หลังจากได้รับเงินค่าจ้างร่างเล็กก็เดินออกมาเตรียมขึ้นรถเมล์เพื่อกลับไปยังคอนโดมิเนียมหรูที่ใช้พักอาศัยในช่วงนี้ ทว่าไม่ทันจะถึงป้ายรถเมล์ก็มีรถยนต์ที่เธอจำได้ว่าของใครเข้ามาจอดขวางหน้ากันไว้ก่อน
“ขึ้นมา”
“เอ่อ...ไม่เป็นไรค่ะ”
“พิกุล ขึ้นมา” อัศวินย้ำคำเดิมเสียงเข้ม แต่ไม่ทันที่เธอจะได้ปฏิเสธเขาอีกรอบเสียงแตรจากรถคันด้านหลังก็ดังขึ้น ทำให้หญงิสาวยอมขึ้นไปบนรถยนต์คันสวยอย่างช่วยไม่ได้
ทั้งรถมีเพียงความเงียบ อัศวินไม่พูด เธอก็ไม่พูด จนกระทั่งทั้งสองเดินทางมาถึงคอนโดนิเนียมใจกลางเมือง
ทั้งสองขึ้นมาบนห้องด้วยลิฟต์ส่วนตัว และเมื่อเข้ามาในห้องกว้าง ขาเรียวเปลี่ยนทิศทางไปยังห้องพักของตัวเองแต่ไม่ทันได้ก้าวเดินเสียงดุดันก็ขัดขึ้นก่อน
“เดี๋ยวก่อน”
“คะ ?”
“ขอคุยด้วยหน่อย”
พิกุลหันกลับไปมองคนที่เดินไปรินเหล้าใส่แก้วก่อนจะมาหย่อนตัวนั่งที่โซฟากลางห้อง มือหนาส่งเครื่องดื่มสีอำพันเข้าปากแล้วหันม
