ขอเป็นแฟน

1529 Words

2สัปดาห์ต่อมา “พี่ธีร์นัดเจอกันอีกแล้วอ่ะ”แสนดีอ่ยบอกกับแพรที่พอได้ยินชื่อของธีร์ก็รีบพุ่งมาหาเธอทันที “ห้ะ!จริงหรอ?” “อืมแต่ครั้งนี้ฉันว่าฉันจะบอกความจริงกับพี่ธีร์อ่ะฉันไม่อยากหลอกเขาอีกแล้ว”แสนดีเอ่ยบอกหลังจากวันนั้นที่เจอกันทั้งคู่ก็ยังคุยปกติกันเหมือนเดิมแต่ในใจก็รู้สึกผิดที่ไม่ได้พูดความจริงออกไป “อ่าวงั้นหรอ”แพรพูดขึ้นอย่างเสียดาย “แต่แกก็ต้องไปด้วยนะไปขอโทษพี่เขาด้วยกัน”ร่างบางบอกกับเพื่อนของตนแน่นอนว่าเธอบอกกับธีร์ไว้แล้วว่าจะพาเพื่อนไปด้วยกันอีกซึ่งอีกฝ่ายก็ตกลงแม้จะบอกว่าอยากลองอยู่กับเธอสงต่อสองก็ตามแต่สำหรับแสนดีเธอคิดว่าครั้งนี้ก็จะเป็นครั้งสุดท้ายแล้วที่แพรจะมาอยู่ด้วยเลยยอมอ้อนจนอีกฝ่ายยอม “อืมได้สิ”แพรตอบกลับแบบไม่ได้ใส่ใจมากนักและทั้งคู่ก็พูดคุยกันถึงเรื่องวันที่นัดเจอกันและพูดคุยถึงว่าจะขอโทษอีกฝ่ายยังไงที่ไม่ยอมบอกความจริงก่อนจะแยกย้ายกันไปเรียนตามคาบต่างๆ ปรื้น ปรื้น “สวัสดีครับน้องแสนดี” “อ๊ะพี่ธีร์!”แสนดีสะดุ้งด้วยความตกใจเมื่อกำลังจะรอรถเมล์กลับบ้านก็พบรถหรูของใครบางคนมาจอดตรงหน้าเธอพร้อมบีบแตรก่อนจะลดกระจกลงมาและพบว่าเป็นธีร์นั่นเอง “ขึ้นรถมาก่อนได้มั้ย”ธีร์เอ่ยบอกก่อนจะชี้ไปทางด้านหลังที่กำลังมีรถเมล์ตามมาแสนดีจึงรีบเปิดประตูเข้าไปนั่งทันทีและรถหรูก็พุ่งออกตัวไปตามท้องถนนก่อนจะมาหยุดอยู่ข้างทาง “พี่ธีร์มาทำอะไรที่นี่หรอคะ”แสนดีเอยถามอย่างเขินอายเนื่องจากตอนนี้อีกฝ่ายอยู่ในชุดสูทสีดำเรียบหรูแถมยังดูดีเอามากๆทำให้นึกคิดไปถึงประโยคที่แพรพูดว่าหรือที่จริงเขาคือประธานบริษัทเพราะทั้งรุนรถและของตกแต่งภายในตัวของผู้ชายตรงหน้ามันช่างมีราคามากมายเหลือเกิน “คือพี่มีเรื่องจะขอร้อง”ธีร์เอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงสุภาพก่อนจะมองหน้าของแสนดี “อะอะไรหรอคะ”แสนดีตอบกลับใบหน้าสวยร้อนผ่าวด้วยความเขินยิ่งอีกฝ่ายกำลังจ้องเธอตรงๆด้วยแล้วก็ยิ่งเขินเข้าไปใหญ่ “พรุ่งนี้พวกเรานัดเจอกันใช่มั้ย”ธีร์เอ่ยบอกแสนดีจึงพยักหน้ารับเบาๆก่อจะพูดประโยคที่ทำเอาเธอหน้าชาไปทันที “พี่หวังว่าพรุ่งนี้พี่จะไม่เห็นเรานะครับ”คำพูดของอีกฝ่ายทำเอาแสนดีหน้าเจื่อนทันที “คะ?” “พี่ขอพูดตรงๆเลยนะพี่อยากอยู่กับแพรสองต่อสองน่ะพี่ขอร้องเรามากเกินไปรึเปล่า”ธีร์เอ่ยถามร่างบางตรงหน้า “อ๋อ..เอ่อค่ะ”แสนดีตอบกลับเบาๆหัวใจของธอรู้สึกเจ็บจี๊ดเล็กน้อยหรือเธอควรบอกความจริงกับเขาตอนนี้เลยดีแสนดีสูมลมหายใจเข้าลึกๆกำลังที่เปล่งคำพูดออกไปแต่มือถืออีกฝ่ายก็ดังขึ้นเสียก่อนเธอเลยต้องเงียบลง “พี่จะรับโทรศัพท์ยังไงเราคุยกันรู้เรื่องแล้วพี่ขอให้เราลงได้ไหมครับ”ธีร์เอ่ยบอกก่อนจะกดล็อคประตูให้แสนดีรู้สึกอึ้งไม่น้อยกับการกระทำและคำพูดของเขาที่เย็นชาต่อเธอมากเสียเหลือเกินไม่เห็นเหมือนกับผู้ชายที่เธอคุยด้วยหรือตอนอยู่ต่อหน้าแพรสักนิดร่างบางค่อยๆก้าวเท้าลงจากรถและเมื่อเธอลงอีกฝ่ายก็ขับรถออกไปทันทีโดยไม่สนเลยว่าไอตรงที่เขาให้เธอลงมันเปลี่ยวมากแค่ไหนแสนดีมองซ้ายมองขวาในสถานที่ที่ไม่คุ้นเคยก่อนจะเปิดGPSดูตำแหน่งและเดินเท้าไปยังป้ายรถเมล์ด้วยตัวคนเดียว “สวัสดีค่ะพี่ธีร์”แพรเอ่ยทักทายผู้ชายตรงหน้าด้วยรอยยิ้มธีร์ส่งยิ้มให้ก่อนจะหุบยิ้มเมื่อเห็นร่างบางข้างๆของแพรแสนดีเพียงแค่ก้มหัวทักทายเขาเล็กน้อยเธอรู้ว่าเขาคงโกรธไม่น้อยที่เธอผิดสัญญาแบบนี้ ธีร์อาสาพาทั้งคู่ไปทานอาหารพร้อมกับดูแลแทคแคร์แพรอย่างออกหน้าออกตาซึ่งแสนดีได้แต่มองเงียบๆแน่นอนว่าอีกฝ่ายแทบไม่สนใจเธอเลยทำเหมือนเธอไม่มีตัวตนเลยสักนิดเดียวแสนดีสะกิดเพื่อนสาวเบาๆเป็นสัญญาณว่าต้องคุยเรื่องที่โกหกเขาแล้ว “เอ่อพี่ธีร์คะถ้าเกิดว่าความจริงแล้วคนที่พี่คุยด้วยไม่ใช่แพรแต่เป็นแสนดีพี่ธีร์จะทำยังไงหรอคะ?”แพรเอ่ยถามธีร์นิ่งไปชั่วครู่เขามองแพรสลับกับแสนดีก่อนจะเอ่ยขึ้น “หมายถึงยังไงหรอครับ”ธีร์เอ่ยถาม “หมายถึงว่าที่จริงแล้วคนที่พี่คุยด้วยกันทุกวันแท้จริงแล้วไม่ใช่แพรแต่เป็นแสนดีพี่ธีร์จะโกรธะรึเปล่าคะ?”แพรอธิบายอีกครั้งแม้จะรู้สึกเสียดายที่ต้องจบความสัมพันธ์กับผู้ชายคนนี้ก็ตามแต่เธอก็ไม่อยากหลอกผู้ใหญ่เช่นเดียวกันกับแสนดี ส่วนอีกฝ่ายที่พอได้รับคำอธิบายก็นิ่งไปชั่วครู่และในหัวคิดเพียงแค่ว่าสิ่งที่ได้ยินคงเป็นเรื่องตลกๆเรื่องนึงของอีกฝ่ายบวกกับรู้สึกไม่ค่อยพอใจในตัวของแสนดีที่ผิดสัญญาเลยตอบกลับไปตามอารมณ์ที่มีในขณะนั้น “ถ้าเป็นอย่างนั้นสำหรับพี่..พี่ชอบแพรครับต่อให้คนที่คุยกันมาตลอดไม่ใช่แพรแต่ตัวจริงยังไงพี่ก็ชอบแพรครับ”คำตอบของธีร์ทำเอาทั้งสองถึงกับไปไม่เป็นอีกฝ่ายก็เขินกับคำตอบของธีร์ส่วนอีกฝ่ายก็ใจสลายกับคำตอบของเขานั่นหมายความว่าต่อให้การพูดคุยในแชทจะดีมากเพียงใดในชีวิตจริงก็ใช่ว่าจะเป็นอย่างนั้น Rrrr “ขอตัวสักครู่นะ”แสนดีเอ่ยขึ้นด้วยความเจ็บปวดหัวใจเธอลุกออกไปรับโทรศัพท์พร้อมกับมองทั้งสองที่ส่งยิ้มให้กันอย่างอบอุ่น “ฮัลโหลค่ะ” “สวัสดีค่ะญาติของคุณมณีรึเปล่าคะ” “แม่หรอคะ?ใช่ค่ะฉันเป็นลูกสาว” “ตอนนี้คุณแม่ของน้องต้องการผ่าตัดด่วนนะคะขอให้รีบมาที่โรงพยาบาลด่วนเลยได้มั้ยคะ’ “คะ?แม่หนูเป็นอะไรคะทำไมต้องผ่าตัด” “คนไข้โดนของแข็งตีที่ศีรษะมาค่ะยังไงรีบมาด้วยนะคะ”ร่างบางสั่นเทาด้วยความกลัวทันทีก่อนจะรีบวิ่งเข้าไปที่โต๊ะและหยิบกระเป๋าขึ้นมาด้วยสีหน้าช็อก “แกฉันมีธุระฉันไปก่อนนะ”แสนดีพูดเร็วๆก่อนจะวิ่งออกไปทันที โรงพยาบาล “ตอนนี้คนไข้ได้รับการผ่าตัดแล้วนะคะทุกอย่างเป็นไปด้วยดีแต่ก็ต้องเฝ้าดูอาการว่าจะมีการติดเชื้อในส่วนอื่นๆไหม” “ขอบคุณค่ะ”แสนดีเอ่ยขอบคุณหมอที่เข้ามาอธิบายอาการของแม่เธอและได้รู้ว่าแม่ของเธอน่าจะโดนทำร้ายมาโชคดีที่มีคนมาเห็นเลยรีบพาแม่ของเธอส่งโรงพยาบาลได้ทันแต่สำหรับเธอแล้วเธอรู้เลยว่านี่ต้องเป็นฝีมือของพ่อเธออย่างแน่นอน มือบางกดสายโทรหาพ่อของตัวเองและพบว่าไม่สามารถติดต่อได้น้ำตาของเธอไหลลงอาบแก้มวันนี้เป็นวันที่หนักหนาสำหรับเธอมากทั้งเรื่องของธีร์และแม่ของเธอมันช่างเจ็บปวดจนไม่สามารถที่กลั้นน้ำตาได้เลยสักนิด ติ้ง มือบางกดเปิดหน้าจออ่านการแจ้งเตือนก่อนจะปาดน้ำตาที่ไหลแต่ดูเหมือนว่าข้อความนั่นจะยิ่งทำให้เธอร้องไห้หนักขึ้น แพร : พี่เขาขอฉันเป็นแฟนแหละ^^ แสนดี : อืมยินดีด้วยตอนนี้แม่ฉันอยู่ที่โรงพยาบาลฉันไม่รู้จะทำยังไงเลยแก:( แพร : ฉันกรี๊ดหนักมากเลยแก>.< แกโอเคใช่ไหมถ้าฉันจะคบกับเขาแต่คำพูดของพี่เขาก็คงเป็นคำตอบสำหรับแกได้แล้วใช่ไหม? แพร : พรุ่งนี้เขาอาสามาส่งฉันที่มหาลัยด้วยอ๋อส่วนเรื่องแชทฉันให้เขาย้ายมาคุยกันในไลน์แล้วนะ แพร : แกฉันเขินมากเลยไม่ได้การแล้วฉันขอไปทำสวยก่อนนะพรุ่งนี้จะสวยให้เขาตะลึงไปเลยไปแล้วนะแกจุ้บๆ “เหอะ.. ฮึก..”ร่างบางหัวเราะให้กับตัวเองพร้อมกับน้ำตาที่พรั่งพรู่ออกมาไม่หยุดก่อนจะกดลบแอปหาคู่นั้นทิ้งออกไปเพราะตอนนี้มันคงหมดความหมายไปแล้ว จุกไม่ไหวแสนดีเอ้ยยยย ฝากหยุมหัวแพรกด1

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more