“ไม่ต้องแต่งหน้าหนานะครับพี่ เพราะยัยนี่สวยอยู่แล้ว”
พูดจบผมก็เดินหนีไปสงบสติอารมณ์ ช่วงที่ผมตัดสินใจดัดนิสัยเสียๆของไซซี มันมีอะไรเกิดขึ้นกับเธอกันแน่ ไหนจะการไปโรงพยาบาลอย่างต่อเนื่องราวกับคนป่วย ไหนจะแผลเป็นในจุดที่เธอแสนจะหวงแหนอย่างใบหน้า มันเป็นไปไม่ได้จริงๆนะ เพราะผมรู้ว่าซีหวงใบหน้าของเธอ ยิ่งกว่าชีวิตของเธอซะอีก
“มึงเสร็จแล้วใช่ไหมชาร์ล มาๆ มาถ่ายกับน้องผิงก่อนเลยมึงอะ
มาดิวะ แสงกำลังสวย”
จีเนียสตะโกนเร่ง ผิงเดินยิ้มเข้าไปใกล้มัน ส่วนผมยังปรับอารมณ์ไม่ได้ ตอนที่เดินไปถึงหน้าจึงยังบูดสนิท คนตัวเล็กกว่าแต่สูงในระดับหัวไหล่ฉีกยิ้มกว้างขึ้น ยิ่งโดนจีเนียสจับท่าทางให้ใกล้ชิดกับผมมากเท่าไหร่ รอยยิ้มหวานๆยิ่งกว้างมากเท่านั้น
“อีกนิด กูก็จะสิงน้องเขาแล้วไอ้จี”
“จะสิงก็ได้นะคะ ผิงไม่ถือ”
“น้องเขาไม่ถือ มึงจะสิงก็ได้นะ”
“เลิกเล่นเหอะน่า จริงจังหน่อย”
ผมเหลือบตามองไปที่ไซซี เธอมีป
