“พี่โย!” พลอยไพลินสะดุ้งเฮือก หญิงสาวร้องเรียกหายาดมอยู่ในใจ ความแข็งขึงร้อนผ่าวและใหญ่มากที่บดเบียดอยู่ตรงสะโพกทำให้เธอรู้สึกวิงเวียน หน้ามืด ตาลาย คล้ายจะเป็นลม เธอไม่ได้ไร้เดียงสาขนาดจะไม่รู้ว่าที่เขาพูดหมายถึงอะไร และอะไรที่มันดุนๆดันๆอยู่ตรงสะโพกสวยของเธอคืออะไร
“ทีนี้ เต็นลองบอกพี่ใหม่สิครับว่าใครเสียเปรียบกันแน่” ชายผู้น่าสงสารเพราะเสียเปรียบน้องถามเอาคำตอบกับน้องอีกครั้ง
“พะ...พี่โย อย่าแกล้งน้อง” เสียงหวานเว้าวอนสั่นน้อยๆ
“หรือเราควรทำทุกอย่างให้เสมอกัน จะได้ไม่มีใครเสียเปรียบได้เปรียบ”
“ไม่ๆ ไม่นะคะ เต็นตอบแล้วๆ”
“ตอบว่า...”
“พี่โยเสียเปรียบ”
“อือฮึ! แล้วใครได้เปรียบครับ” วาโยถามกลับ เขายิ้มในหน้า สุขใจที่ได้เย้าหยอกน้องแบบหื่นๆ
“ตะ...เต็นได้เปรียบก็ได้” พลอยไพลินใช้น้ำเสียงกึ่งประชดน้อยๆ
“ดังนั้น คนได้เปรียบควรรับผิดชอบคนเสียเปรียบ” น้ำเสียงจริงเขาของคนเสียเปรียบ ทำให้ค
