“บุรุษอายุมากกว่าก็ไม่เห็นจะแปลก อย่างน้อยก็เป็นที่พึ่ง อีกทั้งยังเป็นหัวหน้าครอบครัวให้แก่สตรีได้ สามีภรรย***านไหนก็เป็นเช่นนี้ หาได้ผิดแผก”
“อืม! ไม่แปลกก็ไม่แปลก ห่างกันแค่รอบเดียว คิดซะว่าหาเพื่อนให้พ่อแล้วกันเนอะ ฮ่าๆๆ” เธอแกล้งยั่วอย่างสนุกปาก แต่ดูเหมือนคนถูกยั่วจะไม่สนุกด้วย
“ใช่สิ ชายสูงวัยอย่างข้า ไหนเลยจะสู้หนุ่มฉกรรจ์วัยเดียวกันได้ เจ้าเองก็คงชอบเช่นนั้นมากกว่า” น้ำเสียงติดจะแง่งอนของเขาทำเธอเลิกคิ้วหยั่งเชิงก่อนพูดต่อ
“แต่ข้าชอบบุรุษที่เป็นที่พึ่งให้ข้าได้มากกว่านะ” เธอตอบแล้วก็แสร้งเฉไฉด้วยการหันไปอีกทาง
“หมายความว่า…เจ้าชอบข้า”
“คิดไปเอง ข้าไม่ได้พูดสักคำว่าชอบท่าน” เธอปฏิเสธเสียงสูง แต่การถูกจับจ้องประหนึ่งคนทำความผิดก็ทำให้อดประหม่าไม่ได้ จึงพยายามจะเดินไปอีกทาง แต่ก็ถูกฉุดแขนกลับมาอีกจนได้
“อุ๊ย!” แรงฉุดที่ทำเอาเซมาปะทะกับอกแกร่ง ทำเธอเผลออุทานเสียงดัง ก่อนจะกลายเป็
