@วันต่อมา
แก้มใสนอนมองนาฬิกาตั้งแต่แปดโมงเช้าแล้วแต่ไม่กล้าที่จะรบกวนอีกฝ่าย เธอตื่นเช้าเพราะมันเป็นชีวิตปกติ แต่เขานี่สิยังอยู่ท่าเดิม กอดรัดเธอไว้แน่นยังไงก็ยังไม่ยอมปล่อย เธอทำได้แค่เอาหน้าแนบไปกับอกแกร่งของเขาเหมือนเดิมอย่างรอคอย
ตอนนี้ก็ปาเข้าไปจะสิบโมงแล้วนะ อย่างน้อยเขาน่าจะรู้สึกตัวบ้างได้แล้ว ไม่เมื่อยหรือยังไงกันขนาดว่าเธออยู่ด้านบนยังเมื่อยเลย ทำไมถึงทนได้นานขนาดนั้น
"คุณคะ" แก้มใสลองเรียกเขาดูเพราะเธออยากลุกเต็มทีแล้ว เหนียวตัวแถมยังเหนียวตรงนั้นด้วยอยากจะไปล้างออก
วงแขนขนาดใหญ่กระชับอ้อมกอดเพราะเนื้อแนบเนื้อมันรู้สึกอุ่น บรรยากาศยามเช้าจากแอร์หนาวๆเขายิ่งชอบ หมอนข้างอันใหม่ดีกว่าเดิมเป็นไหนๆ รู้งี้ไม่น่าปล่อยเวลาผ่านไปมากถึงสองวันเลย รู้สึกว่าได้นอนเต็มอิ่มกว่าทุกครั้งก็วันนี้แหละ
"ตื่นก่อนไหมคะ สายแล้ว" แก้มใสบอกคนที่เหมือนจะรู้สึกตัวแต่เขาไม่ลืมตาขึ้นมาเลย ไม่รู้ละเมอหร
