CHARRIE:
NAPAHAPLOS ako sa pisngi kong may mga bakas pa rin mula sa aksidenteng natamo ko, dalawang buwan na ang nakakalipas.
Noong isang linggo pa ako nagkamalay mula sa dalawang buwan na pagkakaratay sa kama. Nandidito ang buong pamilya ko. Kahit nga ang mga kapatid ni Cloud at ama nitong si Tatay Moon ay dinalaw din ako. Nakakatawa mang isipin na umaasa akong darating si Cloud pero. . . nabigo lang ako.
Maski anino niya ay hindi nagpakita dito. Inaasahan ko naman na iyon. Na wala siyang pakialam sa akin. Pero hindi ko pa rin maiwasang masaktan na hindi niya manlang ako sinilip kahit saglit.
Mapait akong napangiti na maalala ang tagpo noong bagong gising ako. Takot na takot akong nangangalay ang buong katawan. Na ultimo ang ibuka ang bibig ko ay hindi ko magawa. Pero ang pinakamalal
