ลิขิตแห่งรัก

อาสี่ผู้สารเลว

ซ่งจื่อหรูแอบหยิกสีข้างหลี่ม่านอวี้ก่อนจะส่งสัญญาณ เพียงพริบตาหลี่ม่านอวี้ก็น้ำตาไหล ก้มหน้ากลั้นเสียงสะอื้นท่าทีน่าสางสาร ท่านย่าท่านยายต่างปลอบใจจนถึงตัวตำบล ปากคนนั้นยาวกว่าปากกา แม่บ้านเหล่านี้ก็ไม่ต่างจากโลกโซเชียลในยุคปัจจุบัน จริงบ้างแต่งบ้างตามอรรถรสที่ตนเองพึงใจ แม่สามีรังแกสะใภ้จนคุ้มคลั่ง ผู้เป็นอากีดกันไม่ให้หลานเข้าสอบ เอาหลานตนมาร่ำรียนด้วยเพียงเพื่อใช้เป็นตัวรีดไถเงินจากพี่ชายและพี่สะใภ้ เมื่อมาถึงตัวตำบล ก็ลงจากเกวียนหลี่ม่านอวี้มองหน้ากับซ่งจื่อหรูทั้งสองพี่น้องพยักหน้าให้กัน

หลี่ซ่งเหวินนัดให้ทุกคนมาเจอกันอีกทียามซื่อเพื่อขึ้นเกวียนหากใครมาไม่ทันต้องเดินกลับเอง หลี่ซ่งเหวินไปร้านเถ้าแก่เหลียงเพื่อซื้อสินค้ามาขาย ทั้งสามหมู่บ้านส่วนมากต้องมาซื้อที่บ้านของหลี่ฝูเหยาโชคดีที่มีทางเชื่อมต่อกันจึงไม่ได้ลำบาก หลังจากแยกย้ายหูเจียวเจียวทนไม่ไหวจึงเอ่ยขึ้น

"อาหรู ข้าเห็นเจ้าหยิกนางไหนพวกเจ้าคืนดีปรับความเข้าใจกันแล้วไม่ใช่หรือ"

หลี่ม่านอวี้จึงหัวเราะขำท่าทีของนางก่อนจะเอ่ยขึ้น

"เจียวเจียวเจ้าอย่าเข้าใจนางผิด นางหยิกข้าก็จริงแต่ไม่ได้ตั้งใจทำร้ายข้า แต่น้องสี่เจ้ามือหนักจริงๆ วันหลังเจ้าเบามือกว่านี้สักหน่อยเถอะ"

หลี่ม่านอวี้พูดพร้อกับคลำสีข้างด้านที่ถูกหยิก ซ่งจื่อหรูอธิบายกับสหายก่อนที่นางจะคิดฟุ้งซ่าน

"คือเช่นนี้เจียวเจียว วันนี้บนเกวียนมีคนของหมู่บ้านเหอหยวนที่มาเยี่ยมญาติที่หมู่บ้านเราเดินทางมาด้วย แม่นางสกุลหยวน หยวนไห่ถังคนนั้นท่านย่าของข้าต้องการเกี่ยวดองมาเป็นสะใภ้"

"พวกเจ้าต้องการยืมปากของนางเพื่อ...จุ๊ๆๆๆอาหรูเจ้ากับพี่ม่านอวี้นี่ช่าง............ฉลาดเกินไปแล้วฮ่าๆๆๆ"

"เบาๆ หน่อย จริงสิพี่หรงไหนว่าท่านไปบ้านท่านหมอเมื่อมิใช่รึ"

ซ่งจื่อหรูหัวไปเอ่ยถามฮั่วเฟยหรงพร้อมกับสีหน้ากลืนไม่เข้าคายไม่ออก ได้แต่ยิ้มประจบ เขาคงเห็นทุกอย่างเพียงแค่ไม่พูด

"หมอเมิ่งให้ข้ามาซื้อยา มียาบางอย่างที่เขาไม่มี อย่างเช่นโสม"

"อ้อ พี่สาม เจียวเจียวข้ายากไปโรงเหล็กมีของบางอย่างอยากสั่งทำ เดี๋ยวจะไปจิ่นปู่เตี้ยน วันนี้จึงพาพวกเจ้ามาด้วยไปกันเถอะ เวลามีน้อย"

เดินผ่านเขียงหมูของจางต้าหู่ กำลังจะเดินผ่านก็ถูกเสียงห้าวของบุรุษหยุดเอาไว้

"เอ๋ แม่หนูเจ้าจำได้หรือไม่ข้าคือคนที่ขายกระดูกหมูกับเครื่องในให้เจ้าคราวก่อนไง"

จางต้าหู่มีไหวพริบเขาเลือกที่จะบอกว่าขายให้ซ่งจื่อหรูแทนการบอกว่าให้นางเปล่าๆ คนรอซื้อพะโล้เยอะมากเขาลองกับเนื้อชนิดอื่น แต่กลับอร่อยสู้เครื่องในไม่ได้ ยังหวังว่าจะเจอนางในเร็ววัน

"อ้อ ท่านอาสวัสดีเจ้าค่ะท่านอาสบายดีนะเจ้าคะ"

"อืม มารดาเจ้าเป็นเช่นไร นางดีขึ้นหรือไม่ คราวก่อนเจ้าบอกว่านางป่วยหนัก"จางต้าหูถามด้วยน้ำเสียงห่วงใย

เอาละสิทำไมต้องมาถามเวลานี้ ท่านไม่เห็นหรือว่าข้าไม่ได้มาคนเดียว สามคนมองหน้ากัน มารดาป่วยหนัก หูเจียวเจียวไม่ทันคิดก็เอ่ยปาก

"อาหรู ไม่ใช่ว่าอาสะใภ้ท่านจากไปแล้วหรอกหรือ เจ้ามีแม่ใหม่เมื่อใดกัน"

"นั่นนะสิน้องสี่ มิหนำซ้ำอาสามตายก่อนอาสะใภ้อีกด้วยนะ"หลี่ม่านอวี้ก็สงสัย

อั่วเฟยหรงพอเข้าใจ ที่ว่ามารดาป่วยเพราะคลอดน้องสาวนั้น ที่แท้คือมารดาของเขาที่นางเอามาอ้าง จางต้าหู่ได้ยินก็เข้าใจทันทีจึงกล่าวเพียงว่า

"เป็นเด็กเป็นเล็กมาตำบลคนเดียวก็ต้องระวังตัว อืมดีแล้วคนเรารู้หน้าใช่รู้นิสัย"

"ขอโทษท่านอาด้วยเจ้าค่ะที่ข้าพูดปด "

"ฮ่าๆ ข้าชอบเด็กที่ฉลาดรู้จักเอาตัวรอด มาวันนี้เจ้าอยากได้อะไร ข้าจะคิดราคาถูก"

"เอาเนื้อติดมัน5จิ่น มันหมู5จิ่น เนื้อแดง3จิ่น สามชั้น5จิ่น เดี๋ยวข้ากลับมารับนะเจ้าคะ ขอให้กิจการท่านขายดิบขายดีเจ้าค่ะ"

ตลอดการสนทนานางไม่เอ่ยถึงสูตรพะโล้สักคำ เด็กคนนี้นับว่าใจกว้างมากนัก แม้เขียงหมูเขาจะเล็ก แต่จางต้าหู่คือคนกลางรับซื้อหมูรายใหญ่ในเมืองกว่างผิง รวมถึงเมืองหย่งหนิงอีกด้วย

"เมื่อวานลืมแนะนำตัว พวกเจ้าจะไปที่ใดกัน ข้าสามารถบอกทางเจ้าได้ ข้าแซ่จาง จางต้าหู่ พวกเจ้า..."

"ข้าหูเจียวเจียวเจ้าค่ะ"

"ข้าแซ่ซ่งชื่อจื่อหรูนี่พี่สาวข้าแซ่หลี่ชื่อม่านอวี้เจ้าค่ะ ส่วนนั่นคือ.."

"ข้าแซ่ฮั่ว ยินดีที่ได้พบขอรับ อาหรูข้าต้องไปแล้ว ท่านแม่ที่ป่วยหนักของข้ารอยาจากข้าอยู่ โรงเหล็กอยู่ตรอกด้านหน้าพวกเจ้าเดินตามไปก็เจอ"

ตาบ้านี่งอนหรือไงนะ ข้าก็ไม่ได้ตั้งใจนี่นา ขนาดท่านอาจางยังเข้าใจเลย ก่อนจะมีเสียงตะโกนหยาบคายดังมา

"นี่ อีตัวซวยใครใช้ให้เจ้ามาในตำบลห๊ะ ขโมยเงินแม่ข้ามาใช่หรือไม่"

หลี่ม่านอวี้เห็นคนที่เดินมาก็กัดฟันกำมือแน่นซ่งจื่อหรูส่ายหน้าให้นางไม่ให้วู่วาม นางจึงคลายกำปั้นลง มีกลุ่มชายห้าคนเดินมาแต่งกายด้วยชุดของสำนักศึกษา หลุนอวี้ชื่อสำนักนี้คงตั้งตามคัมภีร์หลุนอวี้นั่นเอง คนที่เอ่ยปากด่าทอคือหลี่ต้าเหวินอาสี่ผู้นั้น

"ข้าถามเหตุใดไม่ตอบ มาทำอะไรที่นี่ ขโมยเงินแม่ข้ามาใช่หรือไม่ เอามาคืนข้าเสียดีๆ"

"อาสี่ ท่านพูดเช่นนี้เหตุใดข้าฟังไม่รู้เรื่องกัน ข้ามาตำบลเหตุใดถึงไม่ได้ ข้าแยกบ้านมาแล้ว เงินอยู่ในบ้านท่านกลับมากล่าวหาผู้อื่น ท่านเป็นบัณฑิตวาจาเช่นนี้ควรกล่าวหรือ"

"เฮ้ ต้าเหวินพวกนางเป็นหลานสาวเจ้าจริงๆหรือหน้าตาหลานๆเจ้างามเสียกว่าสตรีในหอจันทราเสียอีก ให้นางไปนั่งเป็นเพื่อนพวกเราหน่อยสิ วันนี้ข้าเลี้ยงเอง"

คนที่กล่าวคือจางอวิ๋นน้องชายของจางอวี้หรูบุตรสาวคนรองเถ้าแก่จางแห่งฮวาเหยียน

"คุณชายจาง วางใจข้าหลี่ต้าเหวินผู้นี้จะให้พวกนางไปนั่งเป็นเพื่อนคอยปรนนิบัติท่านเดี๋ยวนี้ ยังไม่รีบไปเป็นเพื่อนคุณชายอีก เจ้าอยากโดนดีหรือไง เจ้าสามมานี่"หลี่ต้าเหวินตวาดหลี่ม่านอวี้