Fall For Me

Chapter 11

Malalaki ang hakbang na nilapitan ko sya. Tumayo naman sya agad nang makita na papalapit na ako. Mabilis kaming nagyakap. Namiss ko rin kahit papano ang kakulitan at kapilyuhan ni Errol.

Sinipat nya ako na parang may hinahanap sa mukha ko habang hawak ang mga balikat ko.

Nangunot ang noo ko. “Bakit? Anong hinahanap mo?”

“Hmm. Wala ka naman pasa. Good. Mukhang hindi ka naman minamaltrato sa bago mong trabaho.” Seryoso na sabi nya.

Tumawa ako at kinabig ang mga kamay nya. “Sira ka talaga. Syempre!”

“Baka lang kasi.” He grinned.

“Tara na nga! Baka si Liezl pa ang mauna sa atin, ma bobored sya. Kung tayo man mauna at least pwede tayo mag kwentuhan.” Hinila ko ang kamay nya at akmang maglalakad na nang may humarang na bulto sa harap ko.

Tumingala ako at ang mukha ng taong iniiwasan ko buong lingo ang tumambad sa akin. Napalunok ako.

“S-sir?” God. Huwag naman sana nya ako ipahiya sa harap ni Errol.

Tumaas ang kilay nya nang mapadako sa kamay ko na nakahawak sa kamay ni Errol ang tingin nya. Para akong napaso kaya binitiwan ko iyon.

“Uuwi ka na ba?” Imbes ay tanong nya. Uwian na pero ang fresh nya pa rin tingnan. Nakakainis.

“O-opo.” Why is he even asking? I mean, uwian naman na, diba? At alam na alam nya naman.

He cleared his throat. “Boyfriend?” Sinulyapan nya si Errol na biglang napa straight ng tayo.

“Mauna na po kami.” Imbes ay sagot ko at hinila ng mabilis si Errol.

Bahala na kung pahirapan nya ako bukas basta ngayon, tapos na ang office hours at hindi ko na sya boss.

“Boss mo?” Nagtataka na tanong ni Errol nang makalabas na kami sa building at makapunta sa sakayan ng jeep.

“Oo,” Kibt balikat na sagot ko.

“Wow. Ang bata pa!” He exclaimed.

“Pero ugaling matandang binata.” I mumbled.

“Ha?”

“Wala. Sabi ko maghanap na tayo ng jeep.” Sabi ko na lang.

“Pero parang..pamilyar yung mukha nya.” Napaisip bigla si Errol.

“Hay nako. Ito na yung jeep. Tara na.” Imbes ay hinila ko na sya para sumakay na sa jeep na tumigil sa harap namin at wala naman na sya nagawa.

Tama ang hinala ko. Nang interrogate silang dalawa kung kamusta naman daw ako sa bago kong trabaho. Kinwento ko sa kanila sila James, Anton at Ellyn. Sinabi ko na masaya naman ako at kahit papaano ay nakakaraos na rin.

Mukhang na enjoy ko ang pag catch up namin dahil naramdaman ko na lang na namamanhid na ng kaunti ang mga paa ko. In short, tipsy na ako! Pero tuloy pa rin ang kwentuhan namin. I started to drink less. Ayokong umuwi ng lasing o magka hangover kinabukasan!

“Hoy! Madaya ka! Bakit hindi ka na umiinom?” Tinuro ako bigla ni Liezl. Damn. Ang bilis talaga ng mata ng babae na ‘to!

“Umiinom ako ‘no! Hindi mo lang nakikita!” Tanggi ko.

Tumawa lang si Errol. Halos naka tatlong bucket na kami ng beer sa halos apat na oras pa lang namin doon.

“Hindi mo ako maloloko! Ito pa rin yung bote kanina na nilapag ko sa harap mo. Huwag kang madaya. Shot!” Itinaas nya ang baso nya na puno ng beer at humingi ng kampay.

Nakipag untugan kami ng baso ni Errol at bottom’s up.

Damn. Naramdaman ko na ang hilo. Makauwi pa kaya ako nito?

Napasandal ako sa kinauupuan ko.

“Huwag mong sabihin na lasing ka na? Hoy!” Tumatawa na siniko ako ni Errol. God! Dinadaya ba nila ako? Bakit parang wala lang sa kanila?

I just groaned. Gusto ko nang ipikit ang mata ko.

Just then ay may narinig akong pamilyar na boses. Maingay ang paligid dahil sa may kalakasan na tugtog pero narinig ko. Bigla akong napadilat.

Shit. Ano’ng ginagawa ni Nick dito?

I tried sitting straight pero ang bigat ng katawan ko, idagdag pa na nahihilo ako, kaya hindi rin ako nakakilos ng maayos. Nakita ko na tumayo si Errol at kinausap si Nick. I have to get up.

Naka office attire pa rin sya and he was the only one wearing that kind of clothes here! I tried standing up but I stumbled halfway. Gano ba kadami ang nainom ko at biglang ganito kalakas ang tama? s**t.

“I’ll take her home.” Narinig ko na lang na sabi nya.

“N-no..” I chocked out.

Naramdaman ko na hinila nya ang kamay ko at sinapo ang bewang ko.

“A-ayoko.” I said again.

“Here’s my business card in case kailangan nyo sya I check.” In a blur, I saw him hand Liezl his business card and we started walking towards the door. Para lang akong bulak na nadala nya at napapasunod na lang ako.

Inakbay nya ang isang braso ko sa balikat nya habang naka alalay ang isang braso nya sa bewang ko. Mahigpit ang hawak nya na parang makakawala ako mula sa kanya.

I sniffed his chest. Ang bango.

“S-saan mo ako dadalhin?” Groggy na tanong ko.

Baka mamaya ipapa salvage nya ako ako o ano. Wala akong laban. I’m tipsy as hell at hindi ko alam kung paano nya nalaman na nandoon ako o kung ano ang pakay nya.

“Home. You’re drunk.” Matigas at parang galit na sabi nya.

He opened a car door at marahan akong ipinahiga sa likod. Ipinikit ko ang mga mata ko. And that’s the last thing I remember.

An unfamiliar brown ceiling is the first thing that came to my view nang imulat ko ang mga mata ko. I blinked twice bago ako biglang bumangon kung saan man ako naka higa.

Lumingalinga ako. Hotel? Nakita ko ang bedside telephone at pangalan ng isang sikat na hotel sa tissue na nakapatong doon.

I groaned. Why am I here?

Nasapo ko ang ulo ko, remembering kung paano kami naghiwahiwalay nila Errol at Liezl. All I remember is that I was slowing down in drinking dahil ramdam ko na ang pamamanhid ng paa ko. Tapos napansin ni Liezl at sinabihan nya akong madaya. Tapos..

Shit. Si Nick! I saw Nick at the bar last night!

Mabilis akong bumangon at tumayo mula sa kama. Nakita ko sa life size mirror ang sarili ko. Naka oversized shirt lang ako at wala akong pangbaba! Napa yakap ako sa sarili ko. Magulo ang buhok ko at hindi ko alam ang nangyari.

Just then, the door opened. Iniluwan noon si Nick na naka bathrobe. Bahagyang naka bukas ang bathrobe sa bandang dibdib nya and his broad and wide chest is saying hello to me. May pants sya at gamit nya ang tsinelas ng hotel.

“B-bakit ako nandito? Bakit nandito ka din?” Hindi makapaniwala na tanong ko. I don’t even want to think about it pero wala namang iba ang mag papalit sa akin ng damit kung hindi si Nick kung sya ang kasama ko kagabi.

 I blushed at the realization that he had seen my body.

“You don’t remember?” Kunot noo lang na sabi nya. He walked towards the couch at the corner of the room. Magulo rin ang buhok nya kaya alam ko na kakagising lang din nya.

“Kaya nga nagtatanong eh! All I remember is that I saw you in the bar last night. And why are you even there?” It’s all coming back but it’s blury at nahihilo lang ako lalo.

“It’s a public place. I can go there if I want to.” Casual na sabi nya. Nag de kwatro sya at tumingin sa akin. He looked regal in his pose. Lalong bumuka ang pagkaka bukas ng bathrobe sa dibdib nya and it made me want to touch his chest.

Ikinuyom ko ang mga kamay ko. What am I even thinking right now?!

“Y-yung damit ko? Bakit..” I groaned. Malamang na t-shirt nya ang suot ko seeing na wala syang damit at sa amoy na naka kapit doon. It’s big, but it barely covers half of my legs.

“Sumuka ka. I had to change your clothes and I don’t have anything so I gave you my shirt. Pina dry clean ko yung damit mo sa baba. Anytime ay may magdadala na noon dito.” Casual na sagot nya.

Sinalubong ko ang tingin nya.

Napalunok ako. “Bakit magkasama tayo?” It was almost a whisper. I want to ask him that but I don’t want to ask him that at the same time.

There goes his smirk. “You are out of your wits and you won’t tell me where you live.”

“K-kaya ko naman sana umuwi. Why are you even at the bar? Stalker ka ba?” Woah. Okay, I don’t know where did I get the courage to ask him that.

He chuckled. “What can you do if I am?”

I groaned. “Look, Mr. Montenegro. I don’t know why you’re doing this. Hindi pa ba sapat na ginawa mo akong janitress sa kumpanya mo para pahirapan mo ako? Kulang pa ba?” Hindi ko sinasadya maging emosyonal pero naiinis ako seeing na parang enjoy na enjoy sya sa ginagawa nya.

Nawala ang ngiti nya at naging seryoso ang mukha nya.

His expression became dark. The type that I am used to whenever I see him in their house before.

“I don’t actually know when enough with you is.”

“What do you mean? Next time, pagpupulutin mo na ako ng basura? Is that it?” I greethed my teeth.

Tumayo sya pero naka titig lang sya sa akin. Hindi sya nagsasalita.

My chest started heaving. I want him to stop hating me. I want him to stop being angry at me. I want him to see me as a person instead. As a woman. And I hate that I can’t make him do that.

“Bakit ka nasa bar kagabi?” Tanong ko ulit. Iyon ang pinaka hindi ko ma gets. It’s a cheap bar, someone like Nick wouldn’t go there to drink or meet someone.

Hindi sya nagsasalita. Nakikipag sukatan lang sya ng tingin sa akin.

Yumuko ako dahil naiiyak na ako. I can’t let him see me cry.

“Kung wala kang balak sumagot, bahala ka.” I needed to calm myself down. I don’t want him in my sight kaya balak ko na lumabas.

Pero mabilis syang nakahabol at nahila nya ang kamay ko. Tiningala ko sya and his gaze is intense and dark.

“You want to know why I was at the bar?” Madiin na tanong nya.

He softly spun me to the bed. Napahiga ako pero hindi ako agad naka galaw dahil sa nakikita kong expression ng mukha nya.

Mabilis nya akong nasundan and he got on top of me. Nanlalaki ang mga mata na tiningnan ko sya.

He lowered his face without breaking our eye contact and I knew. I just knew what he was about to do. I closed my eyes and waited.