“...ขอขอบคุณ หม่อมหลวงชนินทร์ วรเกียรติ์สกุล คุณพ่อของเด็กหญิง ญาณิน วรเกียรติ์สกุล ณ อยุธยา ที่ได้บริจาคเงินเพื่อซื้อขนมให้กับเด็ก ๆ เป็นจำนวนเงิน สองหมื่นบาท!” เสียงประกาศที่ดังมาจนถึงหลังเวทีนั้นทำให้ญาตาตกใจ
“ชื่อหนู” ญาณินพูดขึ้นบ้าง เพราะได้ยินชื่อของตัวเอง ไม่มีคำอธิบายจากปากของคนเป็นแม่เพราะญาตาก็ไม่เข้าใจว่าทำไมถึงมีชื่อเขา ก่อนจะนึกขึ้นได้ว่าก่อนหน้านี้ได้ยินชื่อของผู้หมวดต้นกล้า สงสัยเขาอยากเอาชนะเลยบริจาคเงิน
“เดี๋ยวแม่ไปรอหน้าเวทีนะ หนูอยู่กับคุณครูนะคะ”
“ค่ะ คุณแม่รอดูด้วยนะคะ”
“จ้า” ญาตาลูบศีรษะเล็กก่อนจะเดินออกมา เป็นห่วงก็เป็นห่วงแต่ก็อยากให้ลูกได้เติบโต ร่างบางเดินมานั่งข้าง ๆ กับคนตัวโต ซึ่งเขามองเธออยู่ก่อนแล้ว
“เมื่อกี้ฉันบริจาคเงิน” เขาพูดขึ้น พร้อมกับเอียงตัวมาพูดกับเธอ
“อ้อ ค่ะ ดิฉันได้ยินแล้วค่ะ”
“เยอะกว่ามันด้วย” ญาตาหันไปมองเขาก็เห็นว่าใบหน้าหล่อเหลาของ
