ขับรถมาเกือบสองชั่วโมงก็ถึงบ้านหลังเล็กของพิกุล มือเล็กเปิดรั้วให้อัศวินนำรถเข้ามาจอดด้านในรั้วเตี้ยเพราะซอยบ้านเธอนั้นค่อนข้างแคบ
“มาแล้วเหรอ” พรพรรณที่กำลังตัดเย็บเสื้อผ้าอยู่หน้าจักรถามขึ้นเมื่อเห็นทั้งสองคนเข้ามาในตัวบ้าน
“ค่ะ”
“สวัสดีครับ” อัศวินกระพุ่มมือไหว้อย่างสุภาพทำพิกุลอยากบันทึกภาพไว้ดูภายหลังให้เป็นขวัญตา
“แม่ซื้อของมาเตรียมไว้ให้แล้วนะกุล”
“โอเคแม่ เดี๋ยวกุลทำเอง แม่ทำตัวนี้เสร็จก็พอได้แล้วนะ” พิกุลเอ่ยเสียงเข้มเพราะตั้งแต่ออกจากโรงพยาบาลแม่เธอก็ไม่แม้จะพักผ่อนสักวัน เมื่อกลับถึงบ้านก็มานั่งหน้าจักรทำงานที่ค้างอยู่ทันที จนเธอกับน้องชายต้องปรามอยู่บ่อย ๆ
“จ้ะ ๆ เอ่อ...คุณวินนั่งรอตรงนี้ก่อนนะคะ เดี๋ยวน้าไปเอาน้ำมาให้” พรพรรณรับคำลูกสาวก่อนจะหันไปคุยกับชายหนุ่มที่เชิญมาเป็นแขกวันนี้
พรพรรณแปลกใจไม่น้อยที่เห็นทั้งสองมาพร้อมกัน เธอให้พิกุลชวนอัศวินมาทานมื้อเย็นเพราะอยาก
