2
1072 Words
‘โรงพยาบาลประภากรเวชธานี’
“สวัสดีครับอลิน” เสียงทักทายดังขึ้นพร้อมกาแฟร้อนหอมกรุ่นแบรนด์ดังที่ถูกยื่นมาให้ตรงหน้า
อลินมองแก้วกาแฟกรุ่นกลิ่นหอมด้วยสีหน้าติดจะเหนื่อยหน่ายเล็กน้อย เธอไม่ค่อยซื้อดื่มนัก เพราะแก้วหนึ่งตกร้อยกว่าบาท ตั้งใจเก็บเงินเอาไว้ซื้อขนมและของเล่นให้เด็กๆ เพราะดูจะมีประโยชน์มากกว่า หญิงสาวเงยหน้าขึ้นมองหมอหนุ่มใจดีที่มีรอยยิ้มมาฝากพร้อมกับกาแฟ ก่อนจะเอ่ยคำพูดที่เคยพร่ำบอกตั้งหลายครั้งแล้วว่า
“บอกแล้วไงคะพี่หมอชัช ว่าไม่ต้องซื้อมาฝากอลิน” แต่ก็รับแก้วกระดาษนั้นมา เพื่อไม่ให้เป็นการเสียน้ำใจ ในเมื่อเขาซื้อมาแล้ว เธอก็ไม่ควรปฏิเสธให้เสียมารยาท
“แค่กาแฟแก้วเดียว พี่เลี้ยงอลินได้อยู่แล้วครับ อลินก็รู้นี่ครับ ไม่ใช่แค่กาแฟที่พี่เลี้ยงได้ แม้แต่...”
สายตาคู่คมแช่นิ่งค้างอยู่ที่ใบหน้าหวานๆ แล้วยั้งตัวเองไม่ให้หลุดประโยคที่ว่า ‘ต่อให้เลี้ยงดูเธอทั้งชีวิต เขาก็ยินดี’ เพราะรู้ว่าอีกฝ่ายไม่ต้องการ หลายปีแล้วที่คุณหมอหนุ่มพยายามจะเปิดประตูใจเข้าไปในหัวใจของอลิน แต่หญิงสาวก็มีกำแพงกับเขา ถึงมันจะลดลงไปมาก ไม่สูงเหมือนเทือกเขาเอเวอเรสต์เช่นเมื่อก่อนก็ตาม
“พรุ่งนี้ พี่หมอชัชไม่ต้องซื้อกาแฟมาฝากอลินแล้วนะคะ ซื้อวันละแก้ว แต่ซื้อทุกวัน เดือนหนึ่งก็หลายพัน อลินเกรงใจค่ะ”
“ไม่ซื้อก็ได้ครับ” นายแพทย์หนุ่มยิ้มบางๆ แกมปลงๆ
อลินเงยหน้าขึ้นมายิ้มสดใสให้เขา “ขอบคุณค่ะ อลินจะได้เลิกเกรงใจบ้าง ต้องเกรงใจพี่หมอทุกวัน”
“พี่จะไม่ซื้อ ถ้าพรุ่งนี้ น้องอลินจะแวะดื่มกาแฟกับพี่ที่ร้าน”
อลินหุบยิ้มทันทีหลังจบประโยคนั้น “ถ้างั้น พรุ่งนี้ พี่หมอก็ซื้อแซนด์วิชมาฝากด้วยละกันค่ะ” จากนั้นก็ก้มหน้าเปิดอ่านแฟ้มคนไข้ที่พยาบาลนำมาวางเอาไว้
“ได้ครับ พรุ่งนี้ พี่จะซื้อทั้งกาแฟทั้งแซนด์วิชมาฝาก น้องอลินไม่ต้องทำแซนด์วิชมากินเองแล้วนะครับ” เขารู้ว่าเธอทำอาหารเช้ามากินเองส่วนหนึ่งก็เพื่อประหยัดค่าใช้จ่าย
ผู้ช่วยแพทย์สาวเงยหน้ามองอาจารย์หมอคิวทอง ตามมาด้วยน้ำเสียงเรียบๆ “อลินพูดประชดค่ะพี่หมอชัช”
‘ชัชวีร์’ กลั้วหัวเราะ และในขณะที่กำลังจะเอ่ยปากชักชวนเธอกับลูกๆ ให้แวะไปกินร้านชาบูเปิดใหม่ของหมอทวี เพื่อนของเขาซึ่งอยู่ถัดจากโรงพยาบาลไปห้ากิโลเมตร โทรศัพท์มือถือก็สั่นแรงๆ คุณหมอรูปหล่อจึงล้วงหยิบโทรศัพท์เครื่องบางออกมาจากกระเป๋ากางเกง เห็นเป็นเบอร์ของ ‘ชาลิศา’ ผู้เป็นน้องสาว จึงกดรับ
“ว่ายังไงเรา มีอะไรหรือเปล่า”
“พี่ชัชคะ คุณอาธนากับคุณอาสะใภ้รถคว่ำค่ะ!”
เสียงแหลมของชาลิศาดังผ่านออกมา เป็นเรื่องที่ชัชวีร์คาดไม่ถึง ชายหนุ่มจึงถามด้วยน้ำเสียงตกใจ “อะไรนะ เป็นไปได้ยังไง แล้วตอนนี้ ท่านทั้งสองเป็นยังไงบ้าง”
“คุณอาธนาเสียชีวิตคาที่ ส่วนคุณอาสะใภ้ ทีมกู้ภัยกำลังนำตัวส่งโรงพยาบาลค่ะ”
อลินเม้มริมฝีปากแน่น เห็นสีหน้าเคร่งเครียดบนใบหน้าของนายแพทย์ผ่าตัดหนุ่มมือทอง เธอก็อดจะไถ่ถามไม่ได้
“ใครเป็นอะไรคะพี่หมอชัช”
ชัชวีร์ขมวดคิ้ว ใบหน้าฉายแววกังวล “คุณอากับคุณอาสะใภ้ของพี่ประสบอุบัติเหตุรถคว่ำครับน้องอลิน”
จากนั้น คนทั้งคู่ก็ได้ยินเสียงประกาศจากฝ่ายประชาสัมพันธ์ให้ ‘นายแพทย์ชัชวีร์ ประภากร รีบไปที่ห้องฉุกเฉินด่วน’ ขณะที่ร่างสูงรีบหมุนออกจากโต๊ะทำงานของผู้ช่วยสาวแล้วกึ่งเดินกึ่งวิ่งผลักประตูออกไปอย่างรีบร้อน
เมื่อลับร่างชัชวีร์ อลินก็ถอนหายใจออกมาพรูใหญ่ รู้สึกหน่วงในอก เพราะอากับป้าของชายหนุ่มนอกจากจะเป็นเจ้าของโรงพยาบาลแห่งนี้แล้ว ท่านทั้งสองยังเป็นปู่กับย่าแท้ๆ ของปกป้องและโปรดปราน ลูกฝาแฝดของเธอด้วย
ประเทศอังกฤษ
‘เบอร์มิงแฮม’ เป็นเมืองที่ห่างจากกรุงลอนดอนไปทางทิศตะวันออกเฉียงเหนือ ที่นี่เป็นเมืองอุตสาหกรรม มีมหาวิทยาลัยชั้นนำที่มีชื่อเสียง อีกทั้งยังมีคนไทยมาทำธุรกิจและศึกษาต่อเป็นจำนวนมาก รวมถึง ‘ธาวิต ประภากร’ ชายหนุ่มวัยสามสิบสี่ปี ทายาทอันดับหนึ่งของตระกูล ‘ประภากร’ หนึ่งในห้าตระกูลที่ร่ำรวยที่สุดในประเทศไทย ซึ่งทำธุรกิจมากมายหลายอย่าง ตั้งแต่อสังหาริมทรัพย์ ไปจนถึงธุรกิจโรงแรมและโรงพยาบาล
สาเหตุที่เขาถูกส่งตัวให้มานั่งเก้าอี้คุมธุรกิจของครอบครัวอยู่ที่อังกฤษ เพราะเมื่อห้าปีก่อนนั้น ชายหนุ่มทะเลาะกับ ‘ธนา’ ผู้เป็นบิดาอย่างหนัก หลังสืบรู้มาว่าถูกหุ้นส่วนแอบยักยอกเงินของบริษัท จนสร้างความเสียหายให้บริษัทแม่ไปหลายพันล้านบาท
แม้ธาวิตจะเถียงหัวชนฝาและไม่ยอมทำตามคำสั่งของบิดา แต่เมื่อทราบเหตุผลจากคุณ ‘อรสา’ ผู้เป็นมารดา ก็ทำให้เถียงไม่ออก และยอมทำตามคำสั่งแต่โดยดี ไม่คิดอยากจะกลับไปที่ประเทศไทยอีก หากไม่ใช่เรื่องคอขาดบาดตาย
เขามีพร้อมทุกอย่าง เงินทองมีกินมีใช้ไปสามชาติก็ไม่หมด แม้กระทั่งเรื่องบนเตียงก็ไม่เคยขาดแคลน จึงไม่จำเป็นต้องใช้เงินเพื่อซื้อความสุขเหล่านี้เลย ชายหนุ่มเป็นคนช่างเลือก ไม่ใช่จะนอนกับผู้หญิงคนไหนก็ได้ แต่หากเลือกใครมาเป็นคู่นอน รับรองว่าเขาก็จะไม่เอาเปรียบเธอเหล่านั้น ถึงคู่นอนของเขาไม่ร้องขอ ธาวิตก็มักจะมีน้ำใจตอบแทนอย่างสมน้ำสมเนื้อ กระนั้น เขาก็เป็นประเภทไม่ชอบกินอะไรซ้ำๆ และยังหาใครที่ถูกใจได้ยาก เพราะลึกๆ แล้วภาพเงาของใครบางคนยังฝังแน่นอยู่ในก้นบึ้งของหัวใจ
ในค่ำคืนนี้ หญิงสาวที่นอนอยู่บนเตียงขนาดคิงไซซ์มาเกือบสองชั่วโมงสะดุ้งเฮือก ร่างบางสะท้านในนาทีที่ถูกความใหญ่โตเข้าไปรุกรานถี่ๆ จนร้าวระบมไปหมดมาเป็นเวลานาน เธอได้ยินมาว่า ธาวิตเป็นประเภทกินดุ แต่ไม่คิดว่ามากขนาดนี้
- Writer
