“สวรรค์เบื้องบนได้โปรดฟังคำร้องขอจากข้า บัดนี้ข้าจะขอสาปแช่งให้ชายผู้นั้นได้รับความเจ็บปวดและจมอยู่กับความทุกข์ทรมานไปทุกๆ ชาติให้เขาเจ็บปวดยิ่งกว่าข้าเป็นร้อยเท่าพันเท่า ให้ความเจ็บปวดของข้าในวันนี้ฝังลึกอยู่ในใจเขาอย่าได้ลืมเลือนไปทุกภพทุกชาติ ฝูเฟยเทียนท่านจงมองข้าให้เต็มตา มองความเจ็บปวดของข้าและจดจำมันให้ขึ้นใจ ดวงตาคู่นี้จะเป็นสัญลักษณ์แทนความเจ็บปวดของข้า บัดนี้ข้าขอมอบมันแด่ท่าน” สิ้นเสียง หญิงสาวก็ควักดวงตาทั้งสองข้างของตัวเอง
“ไม่… / กรี๊ด…!” เขาตะโกนสุดเสียงพร้อมกับทิ้งตัวลงกับพื้นอย่างคนหมดแรง ในขณะที่เธอก็กรีดร้องด้วยความเจ็บปวดอย่างแสนสาหัส แต่ถึงกระนั้นความเจ็บปวดและความมืดมิดก็มิได้ทำให้ความเคียดแค้นเบาบาง
“เฟยเทียน ข้าเคยคิดมาเสมอว่าข้าช่างโชคดีที่ได้รักกับท่าน แต่มาบัดนี้ ข้ารู้แล้วว่า…การได้รักกับท่าน คือความผิดพลาดที่สุดในชีวิตของข้า” สิ้นเสียงเธอก็ทิ้งตัวลงสู้ก้นเหวอ
