บำเรอรักลูกเขยเจ้าเล่ห์ : บทที่ 2 ช่วยปลดปล่อย

1214 Words

บทที่ 2 ช่วยปลดปล่อย นะนี่... เขา... เกินบุรุษไปหรือไม่ หลัวถิงจือกลืนน้ำลายฝืดลงคอ ก่อนจะกระชับมือเรียวแล้วขยับขึ้นลงช้าๆ ร่างหนาสั่นสะท้าน หัวใจสั่นรัวเร็ว ส่งเสียงครวญในลำคอเบาๆ หลัวถิงจือเห็นเขาตื่นตัวตอบสนองก็ค่อยๆ เร่งจังหวะมือให้เร็วขึ้น ในขณะที่สายตาจ้องมองไปยังประตูเรือนด้วยความกังวล บุตรเขยผู้นี้ ผ่านมาสองเค่อแล้ว เหตุใดยังไม่ยอมถึงจุดหมายสักที แกร่ก... เสียงคล้ายคนกำลังเดินมาทำให้ หลัวถิงจือจึงจำใจต้องหยุดมือ ก่อนจะรีบจัดการสวมเสื้อผ้าให้คนบนเตียงอย่างลวกๆ พร้อมกับหยิบผ้าห่มผืนหนามาห่มให้เขาเพื่ออำพรางความผิดปกติบนกายหนุ่ม แล้วเร่งเดินออกมาจากฉากกั้น นั่งลงรินชาบนโต๊ะกลมขึ้นดื่มด้วยท่าทีนิ่งสงบ ราวกับว่านางนั่งตรงนี้มานานแล้ว “ฮูหยินหลี่ บ่าวเอายาต้มมาให้นายท่านเจ้าค่ะ” “อืม... เมื่อครู่ข้าเพิ่งช่วยเช็ดตัวให้นายท่านเสร็จ” “ขอบคุณฮูหยินที่ช่วยบ่าวดูแลนายท่าน เดี๋ยวบ่าวป้

Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD