รอยแค้นซาตาน

ลูกสาวตัวน้อย

คลาร่าถูกย้ายตัวไปยังห้องพักฟื้นโดยมีแม่ภัทรและน้าแสงดาวมาคอยนั่งเฝ้าอย่างใจจดใจจ่อด้วยความตื่นเต้น อยากจะเจอหน้าหลานทั้งสองไวๆ

“ยัยดาว ฉันตื่นเต้นมาก อยากจะเจอหน้าหลานแล้ว”

“ฉันก็เหมือนกัน ตอนนี้รอให้หนูคลาร่าตื่นก่อน เดี่ยวเราก็ได้เจอเจ้าตัวเล็กแล้ว”

ทั้งสองนั่งกุมมือกันด้วยความตื่นเต้นราวกับตนเองคลอดลูกนั้นแหละ นานแค่ไหนแล้วที่ห่างหายไปจากการเลี้ยงเด็ก เมื่อลูกๆ ต่างเติบโตเป็นผู้ใหญ่กันไปหมด ทำให้คนแก่อย่างพวกเธอเริ่มรู้เหงาอยากจะมีหลานๆ มาวิ่งรอบๆ ตัวให้ปวดหัวสักหน่อย

“พี่คลาร่ายังไม่ฟื้นอีกเหรอคะแม่”ลิลลี่ถามขึ้นหลังจากจัดการเอกสารของหลานทั้งสองเธอเสร็จลง ส่วนชื่อนั้นก็ไม่ต้องเป็นห่วงเพราะพี่สาวของเธอได้ตั้งล่วงหน้าไว้แล้ว

“คงอีกสักพักแหละลูก เหนื่อยหรือเปล่ากินอะไรมาแล้วยัง”แม่ภัทรบอกขึ้นแล้วถามบุตรสาวด้วยความเป็นห่วงเมื่อต้องวิ่งวุ่นจัดการกับเอกสารของหลานทั้งสองคน

“หนูเพิ่งไปกินกับลุงปีเตอร์มาค่ะแม่ คุณน้าค่ะ ลุงปีเตอร์ไปพบเพื่อนนะคะ เดี่ยวสักพักคงจะมา”

“จ้ะลูก มานั่งพักก่อนเร็วจะได้หายเหนื่อย”

ทั้งสามคนนั่งรอให้คลาร่าตื่นขึ้นอย่างใจจดใจจ่อ และต่างช่วยกันคิดว่าจะฉลองต้อนรับหลานตัวน้อยทั้งสองยังไงดี และจะบอกเรื่องนี้ให้กับคุณพ่อของเธอหรือเปล่า ถ้าบอกก็กลัวว่าท่านจะเอาเรื่องเด็กทั้งสองไปเป็นเครื่องมือต่อรองกับทางฝ่ายชายเหมือนที่ส่งพี่คลาร่าไปหลอกใช้ให้อีกฝ่ายหลงรักเมื่อได้ผลประโยชน์ที่ตนเองต้องการก็ไม่สนใจอะไร

“แม่ตัดสินใจว่าจะไม่บอกเรื่องนี้ให้กับพ่อของเรารู้นะลิลลี่ แม่ไม่อยากให้คลาร่าต้องมาทุกข์ใจกับท่านอีก”

“เป็นความคิดที่ดีค่ะคแม่ภัทร หนูไม่อยากให้คุณพ่อมาวุ่นวาย”

ทั้งสองตัดสินใจที่ไม่บอกเรื่องหลานทั้งสองให้กับคุณพ่อ เพราะกลัวว่าท่านจะมาวุ่นวายอีก เธออยากให้พี่สาวใช้ชิวิตอย่างสบายใจไม่ต้องมานั่งกังวลกลัวว่าพ่อของเด็กจะออกตามหา

“อืออออ”เสียงครางเบาๆ ดังขึ้นพร้อมกับเปลือยตาขยับเล็กน้อย จากนั้นก็พยายามกระพริบตาเบาๆ เพื่อปรับม่านสายตา

“ลูกแม่....”เสียงเรียกแผ่วเบาทำให้ลิลลี่ที่นั่งอยู่ใกล้เตียงได้ยินขึ้นมาเธอรีบลุกจากโซฟาทันที

“พี่คลาร่า! ตื่นแล้วเหรอคะ”เธอกุมมือพี่สาวเบาๆ แล้วถามขึ้น เพื่อทดสอบว่าพี่สาวของเธอตื่นขึ้นมาจริงๆ หรือเปล่า

“ลูกของพี่ล่ะ ลูกอยู่ไหน”เสียงแหบพร่าแผ่วเบาถามหาถึงลูกแฝดทั้งสองคน

“ใจเย็นๆ ค่ะ เดี่ยวลิลลี่ไปตามพยาบาลมาให้นะคะ”พูดเสร็จเธอก็เดินออกไปตามพยาบาลทันที ไม่ใช่แค่พี่สาวของเธอหรอกนะที่อยากจะเจอหน้าสองแฝดเธอเองก็อยากจะเจอหน้าหลานเหมือนกัน

“เป็นยังไงบ้างลูก เจ็บตรงไหนหรือเปล่า”มือบางลูกเส้นผมของลูกสาวอย่างเบามือด้วยความเอ็นดู เธอไม่คิดเลยว่าลูกสาวคนเก่งของเธอจะกลายมาเป็นคุณแม่ลูกสองได้

“ไม่เจ็บเลยค่ะแม่ภัทร แค่เห็นหน้าสองแฝดหนูก็หาเจ็บแล้วค่ะ เมื่อไรพยาบาลจะพาลูกมาหาหนูคะ”ตอนนี้จิตใจของเธอมุ่งตรงไปหาลูกแฝดทั้งสองคนด้วยความคิดถึง เธอได้เห็นหน้าลูกเพียงไม่นานเมื่อตอนคลอดแล้วพยาบาลก็พาตัวไปอาบน้ำ เธอยังจำวินาทีสำคัญได้ดี วินาทีที่เธอได้สบตากับลูกแฝดทั้งสองเป็นครั้งแรก หัวใจของเธอแทบหยุดเต้นด้วยความดีใจและตื้นตันใจอย่างบอกไม่ถูก

“ใจร้อนจริงๆ เลยนะ น้องเราไปตามมาแล้ว เดี่ยวสักพักพยาบาลก็พาเจ้าสองแฝดมาเองแหละ เราจะได้เอาลูกเข้าเต้าด้วย”

“เจ้าตัวน้อยมาแล้วค่ะ”เสียงดังของลิลลี่ทำให้ทุกคนหันไปมองยังหน้าห้อง เมื่อลิลลี่เดินเข้ามาพร้อมกับพยาบาลและบุรุษพยาบาลที่กำลังเข็นรถของแฝดน้อยทั้งสองมา

“ขอทางหน่อยนะคะ”พยาบาลสาวพาทารกตัวน้อยทั้งสองมาใกล้เตียงของคุณแม่

“ลูกแม่....”เธอก้มลงหอมแก้มลูกแฝดทั้งสองด้วยความรัก ต่อจากนี้ไปเธอไม่ได้ตัวคนเดียวอีกแล้ว ยังมีลูกน้อยทั้งสองเป็นกาวใจและเป็นพลังชีวิตให้เธอก้าวเดินต่อไป

“ลูกชายของคุณแม่ค่ะ”พยาบาลอุ้มทารกเพศชายขึ้นมาแล้วส่งให้กับคุณแม่พร้อมกับบอกว่าให้อุ้มท่าไหนปลอดภัยที่สุด

“คาเลนของแม่”เธอลูบใบหน้าของลูกชายอย่างเบา ทุกอย่างบนใบหน้าถอดแบบมาจากณอนไม่มีผิดแม้กระทั้งสีตาก็ยังได้เขามา เธอคิดไว้ตลอดว่าตัวเองสามารถลืมเขาได้ แต่พอได้เห็นหน้าลูกครั้งแรกเธอรู้ได้เลยว่ายังไม่เคยลบเขาออกไปจากหัวใจ

“ลูกสาวค่ะ”พยาบาลรับลูกชายมาจากคนไข้สาวแล้วอุ้มทารกเพศหญิงแฝดคนน้องส่งให้คุณแม่อุ้มต่อ

“คาลินคนสวยของแม่”เธอแทบกลั้นน้ำตาไว้ไม่อยู่ ลูกสาวของเธอเปรียบเสมือนตัวแทนของเขาอีกคน ซึ่งถอดแบบมาจากเขาไม่มีผิดเพี้ยนเพียงแค่ดวงตาเท่านั้นที่ได้จากเธอ

“โอ๊ะ! เจ้าตัวน้อยของน้าลิลลี่ จ้ำหม่ำน่าเกลียดน่าชังจังเลย”ลิลลี่อุ้มหลานชายไว้ตามที่พยาบาลสอนอุ้มแล้วเขี้ยแก้มยุ้ยๆ อย่างหมั่นเขี้ยว อย่างจะฟัดขึ้นมา แต่กลัวว่าหลานจะเจ็บเลยต้องเก็บความคิดตัวเองไว้ก่อน

“ฉันจองเป็นแม่ทูนหัวนะ เธออยากให้ใครล่ะ”น้าแสงดาวพูดขึ้นเมื่อกำลังจ้องมองหลานชายอย่างเอ็นดู

“ตามใจแกเลยยัยดาว”

“เดี่ยวพยาบาลจะสอนให้คุณพาน้องเข้าเต้านะคะ”ทั้งสามถอยหลังออกมาเพื่อให่พยาบาลทำงานของตนเองได้อย่างเต็มที่ คลาร่าตั้งใจฟังที่พยาบาลบอกหมดทุกอย่างว่าต้องทำอะไรบ้างเพราะเธอเป็นคุณแม่มือใหม่เลยไม่ค่อยรู้เรื่องอะไรมากนัก เมื่อทุกอย่างเริ่มไปได้ด้วยดี พยาบาลจึงขอตัวไปทำงานอย่างอื่นต่อ

“เจ้าตัวเล็กดูดเต้าจ๊วบๆ เลย น่าหมั่นเขี้ยวจริงๆ”ลิลลี่เขี่ยแก้มยุ้ยๆ ของหลานตัวน้อยที่กำลังดูดเต้าจ๊วบๆ อย่างหมั่นเขี่ยว

“รักไหมล่ะ”คลาร่าถามขึ้นเมื่อน้องสาวของเธอเล่นหลงสองแฝดยิ่งกว่าอะไรดีจนแทบไม่ห่างตัว

“รักตายเลยแหละ แบบนี้น้าลิลลี่คงได้หมดตัวแน่นอน”เธอบอกขึ้นอย่างขบขับ ไม่อยากจะบอกเลยว่าเธอพร้อมเปย์ไม่อั้นให้หลานทั้งสองคนเต็มที่

“ฮ่า ฮ่า ฮ่า”ทั้งสามคนต่างหัวเราะออกมาอย่างขบขันกับคำพูดของลิลลี่ ไม่ใช่เพียงแค่หญิงสาวคนเดียวหรอกนะ คนอื่นๆ ก็พร้อมจะเปย์ให้หลานตัวน้อยไม่อั้นเช่นกัน

“โตไวๆ นะหลานยาย อย่าได้แรดเหมือนน้าลิลลี่นะ”

“แม่ภัทรอ่ะ!”