Chapter 10 diary love
เด็กสาวหน้าหวานทอดสายตามองออกไปนอกรถตลอดเวลา สายฝนที่ตกพรำ ๆ ในเวลานี้ทำให้การจราจรติดขัดจนไม่สามารถขยับไปไหนได้ บรรยากาศในรถที่ไม่ถึงกับอึดอัดแต่ก็ไม่มีใครพูดอะไรออกมา ความเงียบที่ปกคลุมอยู่ตอนนี้ทำให้ร่างบางยื่นมือไปกดเปิดเพลงเพื่อให้บรรยากาศไม่เงียบจนเกินไป
ใช้เวลาบนท้องถนนร่วมสามชั่วโมงกว่าจะเดินทางมาถึงบ้าน สีหน้าลังเลของน้องทำให้ผมเอ่ยถามขึ้นมาเพื่อทำลายความเงียบ ที่จริงอยากจะพูดตั้งนานแล้วแต่ไม่รู้ควรจะเริ่มพูดออกไปยังไงหลังจากที่เราพึ่งจูบกันไปไม่นาน
“ถึงบ้านแล้วครับ”
อยากจะยกมือขึ้นตีปากตัวเองแรง ๆ ประโยคแรกหลังจากจูบกันก็ดูเหมือนไล่น้องแล้ว
“อ่า...ค่ะ”
น้องปลดเข็มขัดนิรภัยออกแล้วก้มหน้ามองนิ้วตัวเอง ผมเงียบอยู่สักพักรอให้น้องได้พูดต่อแต่จนแล้วจนรอดน้องก็ไม่เอ่ยปากอะไรออกมาเลย หรือว่าน้องจะโกรธผม?
“ปังมีอะไรจะพูดกับพี่รึเปล่าครับ”
ผมถามน้องที่ยังคงนั่
