"เธอจะแต่งกับคนที่กำลังจะแต่งงานกับคนอื่นนี่นะ แต่งกับฉันเถอะน่า ฉันจะช่วยรับผิดชอบเด็กคนนั้นเอง" “ทำไมไม่รับผิดชอบตั้งแต่ตอนแรกวะ จะมาเห่าทำไมตอนนี้” ตติภพพูดอย่างหงุดหงิด ความอดทนหมดลง สิ่งที่เขารับรู้กัดกินหัวใจจนปวดหนึบ ถ้าเธอท้องหลังจากที่เลิกกับเขา ลูกของเธอจะเป็นลูกใครไปไม่ได้ นอกจากลูกของตฤณภพ คนที่เหมือนกันกับเขา และเหมือนเด็กคนนั้นมากที่สุด “แกหมายความว่ายังไง” ตฤณภพใช้มือข้างที่ไม่เจ็บดึงคอเสื้อน้องชายมาใกล้ ถามด้วยน้ำเสียงไม่เข้าใจ “พาเด็กออกไป!” ตติภพตะโกนสั่งญาดาที่กอดลูกอยู่ เขาไม่อยากให้เธอมารับรู้อะไรต่อจากนี้ เรื่องนี้มันเรื่องของเขากับพี่ชายต่างแม่ “พี่กรองช่วยพาญีน่าขึ้นไปข้างบนที” ญาดาอุ้มลูกสาวที่ยังสะอื้น เดินไปหากรุณาที่ยืนมองอยู่ห่างๆ แม้ญีน่าจะงอแงเธอก็ไม่ใจอ่อน ด้วยอยากรู้ว่าสิ่งที่ตติภพพูดมานั้น มันหมายความว่ายังไงกันแน่ “พูดมาสักทีว่ามันเกิดอะไร นี่มันเ