ตอนที่ 9
เวลาเกือบบ่ายเบญญาภาพลิกตัวหวังจะเปลี่ยนอิริยาบถท่านอน แต่ทุกอย่างไม่ได้ง่ายอย่างทุกๆ ครั้ง
เธอรู้สึกปวดหัวมาก จากนั้นเสียงโทรศัพท์ของเธอก็ดังขึ้น เสียงเรียกที่คุ้นเคยเธอจึงหยิบมันขึ้นมาดูก่อนจะรับมันและขอพูดเป็นครั้งสุดท้าย
“จะโทรมาอีกทำไม ปล่อยให้เรื่องของเรามันจบเถอะ แล้วก็อย่าลืมว่าฉันเป็นแค่เจ้าหนี้ของคุณเท่านั้น ราเชน!!”
“เบญ!!...ผมอธิบายได้นะครับ คือว่าผมกับผู้หญิงคนนั้นเรา...”
“เธอชื่อว่าริสา คุณคบซ้อนราเชน คุณเลิกแก้ตัวเถอะ อย่าให้ฉันต้องถึงกับเดินไปบอกผู้หญิงคนนั้นเลย”
“เบญ!!! แต่..” ราเชนตกใจที่เบญญาภารู้ความจริง แล้วต่อไปเขาจะหาเงินที่ไหนไปเปย์ริสากันล่ะ!! เขายอมไม่ได้ที่จะให้เบญญาภาเป็นฝ่ายบอกเลิก
“หรือว่าคุณไม่อยากจะเหลือใครสักคน ฉันจะได้เดินไปบอกริสาว่าคุณไม่ยอมจบ!!”
“เบญ!!.คุณให้โอกาสผมอีกสักครั้งไม่ได้เหรอครับ”
“คุณคิดว่าคุณสมควรได้รับโอกาสงั้นเหรอคะ”
“โถ่ววว!!!.ที่รัก..ผมไม่เคยจริงจังกับริสา”
“คุณพูดมาเลย ฉันกำลังอัดเสียงคุณส่งให้เธอฟัง..พอดี” เบญญาภาขู่เสียงฟ่อ
“โถ่วว.!!. คุณอย่าทำแบบนี้สิ”
“มันไม่แฟร์หรอกค่ะ..เธอไม่ควรเป็นฝ่ายที่จะต้องเสียใจ” เบญญาภาตัดสินใจหลีกทางให้ผู้หญิงคนนั้น เพราะอย่างน้อยเธออุตส่าห์บอกความจริง ถึงแม้มันจะช้าไปสักหน่อยก็ตาม
ตื้ดๆ ๆ ๆ
เบญญาภารีบกดวางสายของอดีตคู่หมั้นทิ้งไป เพราะไม่อยากเวิ่นเว้อกับเขาอีก ก่อนจะรีบปิดเครื่องมือสื่อสารแล้วโยนทิ้งไปด้วยความโมโห เธอแค่เสียดายเวลากับเงินที่เขายืมไปเท่านั้น ผู้ชายไร้ค่าเพียงแค่คนเดียว เธอไม่เข้าใจเหมือนกันว่ายอมคบไปได้ยังไงตั้งสามปี แล้วก็ยังมาแว้งกัดเธออีก หญิงสาวมองรูปถ่ายที่เคยไปเที่ยวด้วยกัน ของขวัญและตุ๊กตาหมีที่ราเชนเคยซื้อให้ ทุกอย่างมันก็คงเป็นเงินของเธอทั้งนั้นสินะ!! เธอนำมันใส่ถุงดำแล้วเอาไปทิ้งถังขยะหน้าบ้าน ก่อนจะบอกกับตัวเองว่า พอกันที!!! กับผู้ชายห่วย ๆ อย่างเขา
ตกเย็นหลังจากตื่นนอนเบญญาภาเปิดเครื่องมือสื่อสารของเธออีกครั้ง ก่อนที่เธอจะนั่งลบทุกอย่างของอดีตคู่หมั้นทิ้งไป เธอบล็อกช่องทางการติดต่อของเขาจนหมดสิ้น จานนั้นไม่นานเพื่อนสนิทก็โทรหาเธอด้วยความเป็นห่วง
“ไหวมั้ยแก ฉันโทรหาแกหลายรอบเลย แกปิดเครื่องเหรอ”
“ไหวอยู่ แกอยู่ไหนนุ๊ก!!”
“นอนอยู่บ้านน่ะสิ”
“บ้านแฟนหรือบ้านตัวเองล่ะ”
“บ้านแฟนสิยะ...ไหนแกเล่าเรื่องเมื่อคืนให้เธอฟังหน่อยสิเบญ..ว่าไปกับใครมา”
“ก็ไม่มีอะไรมากหรอก แกจำพี่เขม หนุ่มฮอตสมัยตอนเรียน ป.ตรีได้มั้ยละ”
“จำได้สิ..อย่าบอกนะว่าคนเมื่อคืนคือเค้าน่ะ!!!”
“ก็ใช่ แกจำเค้าไม่ได้ จริง ๆ เหรอ”
“ฉันมัวแต่รับโทรศัพท์ไอ้พี่ติมันน่ะสิ พอกลับไปหาแกอีกทีแกก็ไม่อยู่แล้ว ไวไฟจังนะ”
“ตอนแรกเขาก็ตั้งใจจะไปส่งฉันนั่นแหละ แต่ฝนมันตก ก็เลยพาไปหลบฝนที่บ้านเค้า แต่ฉันไม่ได้มีอะไรกับเค้านะ เอ่อ...แล้วแกรู้มั้ยว่าใครเป็นคนสั่งรูปพวกนั้นมาในกล่องของขวัญให้ฉัน”
“ไม่รู้สิ..ใครเหรอ”
“เธอชื่อริสา เป็นแฟนของราเชนที่แอบคบกันมาตั้งสองปีแล้ว!!!”
“ห๊า!!!.. หือ ไอ้เชน มึงนี่ร้ายไม่ใช่เล่น แล้วแกจะเอาไงต่อไป”
“เอาไง!!...ก็เลิกกับมันน่ะสิ ผู้ชายห่วย ๆ อย่างมันชั้นไม่มานั่งเสียใจหรอกนะ”
“เอ่อจริงวะ...ดูแกไม่ค่อยเสียใจเท่าไหร่เลย แต่ฉันก็ดีใจกับแกด้วยนะ ที่รู้ความจริง ถ้าแต่งไปนี่ลำบากเลย”
“อืม..ใช่ ฉันไม่โกรธผู้หญิงคนนั้นหรอกอยากจะขอบคุณด้วยซ้ำ เพราะเธอคงจะต้องผิดหวังเหมือนกัน ถ้าฉันแต่งกับราเชนจริง ๆ ”
“แล้วไอ้เชนล่ะ..มันยอมจบกับแกง่าย ๆ หรือเปล่า"
“จบสิ!!! ถ้าไม่จบฉันขู่ว่าจะอัดเสียงมันไปฟ้องกับผู้หญิงคนนั้น มันก็เลยยอม”
เนี่ย!!...เมื่อเช้ามันก็เพิ่งโทรหาฉันด้วยนะ” นุ๊กนิกบอกเพืี่อน
“แกก็รู้ว่าฉันเกลียดคนเจ้าชู้มากแค่ไหน..ฉันคงไม่มีวันกลับไปคบกับมันได้หรอก”
“เอ่อ..เบญ!!! แค่นี้ก่อนนะ เดี๋ยวเย็นนี้เธอเข้าไปหาแกที่บ้าน แล้วเราค่อยคุยกัน”
“จ้า..คุณเพื่อน”