EPISODE 07
ผ่านไปไม่นาน ฉันก็เปลี่ยนชุดเสร็จจึงเดินออมาจากห้องน้ำก็เห็นพวกพี่ๆนั่งแต่งหน้าให้กันอยู่ ฉันที่ไม่มีหน้าที่ทำอะไรจึงไปนั่งยังโซฟาที่พี่พิงค์นั่งอยู่และหลังจากที่ฉันนั่งไปไม่ถึงสองนาที พี่แพรที่วันนี้แต่งตัวแอบเซ็กซี่นิดๆ ก็เดินมานั่งลงข้างฉัน ฝก่อนจะหันมายิ้มแล้วชวนฉันคุย
“น้องอีฟทำงานพิเศษนานหรือยังจ้ะ” เสียงหวานถามฉัน ใบหน้าสวยน่ารักราวกับลูกคุณหนูที่แสนบอบบางนั้น ทำให้คนมองไม่รู้สึกอึดอัดเลยสักนิดเวลาที่เธอถามคำถามที่เป็นกันเองแบบนี้
“ก็นานแล้วค่ะ น่าจะตั้งแต่ตอนมอปลาย แต่ก็มีเปลี่ยนงานบ้างค่ะ”
“อ่อ...พี่จะไม่ถามหนูให้อึดอัดใจ แต่ถ้ามีเรื่องอะไรให้พี่ช่วยก็บอกแล้วกัน หรือถ้าไม่กล้าก็บอกเจ๊ชายด์ของหนูก็ได้ รายนั้นเขาสายบุญ เขาช่วยหมดแหละ” พี่แพรพูดกับฉันออกมาอย่างอารมณ์ดีก่อนจะกระซิบประโยคสุดท้ายให้ได้ยินกันแค่สองคน และนั้นทำให้คนถูกพูดถึงเหมือนจะรู้ตัวนะ
“อะแฮ่ม! นินทาอ
