บำเรอรัก

บทที่ 1 พวกเราเพียงตรวจร่างกายให้

บทที่ 1

พวกเราเพียงตรวจร่างกายให้

"พะ...พวกท่านจะทำอะไรข้า"

"ตรวจพรหมจรรย์"

เสียงเข้มราบเรียบของมู่หรงอี้บอกกล่าว หลี่อันถิงตัวสั่นสะท้านร้อนผ่าวไปทั้งตัวเมื่อสัมผัสได้ถึงความร้อนชื้นที่กดแนบลงมาบนเนินเนื้อบอบบาง

“อ่ะ... คุณชายสี่ อย่าเจ้าค่ะ”

หลี่อันถิงร้องห้ามตัวเกร็งสั่น เมื่อมู่หรงสือแนบใบหน้าลงบนผิวเนื้อบอบบางกลางกายสาว ยิ่งเขาขยับลิ้นร้อนตวัดลิ้มเลียสำรวจไปตามร่องกลีบบุปผาสาว แผ่นหลังบางก็ยกขึ้นแอ่นอกอวบอิ่มบิดเร้าไปมาอย่างไม่รู้ตัว

"ร่านจริงๆ"

มู่หรงซานเอ่ยบอกเสียงแหบพร่า มองคนที่ปากร้องห้ามน้องชายของเขาแต่เอวบางกลับส่ายแนบชิดเข้าหาลิ้นสาก ดวงตาคมของคุณชายสามเลื่อนขึ้นจ้องดูยอดอกอวบอิ่มที่ชูชันกระเพื่อมไหวอย่างยั่วยวนแล้วอดไม่ได้ที่จะวางมือสากอีกข้างลงบีบเคล้นอย่างรุนแรง

"พี่ใหญ่ หน้าอกนางสู้มือดีมาก"

เสียงทุ้มต่ำเอ่ยชมก่อนจะก้มหน้าลงดูดดึง เม็ดบัวสีหวานตรงหน้า

"อ่ะห์คุณชาย.... พะ... พวกท่าน ซี้ด... อื้ม... พวกท่านจะทำอะไรข้า ปะ... ปล่อยข้านะเจ้าคะ อ่ะห์..."

"พวกเราเพียงตรวจร่างกายให้เจ้า นอนนิ่งๆ อย่าทำตัวยุ่งยาก"

มู่หรงอี้ตอบเสียงราบเรียบสีหน้าจริงจัง ราวกับว่าภาพตรงหน้าไม่มีผลต่อความรู้สึกของเขา ทว่าแท้จริงแล้วตอนนี้ส่วนเนื้อร้อนกลางกายของเขากำลังตื่นตัวจนปวดหนึบ

"คุณชายใหญ่ ท่านช่วยข้าด้วย ข้า... ข้าหายใจไม่ออก บอกให้พวกเขาหยุดทีเจ้าค่ะ"

"เช่นนั้นข้าจะช่วยให้เจ้าหายใจได้สะดวก"

มู่หรงอี้โน้มตัวลงแนบริมปากร้อนประกบริมฝีปากบาง

หลี่อันถิงเงยหน้ารับรสจุมพิตของเขาอย่างไร้เดียงสา นางขยับดูดกลืนลมหายใจของเขา สอดลิ้นเกี่ยวกระหวัดโต้ตอบอย่างไม่รู้ความ ทว่ากลับทำให้อารมณ์ปรารถนาของหมู่หรงอี้พุ่งทะยานถึงขีดสุด มือที่จับยึดข้อมือเล็กดึงรั้งนำทางให้นางกอบกุมแท่งหยกร้อนของเขา ก่อนจะสอนหญิงสาวขยับเคลื่อนไหวมืออย่างเป็นจังหวะ

หลี่อันถิงแม้เป็นหญิงชาวบ้านธรรมดา ทว่ากลับได้รับยกย่องในเรื่องความเฉลียวฉลาด และเรียนรู้ได้เร็ว เมื่อนางสัมผัสได้ว่าการเคลื่อนไหวมือขวาเช่นนี้ทำให้มู่หรงอี้พอใจ มือซ้ายจึงขยับแทรกเข้าไปในกางเกงของมู่หรงซานกอบกุมทวนร้อนของเขา แล้วขยับเป็นจังหวะเช่นเดียวกัน

"อ่าห์... พี่ใหญ่ท่านสอนนางได้ดีมาก"

คำชื่นชมของหมู่หรงซานทำให้หลี่อันถิงยิ่งขยับมือบางถี่ระรัว หวังให้เรื่องราวน่าอับอายนี้สิ้นสุดโดยเร็ว

มู่หรงสือมองสองพี่ชายที่ได้รับการปรนเปรอจากหญิงสาว ก็ตวัดลิ้นระรัวเร่งเร้าจนน้ำหวานใสไหลล้นออกมาจากกลีบบุปผา เขาดูดกลืนจนเกิดเสียงดังปลุกเร้าให้อารมณ์ของพี่ชายทั้งสองให้ยิ่งเพิ่มทวี

"นางช่ำชองขนาดนี้ อาสือเจ้าตรวจให้ชัดเจน ว่านางยังเป็นหญิงพรหมจรรย์อยู่หรือไม่"

มู่หรงซานบอกอย่างร้อนใจ เขารู้สึกพึงพอใจในตัวหญิงสาวคนนี้มาก แต่หากนางไม่ใช่สาวพรหมจรรย์ก็ไม่อาจแต่งงานสะเดาะเคราะห์ให้บิดาได้ ทว่าต่อให้นางแต่งให้บิดาไม่ได้ เขาก็จะจับนางแต่งเข้าเรือนสามของเขาอยู่ดี

มู่หรงสือได้ยินคำสั่งของพี่ชายสามก็ยกยิ้มอย่างพอใจ ค่อยๆ สอดนิ้วยาวเข้ากลางกายสาวช้าๆ

"อ่ะ! เจ็บ! คุณชายสี่ท่านทำอะไรข้า"

ทันทีที่ร่างกายถูกนิ้วยาวรุกล้ำแทรกเข้ามาหลี่อันถิงก็สลัดหน้าหนีจากริมฝีปากร้อนของคุณชายใหญ่ร้องเสียงดังลั่นห้อง

"โอว้... พี่ใหญ่ พี่สามนางยังเป็นสาวพรหมจรรย์"

"มาถึงขั้นนี้แล้วเจ้าก็พานางไปเที่ยวสวรรค์สักครั้งเถิดน้องสี่"

"น้องสี่ น้อมรับคำสั่งพี่ใหญ่"

มุมปากของมู่หรงสือยกขึ้นยิ้มอย่างพอใจกับคำสั่งของพี่ชายคนโต นิ้วยาวสอดเน้นไปจนสุดขยับรุกถอยถี่ระรัว จนสายน้ำของ

หลี่อันถิงไหลอาบมือหนา

"อ่ะ... ซี๊ด!! คุณชายสี่ท่าน... อ่ะ... ท่านทำอะไรข้าเจ้าคะ"

"เขากำลังมอบความสุขให้เจ้าอย่างไรเล่า"

มู่หรงอี้โน้มตัวบอกเสียงแหบพร่า พร้อมกับซุกไซ้ใบหน้าลงบนลำคอระหง ฝากรอยรักเด่นชัดบนผิวขาวเนียน มือหนาชักนำมือบางที่หยุดชะงักให้มอบจังหวะรักให้ตนต่อ หลี่อันถิงจึงขยับสองมือพร้อมกันอีกครั้ง

“อ่าห์... ดีจริง”

มู่หรงซานปล่อยเม็ดบัวสีหวาน แหงนหน้าครวญเสียงสั่น เผลอออกแรงมือบีบเคล้นอกอวบอิ่มรุนแรง

“เร็วอีกนิด”

เสียงทุ้มต่ำร้องบอกแหบพร่า ก่อนจะเป็นฝ่ายจับมือเรียวเร่งเร้าให้นางมอบจังหวะรักถี่ระรัวมากขึ้น

"พวกท่าน หยุดก่อน อื้ม... ข้า... ข้าจะขาดใจแล้ว"

เสียงครวญหวานร้องห้ามดังลั่นห้อง แต่กลับยิ่งปลุกเร้าแรงอารมณ์ของชายทั้งสาม ยิ่งได้เห็นสีหน้าที่บิดเบี้ยวราวกับจะขาดใจจริงๆ ของนางก็ยิ่งทำให้ขีดจำกัดของมู่หรงอี้มาถึงจุดสูง

"ข้าไม่ไหวแล้ว ซี้ด!!"

ร่างกายสูงเพรียวเช่นบัณฑิตหนุ่มของมู่หรงอี้เกร็งกระตุก สายน้ำอุ่นไหลอาบชุ่มมือขาว ก่อนที่เขาจะผ่อนลมหายใจยาวด้วยความรู้สึกผ่อนคลาย

"พวกเจ้าสนุกกับนางไปก่อน ข้าจะไปแจ้งแม่สื่อหลิว ว่านางผ่านการตรวจสอบแล้ว"

เมื่อมู่หรงอี้จากไป ร่างกายส่วนบนของหลี่อันถิงก็ถูกหมู่หรงซานยึดครอง ริมฝีปากเล็กถูกเขาดูดดึงรุนแรง ขณะที่สองเนื้อนุ่มถูกบีบเคล้นอย่างหนักหน่วง

"ยังไม่ทันเสร็จน้ำของนางก็ชุ่มมือข้าแล้ว ช่างเป็นแม่เลี้ยงที่ถูกใจข้าจริงๆ"

"คุณชายสี่ท่านช้าหน่อย ข้า... ข้า... อื้ม"

หลี่อันถิงร้องเสียงสั่นทันทีที่มู่หรงซานปล่อยริมฝีปากนางเป็นอิสระ สองชายหนุ่มยิ้มกว้างมองหญิงสาวที่ดิ้นพล่านไปมา สีหน้าอาบไปด้วยอารมณ์ราคะอย่างพึงพอใจ

"ท่านแม่ของข้า เจ้ากำลังจะเสร็จแล้วใช่หรือไม่"

เมื่อสัมผัสได้ถึงแรงตอดรัดนิ้วยาวในกายสาว มู่หรงสือก็ยิ่งเพิ่มจังหวะกดกระแทกถี่ระรัวและรุนแรง ไม่นานร่างเล็กก็กระตุกกรีดร้อง พบกับความสุขสมเป็นครั้งแรกของชีวิต

"อ่าห์!... ข้าไม่ไหวแล้ว หลี่อันถิงอ้าปาก"

หลี่อันถิงไม่ทันทำตามคำสั่งของมู่หรงซาน สองแก้มก็ถูกมือหนาบีบให้อ้าออก ก่อนที่ปลายทวนยาวจะปลดปล่อยสายน้ำอุ่นให้นางดื่มแก้กระหาย ทว่าเพราะปริมาณที่มากเกินไป น้ำอุ่นร้อนที่เขามอบให้จึงไหลล้นอาบไปถึงลำคอขาว

"ซี้ด... ดีมากท่านแม่ของข้า"

มู่หรงซานมองลิ้นเล็กที่ยื่นออกมาตวัดทำความสะอาดให้เขา ด้วยความพอใจ หากไม่ติดว่าต้องรักษาพรหมจรรย์ของนางเอาไว้ เขากล้าสาบานเลยว่า วันนี้หลี่อันถิงจะต้องสลบคาทวนของเขาอย่างแน่นอน

"น้องสี่ข้าจะออกไปดูพี่ใหญ่ก่อน ทางนี้เจ้าจัดการต่อได้เลย เดี๋ยวข้ากลับมา"

"ขอรับ"

แววตาของมู่หรงสือฉายความเจ้าเล่ห์ มองร่างที่หมดแรงจากการสุขสมเป็นครั้งแรกแล้วยกยิ้มขยับตัวลุกขึ้นยืน ก่อนจะทาบทับนางด้วยร่างกายที่เปลือยเปล่าเช่นกัน

"ท่านแม่ ลูกชายท่านคนนี้หิวนมแล้ว"

ใครเป็นแม่ของเขากัน ดูแล้วนางอายุน้อยกว่าเขาอยู่หลายปี อีกทั้งตอนนี้ยังไม่ทันเข้าพิธีแต่งงานจะเป็นมารดาของเขาได้อย่างไร

.......................................................