บทที่2.เก็บอาการแทบไม่มิด...แม่คุณเอ๋ย!!

1579 Words

กริ้ก!! เสียงประตูห้องนอนเปิดเข้ามา จะเป็นใครไปไม่ได้ นอกจากโจเซ่ บอดี้การ์ดคู่ใจ “เห้!! หยิบกล้องส่องทางไกลตรงชั้นติดมือเข้ามาด้วยนะโจเซ่ เอามาเร็วๆ ฉันอยากรู้ว่าแม่สาวหุ่นทลายกรุงโรม นั่นคือใคร?” ลูกน้องคนสนิททำตามคำสั่ง เจ้าตัวคันปากยิบๆ อยากจะบอกให้เจ้านายทราบเหลือเกิน แต่เมื่อเจ้านายหนุ่มไม่ได้สนใจ เขาจึงวางเฉย “อูย!! แม่คุณเอ๋ย พกมาทำไมเยอะแยะนักล่ะ” เสียงครางแหบโหยของคาลิกซ์โต้ดังไม่หยุด เขาวิจารณ์หุ่นสะท้านทรวงของเมยานี โดยที่เจ้าหล่อนยังไม่รู้ว่ามีสายตาเจ้าชู้คอยแอบมอง กล้องส่องทางไกลได้ใช้งานคุ้มค่าก็วันนี้ ชายหนุ่มไล่จากบนลง ล่าง ก่อนจะย้อนขึ้นไปวนเวียนแถวเนินอก...แล้วก็วนอยู่อย่างนั้นไม่คิดจะเปลี่ยนที่ไปทางไหน เมื่อดอกบัวตูมเต่งลอยปริ่มน้ำยั่วเย้าสายตา หากเวลานี้คาลิกซ์เลือกได้ เขาอยากให้ตัวเองเป็นยกทรงชิ้นนั้นเหลือเกิน อยากโอบประคองเต่งเต้าอวบอึ๋มนั้น ด้วยสองมือตัวเอง “ใครว่ะโจเซ่...ผู้หญิงคนนั้นเป็นใคร? แล้วมาอยู่ในบ้านฉันได้ไงกัน...ลูกหลานคนงานในบ้านเหรอไงว่ะ?” ปากถามแต่ตาไม่ได้ละไปจากทรวดทรงอรชรอ้อนแอ่น...เขาต้องรู้เสียก่อนว่าเจ้าหล่อนคือใคร? เพราะยังไม่อยากเสียการปกครอง หากจะด่วนลงไปทาบ มันจะทำให้พิคเจอร์ของเขาดูไม่ดีในสายตาคนงาน ถ้าเป็นลูกหลานคนงานในบ้าน จะได้เจรจาทาบทามเสียก่อน ชายหนุ่มไม่ต้องการให้เกิดปัญหาในชีวิต ไม่เคยมีรอยด่างพร้อยในเส้นทางนักรัก...นับตั้งแต่ริเป็นคนเจ้าชู้... “บอสลืมคุณเมย่าไปแล้วหรือครับ” อะไรน่ะ!! ชายหนุ่มลดกล้องส่องทางไกลในมือลง เขารีบสูดน้ำลายที่ไหลเอ่อมาจ่อที่มุมปากกลับเข้าไปในอุ้งปากเช่นกัน ใบหน้าคมคายกึ่งบึ้ง กึ่งยิ้ม...ตกลงเงือกน้อยในสระ นั่นคือเมยานี ลูกสาวของเฮียเมฆา อย่างนั้นเหรอ? เด็กนั่นโตเป็นสาว แล้วทำให้เขาพลุ่งพล่านได้ขนาดนี้เชียว... “ลูกสาวเฮียเมฆาเหรอ?...โห!!” ชายหนุ่มมือเย็นเฉียบ เขาเดินคอตก เดินย้อนกลับเข้าไปในห้องนอน แล้วจึงทรุดนั่งที่โซฟาตัวใหญ่ พร้อมกับยกมือคลึงที่ข้างขมับ พยายามไม่นึกถึงความอวบอิ่มที่พึ่งเห็นมาหมาดๆ น่าเสียดายโว้ย!! หุ่นเตะตา รูปร่างถูกใจ แต่หล่อนกลับกลายเป็นของต้องห้าม เพราะบิดาของหล่อนเป็นคนที่เขาให้ความเคารพ จะแตะเจ้าหล่อนก็กลัวว่าความสัมพันธ์อันยาวนานจะสะบั้นลง!! กิตติศัพท์เรื่องหวงลูกสาวของเมฆาดังกระฉ่อน เขาเลี้ยงเมยานีเหมือนไข่ในหิน เฝ้าตามติดไม่เคยปล่อยไกลตา สกรีนผู้ชายทุกคนที่เข้ามาใกล้บุตรสาว แต่เขาไม่คิดว่า เจ้าหล่อนจะสวยหยาดฟ้ามาดินขนาดนี้...แม่เจ้า!! กี่ปีแล้วล่ะที่เขาไม่เคยเจอหน้าเมยานี ทุกครั้งที่แวะเวียนไปเยี่ยมเมฆาที่เมืองไทย ได้ยินแต่เสียงหวานแว่วๆ เพราะมีเหตุทำให้เขาและหญิงสาวพลัดพรากไม่ได้เจอกันอยู่ร่ำไป ไม่คิดว่าพอย้อนกลับมาเจอกันครั้งนี้ เจ้าหล่อนจะเป็นสาวเต็มตัว และสวยเสียจนเขาแอบเสียดาย เพราะคงทำได้แค่มอง ห้ามแตะ ห้ามต้อง...หากยังอยากมีลมหายใจ เพราะเมฆาคงไม่เก็บคนที่คิดจะกระชากพรหมจรรย์ของบุตรสาวไว้หรอก... “สวยอิอาย!!...ฉันไปว่ายน้ำดีกว่า แค่ว่ายน้ำโว้ย!!...” ชายหนุ่มกระเด้งตัวขึ้นจากที่นั่ง เขาเดินตัวปลิวเข้าไปในห้องแต่งตัว ควานหากางเกงว่ายน้ำมือไม้สั่น เอาน่า แค่ดูห่างๆ แค่ชมความงามเต็มตา มันไม่สึกไม่หรอหรอกครับเฮียเมฆ...ขอน้องชายคนนี้ ชื่นชมหลานสาวใกล้ๆ สักหน่อย หวังว่าคงไม่หวงกันหรอกนะครับ เอาล่ะสิ เจ้านายเขาเพี้ยนไปแล้ว บ่นพึมพำ งึมงำ ส่ายใบหน้าไปๆ มาๆ สลับกับพยักพเยิดใบหน้าหงึกหงัก ก่อนจะเดินลิ่วๆ มีเพียงผ้าขนหนูผืนเล็กพาดไว้บนบ่ากว้าง ทั้งร่างกายมีเพียงกางเกงว่ายน้ำตัวจิ๋ว ตัวเดียว!! น้ำเย็นในสระชื่นใจ ใสสะอาดจนสามารถลดความขุ่นเคืองที่เกิดขึ้นเมื่อวานตอนเย็นลงได้ เมยานีสนุกสนานกับการแหวกว่ายในสายธารา เมื่อรอบตัวเงียบสงบ ไม่ได้มีสายตาวาววามของบุรุษหนุ่มคอยแอบชำเรืองมอง เหมือนตอนที่เล่นน้ำในสระของโรงแรมหรูๆ เมยานีรู้ตัวดีว่าตัวเองมีสิ่งที่พระเจ้าประทานให้ ทุกสิ่งบนร่างกายของเธอชวนมอง ไม่ว่าจะอกอวบอัด เอวคอดกิ่ว สะโพกผายแน่นตึง กับเรียวขาเพรียวสวย เพราะฉะนั้นเธอจึงไม่ค่อยหยิบชุดที่เปิดเผยเนื้อตัวมากนักมาใช้ แต่...ครั้งนี้บิกินนี่ชุดโปรด ถูกนำมาใช้ เพราะเป็นสถานที่เป็นส่วนตัว เธอไม่ต้องระแวดระวังสายตาคนมอง มันจึงทำให้รู้สึกปลอดโปร่ง สนุกสนานแม้จะแหวกว่ายกลางสายน้ำแค่...คนเดียว... หญิงสาวพลิกตัวกลับ หงายหน้าขึ้นมองท้องฟ้า เธอมองก้อนเมฆาสีขาวๆ ที่ลอยละล่องเต็มท้องฟ้าด้วยดวงตาระยิบระยับ อุต๊ะ!! ใครหว่า? มาเดินโทงๆ แก้มก้นบิดไปบิดมาอยู่ขอบสระ... หางตาเธอเห็นใครแวบๆ ผ่านเข้ามา เขาสะดุดตาและชวนมอง เมื่อเธอมองเห็นแก้มก้นแน่นตึง เดินบิดไป บิดมา อยู่ที่ขอบสระ เมยานีรีบพลิกตัวกลับ รีบซ่อนตัวเองลงใต้น้ำ แล้วจ้องมองคนที่เข้ามาใหม่งงๆ แต่...เมื่อมองเห็นชัดๆ เธอครางแผ่วๆ ในลำคอ อยากจะดำน้ำหนี เพราะคนหน้าเป็นที่ยืนอวดสัดส่วนอลังการไม่ใช่ใคร!! ตาแก่ คาลิกซ์โต้นี่เอง นึกว่าหล่อตายล่ะ!! ทำเป็นยืนเชิด อวดซิคแพคกับลอนกล้ามล่ำๆ แถมยังอำพรางสายตาด้วยแว่นกันแดดสีดำสนิท ปิดนัยน์ตาจนมิด เธอเลยไม่รู้ว่าพ่อคนเจ้าชู้คิดอะไรอยู่? “Hi เมย่า...สบายดีไหม?” คาลิกซ์โต้เอ่ยทักทาย หลังจากควานหาคำพูดตัวเองเจอ ก็จะอะไรเสียอีกล่ะ ไอ้นมตูมๆ ลอยปริ่มน้ำ ทั้งอวบอัดและพุ่งชูชัน ไม่ให้เขาหลงเพ้อหลงละเมอได้ยังไง มันเหมือนดอกบัวตูมลอยปริ่มอยู่เหนือน้ำ รอเวลาผลิบานยามพระอาทิตย์ทอแสง เพื่อยั่วยวนแมลงหน้าโง่ให้ลงไปคลุกเคล้า…แล้วไอ้แมลงหน้าโง่ตัวนั้น มีเขารวมอยู่ด้วยนะซี!! หากบัวบานส่งกลิ่นหอม เขาก็คงไม่รอช้าที่จะกระโจนลงไปคลุกเคล้า... หญิงสาวแอบเบ้ปาก เธออยากจะแลบลิ้นปลิ้นตาใส่ชายหนุ่มเสียด้วยซ้ำ แต่เธอไม่ใช่เด็กเหมือนเมื่อก่อน จึงไม่เหมาะสมที่จะทำกริยาแบบนั้นให้ชายหนุ่มเห็น... “ก็ดีค่ะ...ไม่ได้เจ็บได้ป่วย...คุณก็เหมือนกันนี่คะ ดูไม่แก่!! เท่าไรเลย” เมยานีจงใจเน้นตรงคำว่าแก่ ย้ำให้ชายหนุ่มรู้สึก เพราะเขากับเธอห่างกันเป็น 10 ปี คาลิกซ์โต้เป็นได้แค่...ตาแก่ในสายตาของเธอ เพราะฉะนั้นอย่ามาทำเจ้าชู้ไก่แจ้ใส่เธอนะ ไม่อย่างนั้นจะตอกกลับให้หน้าหงาย... ชิชะ!! ย้ำจังเลยว่าแก่ เดี๋ยวคนแก่จัดหนักให้รู้สึก...ใครๆ ก็ว่ายิ่งแก่ยิ่งห้าว แต่ยัยเด็กปากไม่สิ้นกลิ่นน้ำนมย้ำจังเลยว่าเขาแก่...ชักเดือดแล้วนะ!!...ชายหนุ่มขยับตัวช้าๆ เขาวอร์มร่างกายเตรียมตัวจะลงน้ำ ดวงตาวาวๆ เหลือบมองเมยานีเป็นระยะ ถ้าไม่หลอกตัวเอง เขาก็คงต้องยอมรับ หล่อนหุ่นดีโครตๆ สวยสะเด็ดยาด ยิ่งมองใกล้ๆ ยิ่งเสียดาย เสียดายที่เจ้าหล่อนดันเป็นลูกสาวเฮียเมฆา ไม่อย่างนั้นจะลองทาบดูสักที หึ้ย!! หญิงสาวมุดน้ำหนี เธอใช้ปลายเท้าถีบพื้น ดันตัวเองหนีออกไปไกลๆ สระน้ำกว้างใหญ่อยากเล่นก็เล่นไปสิย่ะ แต่ขออยู่คนละมุมก็แล้วกัน เพราะสายตาของคาลิกซ์โต้คมเหมือนใบมีดโกน ตอนนี้สายตาคู่นั้นกำลังบาดผิวเธอจนเลือดซิบๆ ร้อนวูบวาบไปหมดทั้งตัว!! “ไม่น่าสวมชุดนี้ลงมาเล๊ย!! ตาแก่นี่เลยมองสบายตาไป ชิ!!” เธอกระฟัดกระเฟี๊ยด ยกมือตีผิวน้ำระบายอารมณ์กรุ่นๆ ชุดบิกินนี่เว้าโคนขาสูง แถมผ้าคาดอกก็เล็กจี๊ดเดียว เธอคิดว่าไม่มีใคร? แถมชุดนี้ยังเป็นชุดโปรด เพราะทุกครั้งที่สวม เมื่อมองตัวเองผ่านกระจกเงา เธอคุยเขื่องได้เลย ขนาดตัวเองยังน้ำลายไหล นับประสาอะไรกับผู้ชาย...ถ้าเห็นเต็มตา คาลิกซ์โต้อมยิ้ม เขาพุ่งตัวลงน้ำด้วยท้วงท่าสง่างาม “ตู้ม!!” เสียงน้ำแตกกระจาย สายน้ำกระเซ็น กระสายเป็นวงกว้างพร้อมกับร่างผึ่งผายหายลับไปใต้แผ่นน้ำ...ผิวน้ำเรียบกริบเหมือนเดิมหลังชายหนุ่มจมหายไปในสายธาราใสแจ๋ว มีเพียงระลอกคลื่นจากแรงลมที่ตีปะทะบนผิวน้ำ นอกนั้นทุกอย่างนิ่งสงบ...เงียบงัน จนเมยานีอดใจไม่ไหว เธอชะเง้อคอมองจากอีกฝากหนึ่งของสระ พร้อมกับบ่นพึมพำ

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more