ตอนที่ 16 เพราะทั้งใจมีแต่เธอเสมอมา
พุ่มไม้ดังกรอบแกรบ ร่างหนึ่งเดินออกมาจากข้างหลัง ธันวาหรี่ตาลงเมื่อเห็นว่าเจ้าของร่างนั้นสวมชุดเดรสสีชมพูอ่อน ใบหน้าสวยหวานแต่งแต้มอย่างประณีต อีกฝ่ายเดินออกมาอย่างเขินอายเมื่อถูกธันวาจับได้
“มาเบิ้ล” ริมฝีปากหยักเปล่งเสียงออกมาอย่างไม่พอใจ “เธอแอบฟังนานแค่ไหนแล้ว”
หญิงสาวเม้มริมฝีปาก ผมสีบลอนด์ทองปัดระข้างแก้มบอบบางส่งให้ใบหน้าของเธอมีความไร้เดียงสาราวกับตุ๊กตากระเบื้อง เธอหลุบตาต่ำ พูดเสียงตะกุกตะกัก “ฉะ...ฉันบังเอิญผ่านมา ตอนแรกคิดว่าจะมานั่งรอเพื่อนที่นี่ แต่ไม่คิดว่าจะมาเจอนายกับ...”
ท่าทางขลาดอายของมาเบิ้ลไม่ได้ทำให้ธันวาใจอ่อน เขาเดินเข้าไปใกล้เธอแล้วยื่นมือออกไป ใบหน้าเย็นชายิ่งกว่าน้ำแข็งขั้วโลกปรากฏต่อสายตาของอีกฝ่าย มาเบิ้ลถอยหลังไปเล็กน้อยด้วยความหวาดกลัว
“เอามา” เขาว่า
“อะไรเหรอ”
“อย่าทำไขสือ โทรศัพท์มือถือของเธอ เอามา!”
มาเบิ้ลสะดุ้
