ในขณะที่พีรวิทย์นั่งรอหลานสาวอยู่ในห้องทำงาน ชายหนุ่มก็ได้รับโทรศัพท์จากเพื่อนสนิท ซึ่งได้คุยกันแค่ไม่กี่ประโยค ปลายสายก็ตัดสายไป โดยทิ้งความสงสัยเอาไว้ให้เขาได้ขบคิดหลายเรื่อง เขาเข้าใจในสิ่งที่โชติกาทำ แต่ที่เขาไม่เข้าใจก็คือ เหตุใดเพื่อนสนิทถึงยอมร่วมในแผนการในครั้งนี้ด้วย หรือคิดว่าชีวิตมันจืดชืดเกินไป เลยหาอะไรที่สนุกและตื่นเต้นทำ หรือนิสัยเดิมๆ จะกลับมาแล้ว
ก๊อก!...ก๊อก!...ก๊อก!...เสียงเคาะประตูทำให้พีรวิทย์ได้สติ แล้วหันไปมองทางประตูห้องทำงานที่ถูกเปิดออกมา ตามด้วยร่างระหงที่เดินก้มหน้าเข้ามา
“ปิดประตูด้วย”
“ค่ะอาพีท” ภัทริยาตอบ ขณะให้ไปปิดประตูห้องก่อนเดินเข้ามานั่งที่โซฟาอย่างสงบเสงี่ยมกว่าเดิมเล็กน้อย หลังจากได้ฟังน้ำเสียงของอาหนุ่ม สงสัยเมื่อคืนเธอคงเมาแล้วก่อเรื่องขึ้นอีกแน่ ไม่งั้นอาหนุ่มคงไม่แสดงอาการเย็นชาใส่เธอได้มากมายขนาดนี้
“อาพีทอยากพบภัทรทำไมหรือค่ะ”
“นี่เราจำอะไร
