บทที่ 12
ท่านแม่ของข้าดีที่สุด
ข้ารักท่านแม่
เด็กชายสี่คนอายุไล่เลี่ยราวห้าถึงเจ็ดขวบกำลังช่วยกันประกอบตัวต่อไม้หลากสีให้เป็นรูปร่างของป้อมปราการและกำแพงเมือง จากนั้นจึงนำตุ๊กตาทหารที่แกะสลักจากไม้ มีทั้งพลทหารถือดาบ หอก และทวน อีกทั้งยังมีพลธนูวางไว้บนป้อมปราการและบนกำแพง จากนั้นจึงนำตุ๊กตาแม่ทัพ รองแม่ทัพ และนายกองมาวางตามตำแหน่งต่างๆ อย่างสนุกสนาน
ประกายตาของเหล่าเด็กแวววับด้วยความสนุกกับจินตนาการและการสร้างสรรค์ที่ตนเองและเพื่อนๆ ช่วยกันแต่งเติม โดยต่อยอดจินตนาการจากสิ่งที่เคยเห็นและเคยได้ยิน ซึ่งบิดาของเด็กๆ เหล่านี้ล้วนเป็นข้าราชการหลากหลายตำแหน่ง เด็กๆ จึงคุ้นชินและเคยเห็นป้อมปราการสำหรับการทหาร
“ไม่คิดเลยว่าเด็กๆ จะสามารถนำไม้รูปร่างต่างๆ มาต่อเป็นกำแพงเมืองและป้อมปราการได้ ช่างเป็นของเล่นที่เรียบง่ายแต่เปี่ยมไปด้วยจินตนาการเหลือเกิน ฮูหยินจางช่างเปี่ยมไปด้วยพรสวรรค์จึงได้รังส
