บัญชารัก พยัคฆ์ร้าย

“ปีนี้เธออายุเท่าไรแล้ว” กชกรเงยหน้าขึ้นมองชายหนุ่มแปลกหน้าด้วยสีหน้างุนงง เขาถามเธอไปทำไมนักหนา เพราะถึงถามไปเขาก็ช่วยเหลืออะไรเธอไม่ได้ รอยยิ้มอ่อนหวานส่งไปให้คนตัวโตตรงหน้า ก่อนจะตัดสินใจพูดออกมา “หยกว่าคุณอย่ารู้เลย กลับไปได้แล้วค่ะ เดี๋ยวพี่ฟ้ามาเห็น หยกจะโดนดุอีก” “ผมถามก็ตอบมาเถอะน่า” อเล็กซิสบอกอย่างรำคาญเล็กน้อยเมื่อสาวน้อยตรงหน้าไม่ยอมตอบในสิ่งที่เขาอยากรู้ ชายหนุ่มมองดวงหน้าหวานอย่างเอ็นดู นี่ถ้าเขามีน้องสาวน่ารักแบบนี้สักคน ชีวิตคงจะมีสีสันไม่น้อย กชกรเงยหน้าขึ้นมามองใบหน้าคมสันอีกครั้งด้วยความแปลกใจ ตกลงผู้ชายคนนี้กำลังคิดจะทำอะไรกันแน่ แล้วจะถามอายุของเธอไปทำไมกัน “คุณอยากรู้ไปทำไมคะ” “ตอบมาเถอะน่า ผมไม่เอาไปขายหรอก” “ปีนี้หยกอายุสิบแปดค่ะ” กชกรตอบเพื่อตัดความรำคาญ มือเล็กเปิดประตูรั้วออกกว้าง ก่อนขยับตัวออกมาให้ชายหนุ่มร่างสูงใหญ่ได้เดินผ่านออกไปได้สบายๆ เพราะจากที่เธอสังเกตหนุ่มต่างชาติคนนี้คงจะสูงประมาณร้อยแปดสิบห้า หรืออาจจะมากกว่านั้นอีกนิดหน่อย “อายุยังน้อยอยู่เลยนี่นา ถ้าอย่างนั้นผมขอเรียกเราว่าหนูหยกก็แล้วกัน ผมอายุมากกว่าหนูหยกประมาณสิบปี” แล้วล้วงกระเป๋าหยิบกระเป๋าสตางค์ออกมา หยิบนามบัตรพร้อมกับจดเบอร์โทรศัพท์ซึ่งเป็นเบอร์ส่วนตัวของเขาลงบนนามบัตรอีกครั้ง แล้วก็ดึงมือเล็กขึ้นมาแล้ววางนามบัตรลงบนฝ่ามือเล็ก “นี่นามบัตรพร้อมเบอร์ส่วนตัว หนูหยกมีปัญหาหรือเรื่องด่วนอะไรก็โทรหาได้ ผมจะบินมาหาทันที” กชกรมองนามบัตรในมืออย่างประหลาดใจ ตกลงชายหนุ่มต่างชาติคนนี้คิดจะทำอะไรกันแน่ จู่ๆ ก็มาถามเรื่องอายุของเธอ พอรู้เรื่องอายุก็ให้นามบัตรกับเบอร์โทรศัพท์เธอเฉยเลย ใบหน้าหวานแหงนหน้าขึ้นไปมองใบหน้าคมสันอย่างสงสัยปนระแวง “รับไปเถอะ บางทีมันอาจจะมีประโยชน์กับหนูหยกก็ได้นะ” อเล็กซิสเอ่ยด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน แล้วปล่อยมือเล็กให้เป็นอิสระ เขาไม่ได้คิดอะไรเลยจริงๆ นอกจากความเป็นห่วง ยิ่งเห็นท่าทีที่นภาลัยมีให้สาวน้อยคนนี้ เขาก็ยิ่งรู้สึกสงสารและเป็นห่วงอย่างบอกไม่ถูก ตอนเห็นใบหน้าหวานดูเศร้าสร้อย เขาก็ยิ่งรู้สึกเกลียดนภาลัยอย่างรุนแรง “ขอบคุณค่ะ” กชกรเอ่ยขอบคุณ เมื่อเห็นสีหน้าจริงจังของเขา “ผมไปล่ะ” อเล็กซิสเอ่ยลา สายตาคู่คมกล้ามองใบหน้าหวานอย่างเอ็นดูก่อนจะก้าวเท้าเดินออกมา แต่ยังไม่ทันที่เท้าซ้ายจะก้าวพ้นประตู เสียงหวานใสก็เอ่ยถามเขา “คุณชื่ออะไรหรือคะ” “ผมชื่ออเล็กซิส หรือหนูหยกจะเรียกพี่อเล็กซ์ก็ได้ ผมไม่ถือ” “ก็ได้ค่ะพี่อเล็กซ์” กชกรตอบพร้อมกับเรียกชื่อชายหนุ่มอย่างสนิทสนม ก่อนจะส่งรอยยิ้มหวานไปให้ เมื่อเห็นอีกฝ่ายส่งยิ้มอบอุ่นมาให้เธอ มือเล็กดึงประตูเข้ามาปิดเมื่อร่างสูงใหญ่ก้าวออกไปจากบ้าน ดวงตาคู่หวานซึ้งยืนมองจนร่างสูงขึ้นรถแท็กซี่ จากนั้นก็ก้มลงมามองนามบัตรในมือแล้วก็ยิ้มออกมา “หยกคงไม่มีโอกาสที่จะได้ใช้มันหรอกค่ะพี่อเล็กซ์ แต่หยกจะเก็บเอาไว้เป็นอย่างดี” หญิงสาวบ่นกับตัวเอง ก่อนจะนึกถึงเจ้าของนามบัตรแล้วก็ต้องอมยิ้ม นี่เป็นครั้งแรกที่เธอได้รับการปฏิบัติที่อบอุ่น ตั้งแต่บิดามารดาเสียไป เธอไม่เคยได้รับความอบอุ่นและรอยยิ้มอ่อนโยนจากบรรดาญาติเลย แต่วันนี้เธอได้รับมันแล้ว แม้จะมาจากคนนอกก็ตามที //////////////////// ...โปรดติดตามตอนต่อไป...