ตอนที่ 1/1 คนน่ารำคาญ 1

1339 Words

-มีน มีนา- อายุ 27 ปี ทำงานเป็นผู้จัดการรีสอร์ต 'ม่านมนต์ตรา' เพื่อพิสูจน์ให้ครอบครัวเขาได้เห็นว่ามีความสามารถมากพอที่จะยืนเคียงข้างลูกชายเจ้าของโรมเเรมชื่อดังได้ เเม้ลูกชายเขาจะไม่เคยพูดว่าอยากได้เธอก็เถอะ เป็นเเค่คู่นอนอย่าริอยากเป็นอย่างอื่น! "หันมาหาอีกทีอาจไม่มีมีนเเล้วนะคะ" -ธัญ ธัญธารา- อายุ 32 ปี รูปหล่อ พ่อรวย เจ้าชู้ ร้ายลึก เเถมยังเจ้าเล่ห์สุดๆ เป็นเจ้าของโรงเเรม 'ม่านมนต์ตรา' เขาเลี้ยงผู้หญิงไว้คนหนึ่ง ให้เงิน ให้ร่างกาย เเต่ไม่คิดจะให้ใจ ไล่ก็ไม่ไปดื้อด้านอยากจะเป็นเมีย "เเค่ผู้หญิงคนนั้นออกไปจากชีวิตฉัน คิดว่าฉันต้องน้ำตาไหลหรือไง ไม่มีทาง!" “ท่านประธานคะ คุณมีนาขึ้นมาแล้วค่ะ” นงลักวิ่งกระหายหอบเปิดประตูบานใหญ่เข้ามาในห้องทำงานด้วยท่าทางตกใจ แต่มันไม่เท่าภาพล่อแหลมตรงหน้า ท่านประธานเอาอีกแล้ว! “วุ่นวาย” เสียงติดรำคาญบ่งบอกได้ชัดว่าคนที่กำลังนัวเนียกับนางเอกชื่อดังนั้นอยากฆ่าเจ้าของชื่อที่ว่านั้นเพียงไหน “มีนาคือใครเหรอคะ?” สาวเจ้ากรีดนิ้วไปตามแผงอกขาวสะอาดตา ลากไล้มันขึ้นมาหยุดอยู่ที่คางไร้หนวดเครา “รีบแต่งตัว” บอกได้เพียงเท่านั้นเพราะรู้ว่าต่อไปอะไรจะเกิดขึ้น “ดีนี่ เมียไม่อยู่ก็แอบพาชู้มาส่มสู่แล้ว!” อะไรที่ว่าเร็วยังไม่เท่าขาเรียวสวยของ ‘มีนา’ พอก้าวเข้ามาในห้องสำหรับผู้บริหารสิ่งที่เธอเห็นก็ทำเอาเลือกสูบฉีดขึ้นใบหน้า ไม่รอช้าหล่อนเดินเข้าไปจิกหัวนางเอกสาวติดมือออกมาจากผู้ชายที่หล่อนรักทันที “อะ...โอ๊ยย ปล่อยนะคะ” แม้แต่ตอนเจ็บยังคงตรึงเสียงแปดไว้อยู่ มีนาขยุ้มเข้าแรงๆ สายตากร้าวดุจ้องหน้าผู้หญิงหน้าไม่อายเอาเรื่อง กล้าดีมากนะมายุ่งกับผู้ชายของหล่อน! “รู้ไหมยุ่งกับผัวชาวบ้านจุดจบคืออะไร?” หล่อนเลิกคิ้วสูงไม่ออมแรงสักนิด “พอได้แล้วมีนา” เสียงดุเอ่ยขึ้นแต่นั้นมันไม่ได้ทำให้เจ้าของชื่อกลัวแม้แต่น้อย “แล้วทำไมคุณทำอะไรไม่ไว้หน้าเมียคนนี้บ้าง” หล่อนพยายามแล้วนะ พยายามจะไม่สบสายตาเบื่อหน่ายของเขาที่มองมายังหล่อน “เมียอะไร เธอก็แค่ผู้หญิงบนเตียงของฉันเหมือนกัน” ธัญธารา เอ่ยออกมาติดรำคาญภาพที่เห็นมันชินตาแล้วในตอนนี้ ไม่ว่าเขาจะไปยุ่งกับใครที่ไหนผู้หญิงคนนี้ก็จะตามไปอาละวาดทุกที่ ทุกเวลา เหมือนคนไม่มีอะไรทำ เพี้ยะ! ฝ่ามือเล็กหวดตบเข้าที่แก้มซ้ายของนางเอกชื่อดังหน้าตาพบได้ทั่วไปแถวตลาดนัดจนหล่อนเซล้มไปกองกับพื้น “ผู้หญิงบนเตียงงั้นเหรอคะ แต่ยังไงฉันก็เป็นเมียคุณ” หล่อนเดินเข้าไปหาผู้ชายที่รักหมดหัวใจ แม้เขาจะพูดออกมาราวกับหล่อนเป็นแค่ของเล่นชิ้นหนึ่งแต่หล่อนเลิกรักผู้ชายคนนี้ไม่ได้นี่น่า “ถ้าจะพูดแบบนั้นเมียผมคงครึ่งจังหวัด คุณนี่มันน่ารำคาญจริงๆ” พูดจบก็ตวัดขาเตรียมจะเดินออกไปจากห้อง แต่ก็โดนมือเล็กคว้าแขนไว้ “ปล่อย อย่าทำตัวน่ารำคาญไปกว่านี้เลย” “คุณธัญ คุณแค่ไม่ยุ่งกับผู้หญิงคนอื่นมันทำยากมากเหรอคะ?” ทั้งที่เธอยอมพลีกายถวายชีวิตให้เขาขนาดนี้ทำไมเรื่องแค่นี้เขาถึงทำให้เธอไม่ได้ “ใช่ เพราะคุณไม่ใช่เมียของผม อย่าลืมไปสิคุณไม่มีสิทธิ์มาหึงมาหวงมาตามรังควานผมกับผู้หญิงของผม คุณลืมสถานะที่ผมให้คุณแล้วหรือไง” ธัญธาราก็โมโหหน้าดำหน้าแดงไม่ต่างกัน เขาชักจะเบื่อผู้หญิงคนนี้เต็มทน มันจะอะไรนักหนา “กรี้ดดด!!” มีนากรี้ดออกมาเสียงแหลมทำเอาพนักงานแถวนั้นแตกกระเจิง เพราะรู้ว่าพายุลูกใหญ่กำลังลอยมาลงที่โรงแรมแห่งนี้โดยเฉพาะ “จะเอาเท่าไหร่ ชอบเงินไม่ใช่เหรอบอกมาสิ อยากได้เท่าไหร่แล้วก็ไสๆ หัวออกไปจากชีวิตผมสักที!” พูดจบก็สะบัดมือเล็กทิ้งอย่างไม่ไยดี ธัญธาราอายจนแทบแทรกกระเบื้องหนีแต่ก็ได้แต่ปั้นหน้านิ่งเดินออกจากห้องไป มือเล็กกำเข้าหากันแน่นไม่รู้ว่าหล่อนปักใจอะไรกับผู้ชายเลือดร้อน ปากหนัก คนนี้นักหนา เขาไล่เธอเกือบทุกอาทิตย์แต่เธอก็ได้แต่ตามตูดเขาต้อยๆ โกรธเขามากสุดท้ายก็ต้องหายเอง เพราะเขาไม่ง้อไม่แคร์ไม่สนใจอะไรหล่อนเลย “อย่ามายุ่งกับผู้ชายของฉันอีก ถ้าไม่อยากหน้าแหก!” ขู่เสร็จก็เดินสับขาออกไปจากห้องทันที นงลักมองตามได้แต่โกยหายใจเข้าปอดลึกๆ เมื่อพายุลูกใหญ่ซัดไปไกลแล้ว ตนเองจึงค่อยๆ ออกมาจากที่ซ่อนไปช่วยพยุงนางเอกขวัญใจมหาชนคงตกใจอยู่ไม่น้อยที่ต้องมาเจอคนอย่างคุณมีนา ได้ชื่อว่าถ้าได้กัดแล้วไม่มีปล่อย! ร่างสูง 185 เซนติเมตรเห็นจะได้เดินเข้ามาภายในบ้านหลังใหญ่มือก็ดึงเนกไทออกหน้าตากร้าวดุจนไม่มีลูกน้องคนไหนกล้าเข้าใกล้ “ทะเลาะกับคุณมีนามาอีกแล้วแหงๆ” ปิน คือมือซ้ายของธัญธาราวันนี้เขาได้รับหน้าที่ให้ไปดูแลไข่มุกที่ฟาร์มอีกเกาะเมื่อเสร็จธุระที่นายให้จัดการเลยรีบขึ้นฝั่ง “ทะเลาะกันทุกวัน เองไม่ชินหรือไง” ปืน คือมือขวาเดินเข้ามาหยุดอยู่ข้างน้องชายตัวเอง มองตามแผ่นหลังกว้างเข้าไปในบ้านอารมณ์ฉุนเฉี่ยวได้ขนาดนั้นมีแค่คนเดียวที่ทำให้เจ้านายเขาเป็นแบบนี้ได้ “ให้ผมเรียกน้องดาวมาให้ไหมครับนาย” ปินเดินเข้ามาเสิร์ฟน้ำเย็นให้เจ้านาย แล้วถามออกไปเผื่อนายจะได้คลายเครียด “ดาวไหน?” เสือก็คือเสือมันไม่เคยทิ้งลายตัวเองได้หรอก “น้องดาวเด็กฝึกงานบัญชีขาวจั๊วะน่าเจี๊ยะยังไงครับ” เห็นเจ้านายพูดถึงอยู่ว่าทำไมสาวภูเก็ตคนนี้มันขาวนัก ใต้ร่มผ้าจะขาวหรือเปล่า เขาก็เลยลองเสนอให้เจ้านายดู “กูเหนื่อย” “เข้าใจแล้วครับ” ปินอมยิ้มเจ้านายก็เป็นอย่างนี้แหละกล้าไม่จริงนี่หว่า ถ้าลองเรียกสาวเข้ามาในบ้านหลังใหญ่คุณมีนาตามมาไม่ได้แน่นอนแต่เจ้านายก็ไม่เคยทำ “มึงยิ้มอะไร อย่าให้สิ่งที่มึงคิดในสมองดังออกมาเชียวกูได้ยินเมื่อไหร่จะถีบให้” คงคิดว่าเขาเกรงใจยายหมาบ้าอย่างมีนาล่ะสิ เขาแค่หลีกเลี่ยงไม่อยากมีปัญหามาบั่นคอในตอนนี้เพิ่มอีก อีกอย่างบ้านหลังนี้เขาปรารถนาให้มันเงียบสงบแบบนี้ตลอดไป “หรือว่าเจ้านายจะไปหาคุณมีนาครับ” “เออ ไปเตรียมรถ” ลูกน้องทั้งสองยกยิ้มรีบสลายตัวไปเตรียมรถทันที วันนี้คือวันศุกร์คุณมีนาจะขึ้นฝั่งมาอยู่ที่บ้านของเจ้านายเขาทุกคืนวันศุกร์ เจ้านายจะยอมพลาดโอกาสที่ลอยคอ เอ้ย! รอคอยมาหลายวันได้ยังไง --------------------- ขอฝากน้องมีนาสุดร้าย ขี้หวง ขี้วีน เเต่รักนุ้งธัญคนเดียว ส่วนนุ้งธัญนั้นนน เเซ่บบบ! หมายถึงฝีปากเขาอ่ะค่ะเเซ่บมาก เนื้อเรื่องเบาๆ Feel Gooddddd จ้า เนื้อเรื่องไม่มีอะไรมากเเนวตลาดทั่วไปผัวเมียตีกันระหว่างทางพระเอกเตรียมหอนทีหลัง เเรกๆให้เขาเก่งไปเถอะ หุหุ น้องมีนาบอกว่าหัวเราะทีหลังซะใจกว่า

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more