When you visit our website, if you give your consent, we will use cookies to allow us to collect data for aggregated statistics to improve our service and remember your choice for future visits. Cookie Policy & Privacy Policy
Dear Reader, we use the permissions associated with cookies to keep our website running smoothly and to provide you with personalized content that better meets your needs and ensure the best reading experience. At any time, you can change your permissions for the cookie settings below.
If you would like to learn more about our Cookie, you can click on Privacy Policy.
ร่างเล็กเร่งรีบวิ่งออกจากห้องมา และตรงเข้าสู่ห้องน้ำในทันที ก่อนจะเป่าลมหายใจออกมาม้วนใหญ่ เพื่อควบคุมสติของตนเอง "เกือบแล้ว" ตากลมก้มลงมองนาฬิกาข้อมือปรากฏอัตราการเต้นของหัวใจรุนแรงขึ้น เหงื่อออกตามฝ่ามือและหน้าผาก เมื่อรู้สึกอึดอัดที่ไม่ชอบให้ใครมาจี้ถามแบบนี้ ในสิ่งที่เธอไม่ชอบ และไม่ต้องการ ก่อนจะค่อยๆ สูดลมหายใจเข้าออกลึก ๆ และอาการเหล่านั้นค่อยๆ เบาลง "เฮ้อ! ทำไมช่วงนี้อาการกำเริบบ่อยจังวะ?" ในใจนึกสงสัยตัวเอง ก่อนจะอมยิ้มออกมาเมื่อเห็นนาฬิกาข้อมือที่เป็นของน้อง ทำให้เธอรู้ตัวเองทัน ก่อนที่อาการจะกำเริบในห้องนั้น "มันช่วยได้จริงๆ ด้วย" รอยยิ้มกรุ้มกริ่มเผยออกมาจากเรียวปาก ในใจเธอคิดถึงแต่น้องเจ้าของนาฬิกาเรือนนี้ ก่อนจะคว้ามือถือออกมาส่งสติเกอร์ไปหาน้องด้วยหัวใจที่เบ่งบาน และกระชุ่มกระชวยอยู่เต็มอก Line J~jaylerr LP : "พี่คิดถึงเหมือนกันครับ ตั้งใจเรียนนะ ตอนเย็นพี่จะรอเธอมาร