ตอนที่ 23
“ไปกันเถอะ” ร่างสูงจ่ายเงินให้พนักงานแล้วฉุดคนตัวเล็กให้ลุกขึ้น กำลังจะพากันเดินออกจากร้าน เสียงเรียกของใครบางคนก็ดังอยู่ข้างหลัง
“พี่ภาคย์คะ!!!” ใครบางคนเรียกชื่อของเขาราวกับรู้จักสนิทสนมกันมาก่อน ภาคินัยและเจนจิราหันไปมองตามเสียงเรียกเห็นผู้หญิงร่างบางระหง แต่มีหน้าอกสะบึมเบียดกันแน่นกลางคอเสื้อที่คว้านลึก ผิวของเธอคนนี้สีน้ำผึ้งสวย มีเรือนผมยาวสลวย
“เมธินี!” เมธินีเธอเป็นเพื่อนรุ่นน้องที่สนิทที่สุดในสมัยเป็นนักศึกษาในมหาวิทยาลัย นานมากแล้วที่เขาไม่เคยเจอเธอเลย
“เมย์ดีใจมากที่ได้เจอพี่ภาคย์ที่นี่นะคะ” เธอเข้ามาเกาะแขนชายหนุ่ม โดยไม่สนใจภรรยาสาวที่ได้แต่ยืนมองตาปริบ ๆ ‘รู้มั้ยว่าฉันหวงนะ!!!’
“พี่ภาคย์ยังหล่อเหมือนเดิมเลยนะคะ เมย์ดีใจจังเลย ดีใจจนอยากร้องออกมาดังๆ พี่ภาคย์สบายดีนะคะ”
“พี่สบายดีครับ” ชายหนุ่มแกะมือกาวของสาวรุ่นน้องออก แล้วเกี่ยวเอวคนตัวเล็กที่ไม่อยู่ในสายตา
