บทส่งท้าย
ข้ารักเจ้า
เผยความในใจ
ก๊อก! ก๊อก! ก๊อก!
“ท่านโหวข้ามีเรื่องต้องรายงานขอรับ”
เสียงเคาะผนังรถม้าทำให้สามีภรรยาต้องปล่อยริมฝีปากที่ประกบจูบอย่างดูดดื่มออกจากกันอย่างเสียไม่ได้ โหวเซียวหยางใช้ปลายนิ้วสัมผัสริมฝีปากภรรยาอย่างอ้อยอิ่ง ดั่งกำลังเสียดายความหอมหวานที่กำลังดื่มด่ำ จากนั้นจึงหันไปคลี่ผ้าม่านออกแล้วยื่นหน้าออกไป ผู้คุ้มกันที่ควบขี่ม้าคู่ขนานไปกับรถม้าจึงเอ่ยรายงานโดยไม่รู้เลยว่ากำลังถูกเจ้านายหนุ่มเขม่นที่เคาะได้ผิดเวลา
“เวลานี้ตะวันตกดินแล้ว เส้นทางที่จะต้องสัญจรผ่านนั้นมีโจรโฉดชุกชุม ข้าจึงขออนุญาตออกความเห็นขอรับ”
“ว่ามา”
“เพื่อความปลอดภัยของฮูหยินจาง ข้าคิดว่าขบวนเดินทางควรจะหยุดพักที่โรงเตี๊ยมพระจันทร์เสี้ยวซึ่งตั้งอยู่ริมแม่น้ำจิงเหอขอรับ แล้วพรุ่งนี้เช้าค่อยเดินทางต่อจะเป็นการดีที่สุด”
โหวหนุ่มพยักหน้าน้อยๆ อย่างเห็นด้วย เส้นทางคาบเกี่ยวระหว่างแคว้นไห่เหอและ
