เช้าวันต่อมาเอเดนก็ไปโรงพยาบาลเพื่อเข้าไปหาเหม่ยหลี
เขาเลียบๆ เคียงๆ มองหาเธอ ด้วยความที่โรงพยาบาลไม่ได้เปิดให้คนไข่อื่นนอกจากภักดีอีสานเข้า คนจึงไม่เยอะมาก แต่เขาก็ไม่อยากให้ใครเห็นว่าเขามาที่นี่ เขาจึงทำตัวไม่ให้เด่นมาก
เมื่อเห็นทางสะดวกเอเดนก็ถือวิสาสะเปิดประตูเข้าไปที่ห้องของ ผอ.เหม่ยหลีทันที เขากวาดสายตามองไม่เห็นเธอ จึงเดินเข้าเองอย่างวิสาสะ เหม่ยหลีเดินออกมาจากห้องน้ำพอดี เมื่อเห็นหน้าเขาก็ตกใจสุดขีด
“ไอ้เจ้าพ่องี่เง่า มาทำไมวะ”
เธอตวาดเสียงดังเมื่อเห็นหน้าเขา ไม่อยากจะเชื่อว่าเขาจะมีหน้ามาหาเธอถึงที่นี่ ทั้งที่เมื่อวานทำเรื่องน่าเกลียดขนาดนั้นไว้แท้ๆ
“ทำไมผมจะมาไม่ได้ นี่มันโรงพยาบาลของผม” เขาได้ทียกตำแหน่งเจ้าของโรงพยาบาลมาอ้าง
“แต่ฉันเป็น ผอ.ของที่นี่ ฉันมีอำนาจมากกว่าคุณถ้าอยู่ที่นี่” เธอยกตำแหน่งมาอ้างหนักข้อขึ้นไปอีกเล่นเอาคนตัวโตหงุดหงิด
“แต่เธอรับเงินเดือนจากฉัน” เขาอ
