"อ้าว เมากลับมาอีกแล้วนะฝ้าย เฮิร์ทอีกแล้วล่ะสิ" น้าญา น้าของหยกที่เป็นเจ้าของร้านเหล้า ตอนนี้ร้านเหล้ามีฉันและหยกดูแลแทน
"เพ้อไงน้า" หยกพูดขณะวางฉันลงที่โซฟากลางบ้าน
"แฟรงก์หลับแล้วเหรอคะ" ถามเสียงเอื่อยเฉื่อย
"อยู่บนห้องฝ้ายนั่นแหละ บอกจะนอนรอแม่ฝ้าย" น้าญาบอกพลางเดินเข้าครัว
‘แฟรงก์’ เด็กผู้ชายอายุสองขวบเศษ ลูกชายของฉันเอง ลูกชายที่เกิดจากความรักโง่ ๆ ในครั้งนั้น ลูกชายที่ฉันเกือบพาเขาไปตายในทะเล
ใบหน้าน้องแฟรงก์แทบจะชี้ชัดว่าใครคือพ่อของแก
เขาหน้าเหมือนผู้ชายคนนั้นมาก
"อะ กินซะ ข้าวปลาหัดกินบ้าง กินแต่เหล้าเดี๋ยวลูกก็จำติดตา เพลา ๆ ลงบ้างก็ดี สงสารแฟรงก์บ้างเถอะฝ้าย แฟรงก์กำลังโตกำลังเรียนรู้ แฟรงก์ต้องการความรักการเอาใจใส่มากนะลูก" น้าญาถือซุปร้อน ๆ ออกมาจากครัว วางลงตรงหน้าให้ฉันกับหยก
"ฝ้ายจะพยายามนะคะ" ฉันขยับตัวลุกขึ้นมานั่งซดซุป น้าญาวางมือจากการเปิดบาร์ แกหันมาอาสาเลี้ย
