ANG BARAKONG BAYARAN

GIGOLO

CHAPTER 5

Tinignan niya ang hitsura ng makakasex niya. Hindi pa man ay naduduwala na siya. Amoy kasi niya ang amoy emburnal nitong bibig at makikipaglaplapan siya dito? “Hindi ko kaya.”

“Naglolokohan ba tayo dito?”

Tinungo niyang pintuan. Aalis na siya. Hindi na niya kinakaya pa ito.

“At sa’n ka pupunta? Niloloko mo ba ako tang-ina mo!”

Kinabahan siya. Mukhang masamang magalit ang nabooking niya.

Hindi niya alam kung ano itong gabi-gabing gulo na pinapasok niya.

“Sir pasensiya na talaga hindi ko ho kaya kasi ang mga pinagagawa ninyo sa akin.” Pakiusap niya. Baka madaan pa niya ito sa magdang pakiusap. Naisip niya ang mangyayari sa pamilya niya kung may mangyaring masama sa kanya. Sino na lang ang magtatrabaho kung may mangyari sa kanya. Laking kahihiyan din kung sa ganoong lugar siya matatagpuan kung sakaling makapatay o mapatay siya. Bumunot siya ng malalim na hininga. Kailangan niyang maging kalmado na muna.

“Kaya nga nag-uusap pa muna tayo, hindi yung bigla ka lang aatras. Kumuha na akong kwarto oh, ta’s aalis ka ng gano’n lang?”

“Friends tayo sa f*******:, hindi ba sir?” naupo siya sa isang upuan doon.

“Oo, matagal na.”

“Sa tingin ba ninyo sir, eto talaga trabaho ko?”

“Accountant ka hindi ba?”

Tumango lang siya. “Totoong napilitan lang ako magpabayad dahil sa tindi na ng aking pagangailang sir, pero sana naman po wala namang bastusan.”

Parang nakaramdam ng hiya ang kanyang customer. Mukhang kumakagat naman ang naisip niyag paraan ng diplomasya.

“Sige, ano na lang ang kaya mong gawin?”

“Magpapasubo lang po?”

Tumawa ang customer. “E, babaan mo ang bayad mo.”

“Bakit, magkano baa ng bigayan kapag pasubo lang?”

“Ang bigayan ngayon kung magpapasubo ka lang naman pala e nasa 500 lang.”

“Magkano ho?” hindi siya makapaniwala. Hindi lang naman ang ari niya na isinusubo lang ang binebenta niya dito kundi kasama na din ang kanyang dignidad. 500 lang ang katapat ng kanyang pagkatao?

“500 papasubo ka lang naman e. Ikaw pa itong masasarapan at hindi ako.”

“Huwag na lang ho.” Akmang tatayo na naman siya. “500, ano naman ang mabibili ng 500? Okey na ho ako. Pasensiya na kung naistprbo ko kayo.”

                “Sige 1500. Huwag ka lang umalis.”

“ Matagal na kasi kitang gusto e.”

                “2000 po.” Huminga siya ng malalim. Wala sa isip niyang makikipagtawaran pa siya para sa kanyanng puri.

                “1,800. Okey na?”

                “Nagbutal pa kayo ng 200, pangkain ko na lang ‘yon sir.”

                ‘”Sige na nga.”

                “Okey.” Ibinaba niya ang kanyang backpack. Nandito na lang din naman siya kaya para matapos na ay mabilis niyang tinanggal ang kanyang damit at pantalon. Tanging boxer short na lang ang naiwan sa kanya. Umiiling-iling siya. Naiinis sa kanyang sarili ngunit hindi niya kasi kinakayang isipin ang kahirapan na pinagdadaanan ng kanyang pamilya kahit pa kaya naman sana niyang bigyan sila ng magaan na buhay.

Pilit niyang tinapangan ang kanyang sikmura.

                Nakita niyang halos lumuwa na ang mga mata ng kanyang makakasiping nang tumambad na ang kanyang kahubdan. Maputi ang kanyang katawan. Makinis. Hindi man masyadong alaga sa gym ngunit may kaunting masel at taba na siyang lalong nagpasarap sa kanyang kabuuan. Kahit sinong bakla o kahit babae na makakakita sa katawan niyang iyon, paniguradong mapapalaway sa sobra niyang sarap. Ito Taglay niya yung katawang pang-cover ng mga magasin. Katawang pwedeng isabak sa mga ST Films noong 90s.

                Tinunga niya ang kama. Dahan-dahan siyang pumagitna. Pumuwesto siya sa kama. Humiga na nakatihaya. Kita niya sa mukha ng magbabayad sa kanyag katawan ang hindi nito kinakaya nang pagnanasa. Nanginginig pa itong sumampa sa kanya. Hindi nito naitatago ang nag-uumapoy nitong pagnanasa.

Naalibadbaran siya nang hinahalikan na siya nito sa leeg at dibdib. Napakagat siya sa labi sa pandidiri. Pumikit siya. Halatang-halata sa mukha niya na napipilitan lang siyang gawin iyon. Nang naramdaman niyang dahan-dahan nang umaakyat ang labi nito sa kanyang leeg, papunta sa panga at didiretso na sana sa kanyang labi, mabilis niyang itinulak ito.

“Malinaw naman ho ang usapan natin sir, wala hong halik sa bibig.”

“Sorry, napasarap. Sarap sarap mo kasing tang-ina mo e.” humihingal pa ito.

“Kung di kayo sumunod sa usapan sir, aalis na ako.” Panakot niya.

Batid niyang patay na patay na ito sa kanya at lahat ng kanyang sasabihin ay ibibigay na nito. Alam niyang hawak na niya ang laro nilang dalawa. Muling bumalik ito sa paghalik-halik nito sa kanyang leeg habang naramdaman niyang dahan-dahan nitong hinuhubad ang kanyang hapit na boxer brief. Hindi niya nagugustuhan ang amoy ng laway nito at pawis na parag dumidikit sa kanyang katawan. Hindi talaga siya nakakaramdam ng libog. Pilit na niya niyang isinisiksik sa isip ang mga pinapantasyang artista o binabalikan ang mga porn na pinanood niya para lang tigasan siya ngunit wala. Bigo siyang painitin ang kanyang sarili para mabilis na matapos ang parusang ito. Idagdag pa ang masakit nitong pagdede at pagkagat-gata nito sa kanyang n*****s. Walang sarap siyang naramdaman kundi sakit lang ang nililikha ng pagroromansa nito sa kanyang katawan. Pati ang kanyang mga paa ay dinilaan din nito pabalik uli siya sa kanyang hita katawan at dibdib.  

Kailangan niyang magconcentrate. Kung hindi siya gagawa ng paraan para tigasan, hindi din siya magpapalabas at lalong tatagal ang kanyang service. Siya na ang naghubad sa kanyang boxer short. Masyado nang mahaba ang ginagawa nitong seremonya para mabawi ang kanyang pera. Wala na itong ginawa kundi ang taas-babang paghalik lang sa kanyang hubad na katawan. Nang mataggal niya ang kanyang boxer short ay itinulak niya ang ulo nito pababa sa tapat ng kanyang kaselanan.

“Nagmamadali ka baby ko?: bulong nito sa kanya.

“Tang-ina, huwag mo akong tawaging baby.”

“’Yan, murahin mo ako, duraan mo ako. Gusto ko ‘yan. Gusto kong nagpapakipot at namimilit ako. Gawin mo baby ko. Sipain mo ako. Murahin mo ako…ohhh!”

Napakamot siya. Hindi na talaga niya gusto ang nangyayari pero kinalma pa din aniya ang kanyang sarili.

HInawakan nito ang ari niya. Nilaro-laro hanggang tumigas din ito. Natuwa yata ito sa nakita kaya gusto pang kunan ng litrato ng patago.

                Mabilis siyag bumangon at binalutan ang hubad niyang katawan.

Tumayo.

“Ano ‘yan, bakit mo ako kukunan ng litrato?”

“Hindi, yung ano mo lang. Dagdagan kong 1500, picture lang ng ano mo?”

“Baliw ka ba?”

“Sige na, 3,500 na ibibigay ko basta payag kang kunan ko ang pototoy mo.”

“Pototoy?” Natawa siya. “Gan’to kalaki, pototoy ang itatawag mo?”

“Sige na, please.” Nakikiusap na ito. Pagkakataon na niyang taasan uli.

“Sige, 4,000 basta akong kukuha ng litrato. Mahirap nab aka pati mukha ko isama mo.”

“Sige, basta maayos ang kuha ha?”

Kinuha niya ang cellphone at kinunan lang niya mula sa taas para paa lang ang nakikita at ang buong view ng kanyang ari.

“Okey na?”

Tinignan nito ang kinunan niya sa cellphone.

“Isa lang? Isa pa, yung mas nakatutok. Remembrance ko lang kasi baka una at huli na ‘to.”

“Tsk!” napakamot siya. “Akin na nang matapos na ‘to.”

Muli niyang kinunan ang kaselanan niya saka niya ibinigay ang cellphone.

“Hayon, okey na. Soryy ha, tuloy na natin.”

Muli siyang humiga pera nakita niyang mabilis siya nitong kinunan ng litrato. Doon na siya nagalit.

“Tsk! Tsk! Ayaw ko na sir.” Pinulot nya ang kanyang damit at pantalon.

“Uyy ano ka ba. Wala kang mukha do’n.”

“Paano naman ako nakasisiguro?”

“Eto cellphone ko, sige na, burahin mo yung huli kong kuha na kita ang katawan mo.”

“Akin na.” binura niya ang picture niya hanggang sa deleted bin.

“Promise hindi na talaga.” Sinusuyo na siya nito.

“Huwag na ho, nawalan na ako ng gana.”

“Gawin ko nang 4,500. Nandito na tayo e. Tapusin na natin.”

“Tsk ayaw ko na po.” Akma na niyang isusuot ang kanyang damit. Lumalaki na ang perang involved. Mukhang kumakana ang kanyang plano.

“Sige 5,000, sarado.”

“Maniwala naman ako sa’yo.”

“Bakit ayaw mong maniwala?”

“Simpleng mga usapan nga natin di mo masunod e.”

“Sandali ah.” Tumayo ito. Pinunatahan niya ang nakasabit niyang pantalon. Kinuha ang pitaka. Lumapit siya. “Hetong bayad mo,” naglabas siya ng pera ngunit isinilid din sa pitaka. “Tapusin lang natin kasi sayang naman.”

Lihim siyang natuawa. Nakuha na niya ang gusto nyang bayad. “Akin na ho munang pera sir, di kayo maayos kausap e. Ipinapakita lang ninyo at di naman ninyo ipinapahawak. Ano ‘yon? Ginawa mo pa akong bata na pinapatakam ng candy para sumunod sa gusto mo. Di na kayo makakaulit kapag ganyan.”

“Nagmamadali itong muling binunot ang 5,000, inabot sa kanya ang malulutong na pera. Isiniksik niya ang pera sa bulsa ng hawak niyang pantalon. Inilagay na lang niya ang pantalon sa kanyang balikat kasama ng kanyang t-shirt. Ibinaba niya ang kanyang boxer short. Medyo lumambot na ang kanyang kaselanan.

“Sa kama tayo.” Yakag sa kanya ng customer niya.

“Dito na ho. Isusubo lang naman ninyo e.”

“Do’n na para mas masarap.”

“Tsk! Dito na.”

“Sige basta ulitin uli natin ‘to ah. Anlaki kasi at antaba pa talaga. Ngayon lang ako nakabooking ng ganito kataba, kakinis at kaputing ano. Sarapppp!” at kaagad na nitong isinubo ang kanyang medyo naninigas na kargada.

Para mapadali ang kanyang pagpapalabas ay pinilit na lang niyang isipin si Echo. Gumawa na lang siya ng sarili niyang pantasya para mapadali ang kanyang pagbulwak ng kanyang katas. Iyon naman ang habol lang ng estrangherong ito na sumusubo sa kanya. Ang mapaputok siya. Nang nararamdaman niyang malapit na siya ay saka niya hinawakan ang ulo nito at buum-buo, diin na diin nitong ipinasok ang kanyang mamula-mula, mataba-taba at mahabang kargada sa pinakamalalim na bahagi ng bunganga ng kanyang customer. Hanggang sa nang sumambulat ang mainit-init at malapot-lapot niyang katas. Halos mabilaukan ang kanyang customer sa ginawa niyang iyon. Siya man ay nakaramdam din ng panghihina at panginginig ng tuhod. Si Echo kasi ang kanyang balintataw, Si Echo ang inisip niyang kasiping niya. Inilabas niya lahat doon ang naipon niyang pagnanasa kay Echo na mukhang hindi na talaga maisakatuparan pa.

Kita niyang nasabayan din naman siya ng kanyang customer. Tumalsik nga din ang katas nito sa kanyang binti. Hindi lang naman pala siya ang nakarating sa tugatog ng tagumpay. Hindi na lugi ito, dahil kasabay naman pala siyang marating ang kaluwalhatian.

Nang natapos na sila ay walang sabi-sabing pumasok ito sa banyo dala ang kanyang backpack at mga damit. Mabilis niyang hinugasan ang kanyang sarili. Sinabon niya ng sinabon ang lahat ng bahagi ng katawan niyang nilawayan ng umangkin sa kanya. Ngunit alam niyang hindi na kaya pa ng sabon na linisin ang kanyang pagkatao. Hindi na nito mapabango ang kanyang nakaraan. Sa halagang limang-libo, ipinagpalit niya ang kanyang puri. Gusto niyang ipasok sa isip at puso na hindi siya babae para mag-inarte. Nangyari na ang nangyari.

Nagpunas siya ng katawan. Muli niyang pinagmasdan ang kanyang kabuuan sa salamin. Kahit pa malinis siyang tignan ng ibang tao, kahit pa hindi siya pag-iispan ng mga nakakakilala sa kanya sa makamundo niyang ginawa, hindi pa rin naman niya kayang pasinungalingan iyon sa kanyang sarili. Marumi na din siya kagaya ng mga kinaiinisan niyang mga kolboy sa Kamaynilaan. Wala na siyang ipinagkaiba. Paglabas niya sa hotel na ito, kailangan bukal na sa loob niyang tanggapin ang katotohanan.

“Grabe ang sarap mo.” Nakangising salubong sa kanya ng customer. “Sobrang gwapo na, pinagpala pa.”

“Ah, okey. Salamat.” Sagot lang niya.

“Uulit ako ha?”

“Sige ho, mauna na ako.” Tinungo na niya ang pintuan.

“Hoy ano ka ba! Sandali lang, bakit ka ba nagmamadali?”

“Ano pang gagawin ko dito, tapos na ho tayo ah.”

“Eto, dalhin mo ‘to. Alam ko kasing di ka pa nakain.” Iyon pala ang inihabol nito sa kanya. Tinanggap niya ang mainit-init pang pagkain na mukhang inorder nito pagpasok niya kanina sa CR. “Salamat ho.”

“Naku, wala ‘yan basta ha, uulitin natin ‘to.” Hinawakan siya sa braso.

Tumango lang siya at tinungo na niya ang pintuan.

“Wala bang kiss diyan?”

“Saka na,” pagpapaasa niya.

Mabilis siyang sumakay sa elevator. Nanalangin na sana wala siyang makakasabayan paglabas o walang makakakita sa kanya na galing siya doon.

Pag-uwi niya, inaasahan na niyang mangyari iyon. Kandila lang ang ilaw nila. Naputulan na sila ng kuryente. Yung kinuha ni Echo sa kanya na pera ay nakalaan para sana pambayad niya sa araw na ito ng kuryente. Pilit niyang huwag isipin pa ang tungkol doon. Mas mahihirapan at matatagalan ang kanyang pagmu-move-on kung laging ito na lang kanyang iniisip. Napalitan din naman iyon. Kaya quits na sila.

Hindi pa kumakain ang kapatid niyang dalawa nang dumating siya kaya pinagsaluhan nila ang inuwi niyang pritong manok at guisadong canton.

“Wala man lang ba sa inyo ang magreklamo na naputulan tayo ng kuryente?”

“Okey lang ‘yon kuya. Ayaw na naming dagdagan pa ang iniisip mo. Alam kasi naming hirap na hirap ka nang itaguyod kami.”

“Grabe,” huminga siya ng malalim. “Sa buong buhay natin, ngayon lang tayo naputulan at ngayon lang din nangyaring matutulog sana kayong dalawa na gutom kung di pa ako nakapag-uwi ng pagkain.”

“Wala ‘yon kuya. Huwag mo na po kami isipin at saka nag-uwi ka naman ah.”

“Anong kinain nina Mama at Papa?”

“Bumili lang akong de lata at itlog sa pera ko kuya. Sinabi na lang namin ni Joy na kumain na kami sa bahay ng kaklase ko kasi birthday.”

“Nag-iwan ako kay mama ng pangkain sana natin kaninang umaga ah.” Bumunot ng malalim na hininga. “Iyon na lang kasi kanina umaga ang huling pera ko e.”

“Wala na kasi silang gamot ni Papa, bumili lang siya ng ilang tableta kuya. Kami naman ni Joy ang papasok mamaya sa loob para palitan si Mama sa pagpapaypay kay Papa kasi sobrang init po.”

Tumango siya, “Oo nga pala, paniguradong mapupuyat kayo niyan.” Kahit gutom pa at nakailang subo pa lang siya ay nawalan na siya ng gana. Alam niya kasing mahihirapan lahat sila kung magtatagal pa na wala silang kuryente.

“Sige ubusin na ninyo ‘yan ha?”

“Anliit pa ng nakain mo kuya.”

Binunot niya ang apat na libo sa kanyang bulsa. “Sino sa inyo ang makakadaan bukas sa Meralco?”

“Ako na lang kuya.”

“Sige magbayad ka muna ng kuryente. Alam kong kulang pa ‘yan pero makiusap ka na lang ha?”

“Sige po.”

Ibinagsak niya ang pagod niyang katawan sa kama. Nag-open siya ng kanyang f*******:. May ilang notification sa kanyang messenger.

“Best, kumusta?” bungad ng notification sa kanya gaing kay Robert.

Halos galing lahat kay Robert ang laman ng kanyang unread messages sa kanyang messenger. Yung ibang messages galing sa nabooking niya kanina. May mga text pa ito. Humihingi ng ilan pang rounds. Kahit daw magbayad siya lagi ng 5,000. Inisip niya, hindi na masama. Babalikan niya ito. Habang hirap siya kailangan niya muna ang simpleng pagkakakitaang iyon.

“Kailan mo simulan ang papers mo? Konting bilis naman please.” Message ni Robert na nabuksan niya.

Huminga siya ng malalim. Hindi niya alam kung saan siya kukuhang panggastos niya sa pag-aayos ng papers niya kahit gustung-gusto na sana niyang makaalis. Pangkain nga nila problema pa niya, gagastusin pa kaya sa paglalakad ng papers at medical?

Hindi din naman siya makautang pa kay Robert. Sinubukan na kasi niya datiang humingi ng tulong kay Robert nang nagkasakit ang tatay niya pero tinanggihan siya nito kalakip ng hindi magandang salita kaya nahihiya na siyang magsabi pa ulit.

Kailangan malaman ni Robert ang pinagdadaanan niya. Kahit gusto niyang makaalis na agad, hindi posible dahil wala siyang pera na magagamit.

“Wala akong pang-ayos ng papers ko, best. Pasensiya na, baka matagal pa ako makapunta diyan. Pag-iipunan ko pa kasi.”

“Ano? Hanggang kailan mop ag-iipunan?”

“Bahala na, best.”

“Bakit hindi ka nagsasabi?”

“Nagsabi na ano?”

“Na wala kang perang magamit.”

“Naku, masabihan mo pa akong di maganda.”

“Sus kailan?”

“Amnesia? Kapag magsabi ako, tatanggi ka na naman.”

“Anong naman, tinanggihan na ba kita?”

“Oo kaya.”

“Hindi ko matandaan.”

“’Hayan, maang-maangan.”

“Ikaw, di na kita maintindihan. Wala akong natatandaan for your information na tinanggihan kita ‘no. Never kang umutang o nagsabi sa akin.”

“Paanong di mo matandaan e, napahiya nga ako sa sagot mo.”

“Best, inaano kita at ginaganyan mo ako. Walang gano’n Mars.”

“Ibig sabihin hindi mo talaga alam?”

“Hindi ko alam, promise.”

“Sandali ha, forward ko sa’yo ang screenshot, magbackread lang ako.”

“Go, give me proff! Basta hindi ko nabasang umutang ka o humingi ka ng tulong sa akin.”

Kumunot ang noo niya. Kung hindi si Robert ‘yon sino? Hanggang sa nahanap nga niya iyon. Iniscreen-shot niya saka niya sinend kay Robert.  Ilang saglit lang at nakita na niyang tumatawag na ito sa kanya.

Sinagot niya agad.

“Hello, totoo talaga ito?”

“Hindi, imbento ko lang.”

“Totoo nga?”

“Oo nga.”

“Hala grabe, alam mong hindi ako ganito kabastos magreply.”

“Yes pero ginawa mo.”

“Sinabi ko talagang back-off mangungutang?”

“Iyon ang sinabi mo sa akin diyan. Ano ba, di nakakatuwang nagkaamnesiya ka kuno.”

“Tingin mo talaga gagawin ko ‘yon? Sasabihin ko sa’yo, ‘yon?”

“Hindi. Pero inisip ko na lang na baka nagbago ka na nang nagkapera ka.”

“Hindi ako ‘yon promise.”

“E kung hindi ikaw, sino. Gaga e f*******: mo ang nagreply niyan sa akin?”

“Malamang yung mukhang perang ex ko ‘to.”

“Nagkaboyfriend ka?

“Oo yung putang-inang mukhang perang si Elmer. Buwisit na ‘yon.”

“Elmer? Ang bago ng pangalan ha. So nagkaboyfriend ang malandi kong bestfriend?”

“Sort of.”

“Sort of, sort of ka pa diyan.”

“Kasi nga mukhang pera kaya hiniwalayan ko na. Ubos ang kadatungan. Feeling ko mamumulubi ako. Kaya ikaw, kapag pumunta ka dito, umiwas ka sa mga kagaya niya. Naku, sinasabi ko sa’yo andami nila ditong gano’n.”

“As if naman makakaalis ako.”

“Bakit hindi? Mabuti hindi mo ako inan-friend nang nabasa mo ‘yan?”

“Hindi, anong karapatan kong gawin e, ako itong umuutang.”

“O siya para makabawi ako magkano sa tingin mo magagastos mo sa pagprocess ng papers mo at yung dapat uutangin mo noong nahospital si Tito?”

“Talaga? Papahiramin mo ako?” hindi siya makapaniwa.

“Oo nga, gaga naman ‘to oh, alam mong ikaw lang ang bestfriend ko, e.”

Huminga siya ng malaim. “Actually, ‘yan din naisip ko. Alam mo yung antaas ng expectation ko noon na hindi mo ako hihindian kasi ikaw lang yung bestfriend ko at never before na humingi ako ng tulong sa’yo.”

                “At ako ang madaming utang sa’yo.”

“Pinagsasabi mo.”

“Sa tingin mo ba di ko natatandaan yung wala akong pantuition noon pero dahil may ipon ka kaya mo pinahiram sa akin ang pera mo? Yung wala akong magamit sa thesis ko at field trip, di ba hinati mo allowance mo at nagkagutum-gutom ka na para lang sa akin?”

“Kailangan bang sabihin mo lahat ‘yan?”

“Oo kasi gano’n ka. Minsan kinakalimutan moa ng sarili mo para sa ibang tao. Pero sana kapag nandito ka na sa Saudi e, hindi ka magpapaabuso ha?”

“Andami mong sinasabi e hindi pa nga ako nakakaalis, ano ka ba?”

                “Mabuti na ‘yug nandiyan ka pa lang e binabalaan na kita.”

                “Salamat ha. Mabuti na lang nandiyan ka.”

“Nandito lang naman talaga ako para sa’yo. Sana naman nagsabi ka, kinulit mo ako hanggang sa ako ang nakabasa.”

“Sorry.”

“Sorry? Gaga ka, bakit ka magsosorry? Ako ang dapat nagsosorry. Akalain mong may pinagdadaanan ka financially at wala akong kaalam-alam? Iyon na dapat ang mga pagkakataong makaganti ako kasi alam mo, hindi ako magiging accountant kung hindi dahil sa’yo kaya lahat ng tinatamasa kong ito, utang ko lahat sa’yo.”

Napaluha siya. Siya kasi na gumawa ng kabuting iyon, limot na nya pero si Robert, tandang-tanda pa din pala niya lahat.

Kung alam lang ni Robert ang ginawa niya kanina lang para maksurvive sila ng kanyang pamilya. Siguradong pagagalitan siya nito. Paniguradong hindi siya nito maintindihan.

“Hello andiyan ka ba?”

“Andito pa ako,” hindi na niya naitago ang garalgal niyang boses.

“Umiiyak ka?”

“Hindi, ano ka ba?” pagpapalusot niya.

“Parang kasing umiiyak yung boses mo e, so ano? Magkano nga?”

“Mga 50k siguro kasama na ng pang-apply ko diyan?”

“Gaga feeling mo kasya yan.”

“Pagkasyahin kaysa malubog din ako ng utang sa’yo.”

“Naku gawin ko na lang na 100k para naman makabawi ako. 50,000 na lang ang utang mo.”

“Ibig sabihin 50,000 na lang ang babayaran ko sa’yo?”

“Yes, anlinaw naman di ba?”

Doon na siya tuluyang naiyak. Hindi niya inaasahang tulong iyon. Malaking tulong na iyon sa kanyang pamilya hanggang sa makaalis siya.

“Salamat ha.” Humihikbi na siya.

“Oh my God! Tama, umiiyak ka nga.”

“Oo e, wala na akong matakbuhan dito, iniiwasan na ako dahil nga wala na akong nasasahod pa dahil sa utang ko sa aming kumpanya?”

“Talaga. Shet, araw-araw tayong magkausap ano ka ba naman. Tingin mo pababayaan kitang ganyan?”

“Iyon na nga e. Hindi ko kasi alam din.”

“Pareho tayong hindi alam ang nangyayari. May utang ka kamo sa company mo?”

“Oo e. Kailangan ko sigurong bayaran muna ‘yon bago makaalis”

“Magkano?”

“50 thousand, pinangpagamot kasi ni Papa . 3 months to pay dati yan 100 thousand.”

“Tinatanong ko ba kung saan mo ginamit?”

“Hindi naman, gusto ko lang banggitin, baliw.”

“Kasi naman andaming kuwento.”

“Doon na lang sa 100 thousand na hiniram ko sa’yo kukunin yung pambayad ko sa company ko kapag nagresign na ako at aalis.”

“Hindi, ako nang bahala sa 50,000 na ‘yan. Magresign ka na para wala nang problema.”

“Anlaki na ng utang ko sa’yo.”

“Wala ‘yon basta sana pumunta ka na asap dito kasi kailangan na nila ako sa Dubai, ano ka ba. Baka ibigay na ‘yon sa iba sayang e.”

“Salamat uli.”

“Sigurado kang hindi mabibitin?”

“Okey na ‘yon. Babayaran na lang kita kapag nagkasahod na ako diyan ha.”

“No worries, kapag kinulang ka, let me know agad, okey? Basta please bilisan mong ayusin ang papers mo.’

“Sure. Hulog ka talaga ng langit best.”

“Oo kaya yung ilong ko na-flat. Mali ang bagsak mula sa langit e.”

“Ilong lang ba?”

“Oo na kasamang puwit? Happy?”

“Puwit lang ba?”

“Hay naku. Ang yabang mo, kainis ka! Porke perfect ka na mula bumbunan hanggang talampakan, buwisit ka!”

Natawa silang dalawa.

Kahit huli na nang tulungan siya ni Robert, malaking bagay pa din na pinutol nito ang sana ay napipinto niyang pag-uulit-ulit sa ginawa niya kaninang pagbebenta ng katawan. Binuksan niya ang profile ng makulit na nakasiping niya kanina. Isinama niya ito sa mga naka-block sa kanya. Pati sa kanyang cellphone at nakablock na din.

Hindi na siya uulit pa. Hinding-hindi na niya gagawin pang uli ‘yon.

“Kumusta? May sasabihin sana ako.” Text galing kay Echo. Nagtataka siya, ano kayang sasabihin nito? Bakit na naman siya ginugulo kung kailan gusto na niyangtuluy-tuloy ang kanyang paglimot.