหน้า เธอต้องรีบหนีไปจากที่แห่งนี้ เพราะความทรงจำคอยย้อนกลับมาเป็นระลอก แม้ปากจะบอกว่าเธอไม่รู้สึกอะไร มีแต่ความขยะแขยง แต่ปฏิเสธไม่ได้หรอกเมื่อในใจลึกๆ ความรู้สึกยามปากหนาทาบลงมา มันร้อนเร่าไม่ใช่น้อย ‘ไม่สิ เธอจะคิดแบบนี้ไม่ได้ ท่องเอาไว้เมย่า...เธอไม่ชอบคนแก่’