ลิขิตแห่งรัก

พิษกำเริบ1

หลังจากที่เจ้าหน้าที่ทางการกลับไปแล้วซ่งจื่อหรูจึงถือโอกาสเข้าเมือง อีกสามวันจะเซ่นไหว้บรรพบุรุษจำเป็นต้องซื้อของ วันนี้ท่านปู่จะกลับมาแล้วยังไงก็ต้องต้อนรับ ไม่รู้ว่าทางบ้านใหญ่จะทำอย่างไรบ้าง

หลี่ม่านอวี้กับหลี่ถิงถิงเรียนรู้การทำอาหารจากซ่งจื่อหรูไปบ้างนางสอนเท่าที่วัตถุดิบในบ้านจะหาได้นางไม่ต้องการให้แม่เฒ่าหลี่กับบุตรชายได้ผลประโยชน์

เดิมทีตั้งใจรอฟังข่าวจากทางด้านเซี่ยหนานอินติดต่อมาก่อน แต่ว่านางไม่อยากหวังมากนัก ลงมือก่อนได้เปรียบจึงทำผัดหน่อไม้แห้งกับสามชั้น มันเทศในบริเวณที่ดินของบ้านตนปลอกแล้วนำมานึ่ง จากนั้นก็ตากแดด

เด็กน้อยคนนั้นรู้สึกจะเป็นหลานชายของปู่หกกลับบ้านไปนำตระแกรงมาให้สี่ใบ ซ่งจื่อหรูนำใบบัวมาลวกน้ำร้อน ก่อนจะนำไปผึ่งให้แห้งจากนั้นก็ห่อมันเทศหนึบ ตักผัดหน่อไม้แห้งกับหมูสามชั้น ต้มหน่อไม้แห้งพะโล้กับเครื่องในหมูที่เหลือใส่ในโถ

หลังจากที่พะโล้ของเขียงหมูจางต้าหู่โด่งดังก็ไม่มีผู้ใดไม่กล้ากินเครื่องในอีกหมูในมิติตัวโตมากแล้ว แม่พันธุ์ที่ตั้งท้องก็ใกล้คลอด ต้องหาทางนำออกมาสักที

ไก่เหล่านั้นอีกมีสามร้อยกว่าตัวแต่ละตัวโตเกือบสามชั่งแล้ว ขืนยังให้อยู่ในมิติผักที่นางอุตส่าห์ขุดดินยกร่องปลูกผักเหล่านั้นคงถูกไก่พวกนั้นทำลาย เสียงเดินออกมาจากในบ้านจึงหันกลับไปเห็นฮั่วเฟยเซียนร้องไห้ออกมา

"เซียนเซียนเป็นอะไร ร้องไห้ทำไมหรือ อาสะใภ้ดุมาหรือเปล่า"ซ่งจื่อหรูเช็ดน้ำตาให้พร้อมกับถามสาเหตุ

จิงอี้จิวเสวียนได้ยินก็ตกใจรีบมาทันที

"คุณหนู ท่านร้องไห้ด้วยเหตุใดฮูหยินเป็นอะไรขอรับ"

"ฮือๆๆๆ พี่สะใภ้ท่านแม่ๆ ฮือๆๆท่านแม่ป่วย ท่านแม่ตัวเย็นมากมีเหงื่อออกด้วย ท่านช่วยท่านแม่ข้าด้วยนะเจ้าคะฮือๆ"

ฮั่วเฟยเซียนร้องไห้จ้าซ่งจื่อเย่วกับซ่งจื่อห่าวที่กำลังพับผ้าห่มได้ยินเสียงก็รีบวิ่งมา

"เซียนเซียนอย่าร้อง พาพี่สะใภ้ไปดูแม่เจ้าก่อน"ซ่งจื่อหรูปลอบใจนาง

จิงอี้กับจิงเสวียนตกใจท่านอ๋องไม่อยู่ ไหนท่านหมอเมิ่งบอกว่าช่วงนี้อาการจะไม่กำเริบไง เจ้าหมอกำมะลอจิงอี้ในตาแดงเพราะห่วงเจ้านาย เตรียมที่จะไปจัดการหมอกำมะลอคนนั้น จิงเสวียนห้ามเขาไว้ไม่ให้วู่วาม

"อาอี้ เจ้าอย่าวู่วามอย่าทำให้คุณหนูตกใจ แม่นางซ่งทำเช่นไรกันดี เจ้าเป็นคนตรวจเจอว่าฮูหยินถูกพิษ เจ้ามีวิธีหรือไม่"

จิงเสวียนเองก็ในตาแดงไม่แพ้น้องชาย หากพระชายาเป็นอะไรไปเขาจะมีหน้าไปพบท่านอ๋องได้อย่างไร ซ่งจื่อหรูจับชีพจรของนาง ยาที่หมอเมิ่งใช้เป็นยาร้อนเพราะนางถูกพิษเย็น แต่พิษชนิดนี้ต้องขับด้วยพิษที่แรงกว่า โสมช่วยให้อบอุ่นแต่หากใช้มากเกินไปจะกระตุ้นอาการ

"พี่จิงเสวียนข้ามีสมุนไพรอยู่บ้าง ข้าจะต้มให้นางดื่มและแช่ในน้ำอาบ ตอนนี้ยาที่ท่านหมอเมิ่งจ่ายมาอย่าเพิ่งให้นาง"

"เจ้าหมายความว่ายามีปัญหาเช่นนั้นหรือ เมิ่งหยวนเจ้ากล้าเกินไปแล้ว แม่นางซ่งแล้วจะทำอย่างไรดี"

จิงอี้ถามนางทั้งน้ำตา ฮั่วเฟยเซียนก็เอาแต่ร้องไห้ ซ่งจื่อเย่วกับซ่งจื่อห่าวคอยปลอบใจนาง ซ่งจื่อหรูเข้าไปในห้องปิดประตูแล้วเข้าไปในมิติ ค้นหาในห้องสมุนไพรในที่สุดก็ได้มา เป็นสมุนไพรที่ระงับพิษชั่วคราวเท่านั้น ก่อนจะนำมาต้มสำหรับดื่มและสำหรับให้นางแช่ เห็นจิงอี้ขยับเท้าก็เอ่ยถาม

"พี่จิงอี้ นั่นท่านจะไปที่ใด? คงมิใช่ไปหาเรื่องท่านหมอเมิ่งหรอกนะ"

"ก็เมื่อสักครู่ เจ้าบอกว่ายาของไอ้หมอปลอมนั้นมีปัญหา"

"ข้าไม่ได้บอกว่ายาของท่านหมอมีปัญหา อาสะใภ้ร่างกายนางถูกพิษเย็นท่านหมอใช้โสมนั้นถูกแล้ว แต่ท่านหมอไม่ได้กำชับหรือว่าห้ามเกินกี่ครั้ง"

"เหมือนจะบอกว่า ให้ดื่มสามวันครั้งแต่นี่ยังไม่ครบสามวันเลยนะ"

"อืม ข้าดูแลนางเองรบกวนท่านยกน้ำร้อนไปเทใส่ถังไม้ให้หน่อย ข้าจะให้นางแช่ยา พี่จิงเสวียนข้ามีความรู้เพียงเรื่องยา ท่านไปเชิญท่านหมอเมิ่งมาเถอะ ตอนนี้มีเพียงเขาที่ช่วยนางได้ ท่านบอกว่าอาสะใภ้นางอาการกำเริบ"

ซ่งจื่อหรูนำฮั่วหรานแช่น้ำยาสมุนไพร โดยมีซ่งจื่อเย่วกับฮั่วเฟยเซียนคอยช่วย แม้สมุนไพรอาบน้ำจะช่วยได้แต่ก็แค่ระงับอาการเท่านั้น หลังจากจิงเสวียนออกไปไม่ถึงครึ่งชั่วยามก็เดินกลับมาพร้อมมีชายคนนึงสะพายล่วมยาเดินตาม ทันทีที่มาถึงจิงอี้ก็ชักกระบี่ใส่เมิ่งหยวนทันที เขายืนสงบนิ่งปล่อยให้ปลายกระบี่ชี้หน้า ซ่งจื่อหรูจึงต่อว่าจิงอี้

"พี่จิงอี้ตอนนี้ที่เราต้องการคือท่านหมอ ข้ารู้ท่านทุกข์ใจแต่มีเพียงท่านหมอเมิ่งที่ช่วยเราได้ อีกอย่างที่นี่มีแต่เด็กๆท่านชักมีดชักไม้ไม่ดูสักนิด ท่านหมอเมิ่งขออภัยด้วยเขาแค่เป็นห่วงอาสะใภ้จนร้อนใจ ว่าแต่เหตุใดอาการของอาสะใภ้ถึงแย่ลงเจ้าคะ"

ประโยคหลังหันไปกล่าวกลับเมิ่งหยวน หลังจากจับชีพจรเสร็จก็ถอนหายใจก่อนจะเอ่ยเบาๆ

"ตอนนี้พิษเข้าสู่เส้นเลือดนางแล้ว หากไม่รีบรักษานางอาจไม่รอด ข้าเองแม้เป็นหมอแต่มิอาจรักษาได้ทุกโรคหากไม่มีตัวยา"

"ท่านหมายถึงหญ้าเหมันต์ใช่หรือไม่"