Bu resim birlikte rehberliğe gittiğimiz güne aitti. Hızla çekmeceyi kapatıp yeniden çiçeklerin olduğu kısma geçtim. Neden benim resmimi saklıyordu ki? Belki de bana vermek istemiş sonra da unutmuştu. Böyle olabilirdi değil mi? Aklıma bir ihtimal geliyordu fakat her şey çok karışık ve boş gibiydi. O ihtimal bana uzaktı. O yüzden unutmuş olma ihtimalini kabul etmek istiyordum. Tabi canım unutmuştu yoksa ne olabilirdi ki heyecan yapma Almina. Ben kendi kendime kurarken içeriye Nedim ve Oğuz girdi. Nedim;
-Portakallı kurabiyem gelmişsin haberim yok. İnsan bir yanıma uğrar.
-Ben de tam senin yanına geliyordum.
-Hadi ya camdan mı geçecektin benim odama?
-Nedim ya çok kötüsün. Hem bak Oğuz'un odasında hangi çiçekten var. Dediğimde aklıma tekrar o ihtimal geldi. Yok Almina lütfen saçmalama Ne
