ตอนที่6 พูดไม่ออก

1380 Words
"วันนี้สนุกมากเลยค่ะ" ส่งยิ้มให้พี่ตั้ว เรามาถึงบ้านก็หนึ่งทุ่มหน่อย ๆ ไม่ถือว่าดึก "พี่สนุกแล้วก็มีความสุขมากครับ" ยื่นมือมาลูบที่ศีรษะฉันอย่างอ่อนโยน "งั้นฝ้ายเข้าบ้านก่อนนะคะ" เจอสายตาพี่ตั้วทีไรใจเต้นแรงทุกทีเลย "ฝ้าย" ขณะที่ฉันกำลังจะเปิดประตูรถ พี่ตั้วก็เรียก "คะ" จังหวะที่หันกลับไปมอง ใบหน้าเราใกล้กันมาก พี่ตั้วเขาโน้มตัวมาตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้ เมื่อได้สบตาฉันก็ได้รู้เลยว่าฉันชอบเขา ชอบทุกอย่างที่เป็นเขา ชอบเขามาก ๆ หัวใจนี้ฉันยกให้เขา ยกให้เขาหมดแล้วจริง ๆ มัวแต่เคลิ้มไปกับดวงตาคมเข้มที่จ้องมา กว่าจะรู้สึกตัวริมฝีปากฉันก็ถูกประกบด้วยริมฝีปากของชายคนรัก ใบลิ้นค่อย ๆ แทรกเข้ามาในโพรงปากฉัน ลิ้นเขากำลังดุ๊กดิ๊กในปากฉัน ฉันนั่งนิ่งทำอะไรไม่ถูก ตั้งแต่เกิดมาฉันไม่เคยถูกจูบ นี่เป็นจูบแรกของฉันเลยนะ หัวใจของฉันทำงานหนักอีกแล้ว ตื่นเต้นไปหมดเลยอะ นิ้วจิกเกร็งไปหมดแล้ว ทว่าความรู้สึกใหม่แทรกเข้ามาเมื่อฉันเริ่มหายใจไม่ออกเหมือนกำลังจะขาดอากาศหายใจ พยายามขยับหนี แต่พี่ตั้วไม่ยอมปล่อย "อื้อ!" ส่งเสียงร้องพร้อมกับใช้มือทุบอกเขาเบา ๆ เพื่อให้เขารู้ว่าฉันเริ่มจะไม่ไหวแล้ว ดีที่เขาเข้าใจเขาถึงได้ถอนริมฝีปากออก "พี่ตั้ว...จะฆ่าหนูเหรอ" รีบกอบโกยอากาศ ฉันแทบขาดอากาศหายใจ "ขอโทษ เพลินไปหน่อย ฝ้ายไม่โกรธพี่ใช่ไหม" ทำหน้ารู้สึกผิดได้โคตรน่ารัก "ไม่ค่ะ งั้นฝ้ายเข้าบ้านก่อนนะ" ส่งยิ้มแล้วรีบปิดประตูลงจากรถ รีบวิ่งเข้าบ้านเลยจ้า ไม่ไหวแล้วหัวใจฉันจะวายตาย ฉันได้จูบกับเขา! จูบกับคนที่เป็นรักครั้งแรกของฉันเลยนะ น่าเหลือเชื่อจริง ๆ มีความสุขที่สุดเลย ครืด ครืด... "ฮัลโหลค่ะ" (โกรธพี่ใช่ไหม พี่ขอโทษนะฝ้าย พี่ขอโทษที่ไม่ห้ามใจ) เป็นพี่ตั้วที่โทรเข้ามา น้ำเสียงพี่เขาดูเครียดพอสมควร "ไม่ใช่ค่ะ หนูแค่ตกใจ หนูไม่ได้โกรธพี่เลยนะ" ฉันทำให้เขาคิดมากเหรอเนี่ย ฉันแค่เขินไม่ได้โกรธ อย่าเข้าใจผิดสิพี่ (ฝ้ายพูดจริงใช่ไหม ถ้าฝ้ายไม่พอใจบอกพี่นะ ต่อไปพี่จะไม่ทำอีก) "ฝ้ายไม่ได้โกรธค่ะ แค่ตื่นเต้นค่ะ เป็นจูบแรกของฝ้ายเลยนะ" (หึ เด็กน้อย พี่รักฝ้ายนะครับ) "หนูก็รักพี่ รักมาก ๆ ด้วย กลับบ้านได้แล้วค่ะ เดี๋ยวน้ากี้มาถึงบ้านก่อนจะวุ่น" (ครับเดี๋ยวพี่ไลน์หานะ กลับบ้านแป๊บ) "ค่ะ" หลังจากที่พี่ตั้วถึงบ้าน เขาก็โทรมาหาฉันทันที เราโทรหากันคุยกันตลอด ห่างแค่ตอนกินข้าว อาบน้ำและตอนหลับสนิท สำหรับเราแทบจะไม่มีเรื่องทะเลาะกันเลยด้วยซ้ำ ฉันคิดว่าเป็นอะไรที่ดีมาก ใครจะอยากทะเลาะกับแฟนใช่ไหมล่ะ สองอาทิตย์ต่อมา... "คืนนี้เจอกันนะพี่ฝ้าย" เสียงของแตมตะโกนมาบอกฉันที่กำลังจะขึ้นรถเมล์ วันนี้พี่ตั้วมีรายงานที่ต้องทำกับเพื่อน เขาก็เลยมารับน้องสาวและเพื่อนของน้องสาวเช่นฉันและหยกไม่ได้ "โอเค เดี๋ยวพี่ไป" ตอบแตมที่กำลังซ้อนรถมอเตอร์ไซค์เพื่อนผู้ชายในห้องของเธอ แตมอยู่ม.3 เท่ากับน้องสาวฉัน แต่ฝันกับแตมไม่ค่อยจะสนิทกัน วันนี้เป็นวันเกิดแตม ของขวัญที่ฉันซื้อให้แตมเป็นของที่ฉันกับพี่ตั้วช่วยกันเลือกผ่านทางร้านขายของออนไลน์ แตมไปกับเพื่อน ติมให้เด็กมารับ หยกก็ไปกับเด็กต่างโรงเรียน ได้ยินว่าจะไปเลือกซื้อของให้กับแตมเป็นของขวัญ หยกเพิ่งแยกกับฉันเมื่อครู่นี้เอง เธอชวนฉันไปด้วย แต่ฉันปฏิเสธไป ฉันจึงกำลังจะขึ้นรถเมล์... บ้านติม... เวลา 20:38 นาที เดินเข้ามาในงานวันเกิดแตมตรงลานหน้าบ้าน ซึ่งมีเพื่อนของแตมนั่งอยู่หนึ่งกลุ่ม กลุ่มใหญ่พอสมควร มองไปอีกมุมเห็นติมกับเด็กที่ติมกำลังศึกษาดูใจอยู่โบกมือมาที่ฉัน หยกกำลังนั่งกดมือถือไม่ได้เงยหน้าขึ้นมาแม้แต่น้อย ข้างกายเด็กของติมมีแดนผู้ชายที่เคยตามตื๊อฉันกำลังส่งสายตามองมาที่ฉัน ฉันจึงยิ้มให้พวกเขา วันนี้ฉันทิ้งโทรศัพท์มือถือไว้ที่บ้าน แบตหมดจากการคุยกับพี่ตั้ว ก่อนจะวางพี่ตั้วบอกว่าจะแวะส่งเพื่อนแล้วก็จะรีบกลับมาเลย วันนี้แม่ฉันมีนัดทานข้าวกับลูกค้าก็เลยไม่ได้มา ฝันวันนี้นอนหอกับเพื่อน "น้ากี้สวัสดีค่ะ" ฉันยกมือไหว้น้ากี้ที่เดินถือถาดอาหารออกมาจากในบ้าน "ตามสบายเลยนะฝ้าย ไอ้ติมมันนั่งนู้นน่ะลูก" น้ากี้บอกขณะที่ท่านถือถาดรองถ้วยอาหารที่น่าจะหนัก เพราะมีอาหารชนิดน้ำวางอยู่บนถาดขนาดใหญ่ประมาณ 6 ถ้วย "มาค่ะฝ้ายช่วย" พูดพลางยื่นมืออาสาช่วย "ขอบใจลูก น้าจะเอาไปโต๊ะแตม โต๊ะติมมีแล้ว" น้ากี้บอกและเดินนำฉันไป ฉันเอาอาหารไปวางที่โต๊ะของแตมกับเพื่อนของแตม พอพวกนางเห็นก็รีบมาช่วยฉันยก เสร็จแล้วฉันก็เดินมาที่โต๊ะที่ติมนั่งอยู่ มีพี่ตั้วนั่งร่วมโต๊ะด้วยแล้ว ทางแดนฉันเห็นเดินออกไปคุยโทรศัพท์ "แอ๊วเด็กม.3เหรอคะอีดอก" หยกเอ่ยแซวเมื่อฉันเดินมาถึงโต๊ะ "แอ๊วบ้าไร บ้าบอ" ส่ายหน้าไปมา แค่เอาของกินไปให้เอง "นึกว่าอยากแดกเด็ก กูเข้าห้องน้ำแป๊บนะ" หยกบอกแล้วลุกขึ้นเดินเข้าบ้านไป "กูไปด้วย ฉี่แป๊บนะมึง" หันไปบอกติมและยิ้มให้พี่ตั้วที่บังเอิญหันมาสบตากับฉันพอดี จากนั้นลุกเดินเข้ามาในบ้านเดินไปทางห้องน้ำ "ฝ้ายมาพอดีเลย กูสงสัยว่าเมนส์จะมาว่ะ มึงไปหยิบผ้าอนามัยให้กูหน่อยดิมึง อยู่ในกระเป๋าอะ" หยกที่กำลังจะเดินออกจากห้องน้ำเหลือบเห็นฉันก็เลยขอให้ฉันช่วย "เออ ๆ ขอฉี่แป๊บ ไม่ไหวละ" รีบพาตัวเองเดินเข้าห้องน้ำทันที "เร็ว ๆ นะมึง" หยกบอกเมื่อเห็นว่าฉันทำธุระส่วนตัวเสร็จเดินออกมาจากห้องน้ำ "จ้า" ขานรับเพื่อนแล้วเดินกลับมาที่โต๊ะ มาหากระเป๋าของหยก ตอนนี้พี่ตั้วไม่ได้นั่งอยู่ที่เดิมแล้ว อาจจะขึ้นห้องไปเปลี่ยนชุดมั้ง ฉันที่คิดได้แบบนั้นก็เลยเปิดกระเป๋าของหยกแล้วหยิบผ้าอนามัยออกมา จากนั้นก็เดินกลับเข้าบ้านอีกครั้ง "เอ้า! ฝ้ายมาพอดีเลยน้ารบกวนอีกรอบนะลูก โต๊ะแตมเหมือนเดิม" น้ากี้ยกถาดยำรวมมิตรออกมา ฉันก็เลยวางผ้าอนามัยไว้แล้วรีบช่วยน้ากี้ก่อน เดินเอายำออกมาให้โต๊ะแตม แล้วก็รีบวิ่งกลับเข้าบ้านทันที กลัวหยกรอนาน ขี้เกียจฟังนางบ่น คว้าผ้าอนามัยแล้วรีบเดินไปทางห้องน้ำอย่างไว ป่านนี้ยืนด่าฉันฉอด ๆ แล้วมั้ง นางอะขี้บ่น "โทษทีมึง กูช่วยน้ากิ..." ส่งเสียงขณะที่กำลังจะถึงห้องน้ำ ทว่าคำพูดขาดหายเมื่อเจอกับภาพที่ไม่คิดว่าจะเจอ "เอ่อ...พอดีกูไม่ได้เป็นอะมึง มันไม่ใช่เมนส์ แต่ยังไงก็ขอบใจนะ" หยกพูดพลางผละตัวออกจากพี่ชายของเพื่อน คนที่ฉันเรียกว่า ‘แฟน’ ใช่ค่ะ คนคนนั้นคือพี่ตั้ว "อ้อ...เหรอ งะ...งั้นกูไปนะ" ยิ้มเจื่อนแล้วรีบพาตัวเองเดินออกมาทั้งที่ขาฉันแทบไม่มีแรงจะก้าวเดิน ฉันใจสั่น ปวดหนึบ ๆ ไม่กล้าที่จะสบตากับพี่ตั้วเลยด้วย
Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD