ดวงตาคมจ้องมองหญิงสาวในอ้อมกอดอย่างไร้ความรู้สึก เมื่อคืนเขาลงโทษเธอในข้อหามาปากดีกับเขา แต่ทำไมกันเวลาที่เขาเห็นน้ำตา ได้ยินเสียงร้องไห้ของเธอ หัวใจของเขามันเจ็บปวดเหลือเกิน...
“เธอทำตัวเองนะคลาร่า ฉันแค่ต้องการรู้ความจริงทั้งหมด แต่เธอดันมาปากดีเองช่วยไม่ได้” เขาลุกขึ้นจากเตียงนอนแล้วจัดการอาบน้ำทันทีก่อนจะลงไปทานมื้อเช้าที่หนูนาเตรียมไว้
“บอสไม่กลัวว่าคุณคลาร่าเธอจะหอบลูกหนีไปเหรอคะ” หนูนาถามขึ้นในขณะที่กำลังตักข้าวต้มใส่ถ้วยให้บอสของเธอ
“ฉันไม่กลัวหรอก เพราะถึงยังไงแล้วคลาร่าก็ไม่มีทางให้ฉันเจอลูกอยู่ดี” เรื่องนี้เขาคิดเอาไว้แล้วต่อให้เขาทำดีแค่ไหน คลาร่าก็ไม่มีทางให้เขาเจอหน้าลูกอยู่ดี เธอยอมปิดบังเรื่องนี้มาตลอด 5 ปี มีหรือที่จะให้คนนอกอย่างเขามาแทรกได้ ตอนนี้เขาเพียงแค่ต้องการสะสางความแค้นในใจเท่านั้น
“ทำไมบอสไม่คุยกับคุณคลาร่าดีๆ ล่ะค่ะ เผื่อว่าทุกอย่างจะดีขึ้น”
“ฟังฉันนะหนูนา
