Davidson Academy: School of Chambers

EPISODE 6

Chapter 6- Know Your Blood

Samantha's POV*

I walked inside the campus habang bitbit ang bagay na pinaghirapan kong makuha. It took so much effort and time para pilitin silang magbigay ng blood sample!

Mom and dad agreed on giving me their blood sample pero ako naman ang pinahugas ng pinggan. Si Stephanie naman ay sadyang matigas ang ulo, kaya I proceeded to Plan B which is lagyan ng pampatulog ang food niya. I sneaked in her room at kumuha ng konting dugo mula sa kanya.

"Ouch!" sigaw ko nang may makabangga ako. Napaupo ako sa lupa at buti nalang at hinawakan ko ng mabuti ang nilagyan ko ng mga vial na naglalaman ng dugo nila mom.

"Ayan hindi kasi nakatingin sa pathway! Sa susunod watch where you're goin-- Sam?" sabi ng babae. Napatingin naman ako sa kanya.

She has a very pretty face. Napakaputi niya at medyo singkit ang mga mata niya. Napakataas rin niya at medyo kulot ang buhok nito.

Sunod kong tinignan ang ID niya. It says that her name is Natasha Cortez. Natasha? Yung childhood friend ko and now my neighbor na galit raw sa akin? The daughter of Tito Dave and Tita Grace?

As I stared at her face, a memory popped out from my mind.

"Hey Sam! Pansinin mo naman ako! Parehas lang kayo ni Math eh!"

"Hindi ka pa ba tapos basahin ang boring na librong yan?"

"Hey Sama!"

"Sama?" taas-kilay na sabi ng batang babae at binaba ang libro nito.

"Yes! You're so lucky dahil may nagtitiis pa sa kasungitan mo! Hmmp!"

"I'll call you Nata, then."

"Nata? You mean that delicious nata de coco?"

"Yeah, but you are a tasteless one."

I smiled nang maalala ang alaalang 'yon. It proves that I'm really Samantha at kung gaano kami ka-close ng babaeng nasa harap ko. No wonder nagtampo siya when I forgot everything.

"Hey Nata," I said and smiled. Halatang nagulat siya nang sabihin ko 'yon and stared at me with watery eyes.

"S-Sama! Naalala mo na ba ako?" she exclaimed happily. She hugged me so tight at muntik ko ng makalimutan na close kami at sasapakin sana siya. Nasasakal ako eh!

"A bit," I said and frowned. Bakit ba niya ako tinatawag na Sama? Sama as in masama or Sama like the Japanese honorific?

"Waah! I'm sorry hindi ako nagparamdam sayo! I was waiting for you to come to me but I didn't even see your shadow!" sabi niya. I rolled my eyes. May patampo-tampo pa kasing nalalaman, hinihintay naman pala ako.

"Yeah, blame yourself and Joules," I said. Pupuntahan ko naman dapat siya but Joules said na hindi pa raw ngayon ang tamang panahon dahil galit pa raw si Nata. Hindi ko naman alam na nagpapacute pala ang isang 'to.

"Joules? Why would I blame my boyfriend?" taas-kilay na tanong niya. Nanlaki naman ang mga mata ko.

"Boyfriend?" gulat na tanong ko. Kung sa bagay, it's not impossible. They are both tall and good-looking. They have a good chemistry. Pero bakit hindi naikwento ni Joules?

"Yeah, pero secret lang nating dalawa 'yon. Tayong dalawa lang ang nakakaalam," she whispered. Napailing na lang ako. Poor Joules, he's not aware about him being tied in a relationship.

"Let's go! I don't want that ugly teacher to have a reason to scold me," she said and pulled me. Nagpatangay na lang ako sa kanya.

"You are in Class 2-B," I said.

"How can you say?" tanong niya pero hindi siya nakatingin sa akin. Patuloy pa rin siya sa paghila sa akin.

"Your description of your teacher is ugly and probably a terror. Sir Ryuteki is not ugly and definitely not a terror. There's no vacant seat in Class 2-A yesterday kaya imposibleng classmates tayo. You must be referring to the teacher na mataba, kulot, nakasalamin, at maitim, the adviser of Class 2-B." paliwanag ko. Talagang kilala ang adviser na 'yon sa campus dahil palaging pinag-uusapan ang mga pinapaiyak niyang estudyante. Ang adviser ng Class 2-C is definitely not ugly at rinig ko ay mabait 'yon.

There are three classes in Grade 12 that focuses on Research Investigation. There are also three classes in Grade 12 na mastery ang cooking. Maraming specialty ang meron sa Davidson Academy gaya ng taekwondo, arnis, archery, other sports, arts, etc. I belonged to the class where geeks are in, and where intelligent minds belong. I'm not intelligent though.

There are different strands of course, like HUMSS, STEM, GAS, and ABM, but you can also choose a category you like. You are free to choose another subject like cooking, dancing, and baking. That's an opportunity you can get here in Davidson Academy.

"As expected, Sama! Ang talino mo talaga! You forgot everything but your intelligence remains the same!" proud na sabi niya. I rolled my eyes. Anyone would easily notice na nasa Class 2-B siya dahil sa paraan ng pananalita niya. I'm just stating what's obvious.

Doon ko lang nalaman na magkatabi lang pala ang room namin. Nagpaalam siya sa akin at dali-daling pumasok sa room nila. Pumasok na rin ako.

"Good morning sir," bati ko kay Sir Ryuteki. He nodded and motioned me to sit. Nakita ko naman si Math na nakatingin sa harapan at halatang inaantok.

"Sino ang walang dalang blood sample?" tanong ni Sir. Ilang minuto pa ay may siyam na nagtaas ng kanilang mga kamay. 

"For those who did not bring their samples, get five pieces of paper and write the reason kung bakit wala kayong assignment. Leave no spaces," sabi ni Sir. My classmates groaned at ang iba naman ay nginisian ang mga walang dala.

"Paano mo napapayag si Tita at Tito na magbigay ng blood sample, Math?" I asked. I decided na tanggalin ang imaginary wall sa pagitan naming dalawa. We are best friends after all.

"It took a long and intense debate but in the end, they gave up," he answered. I nodded. I expected that answer from him.

"But I discovered something from my mom," sabi niya. Nakinig naman ako. Is he opening up to me now?

"What is it?" 

"I saw a scar on her leg," sabi niya. I almost rolled my eyes. Ano naman kung may peklat si tita? It's normal! I thought it was something interesting.

"It's not an ordinary scar, it seems like human teeth," dugtong niya. Doon na ako naging interesado. How come? Did she get it from a fight? Who the hell would bite her?

"And why are you telling me that?" takang tanong ko. He isn't someone who would share something with a person kaya naninibago talaga ako. I'm surprised na kusa niya akong sinabihan ng nakita niya.

"I thought you can help me but I was wrong," sabi niya. I rolled my eyes.

"Why don't you just ask your mom?" tanong ko.

"I tried," he answered. Before I can even say something tinawag na kami ni Joules.

"Let's go! Pumunta na sila sa laboratory! Naiwan tayo!" sabi niya. Sumunod na rin ako at si Math.

Pagkarating namin sa laboratory kanya-kanyang puwesto kami. May limang mahahabang table at may mga apparatus na nakalaan para sa amin. Pumwesto ako sa pinakadulo ng unang table saka inilapag ang plastic box na nilagyan ko ng mga vial.

"So napansing niyong may apat na vial sa harap niyo containing different kinds of liquids. They are the antibodies. The yellow color is the Anti-B, the blue one is the Anti-A, the orange one is the Anti-O, and the green one is the Anti-AB."

"The respective antibodies make the blood cells coagulate for a certain blood type. For example, Anti-A antibodies make the blood cells clot for Blood Type A, Anti-B is for type B, and so on.."

"I'm giving you 20 minutes to finish the experiment. I prepared a questionnaire and answer the following questions. The timer starts now."

Iyon ang naging hudyat para magsimula kami. I washed my hands first saka sinuot ang gloves. Kinuha ko ang vial na naglalaman ng blood sample ni mom.

Kumuha ako ng dalawang slide saka kumuha ng dugo ni mom mula sa vial gamit ang dropper. I placed four drops of her blood sa slide separately.

Una kong nilagyan ng Anti-A ang first drop saka anti-B at sunod-sunod. Nag clot lamang ang dugo when I dropped the Anti-AB. So mom's blood type is AB.

Sunod ko namang kinuha ang blood sample ni dad. I did the same thing I did on the first procedure. Nag-clot ang dugo when I placed anti-AB. So dad's blood type is also AB.

Kinuha ko naman ang blood type ni Stephanie. Kumunot ang noo ko when her blood clotted after I placed Anti-O. So Stephanie's blood type is O.

I placed four drops of my blood on the slide. I did the procedure again and my blood clotted when I placed Anti-A. So my blood type is A.

Kinuha ko ang gloves mula sa mga kamay ko at niligpit ang mga kalat sa area ko. Lumapit naman ako kay Sir Ryuteki na hawak-hawak ang mga questionnaires.

"Ikaw ang pangatlong natapos Sam," nakangiting sabi ni Sir.

"Sino ang unang dalawa?" I asked. Hindi na talaga ako nag-english dahil baka dumugo na naman ang ilong niya.

"Si Mathew at Joules," sagot niya. Tumango nalang ako at pumunta sa room dahil doon daw sasagutin ang questionnaire.

Pagkarating ko doon una kong nakita ay si Math at Joules. Busy sila sa kani-kanilang questionnaire kaya siguro ay di nila ako napansin. Sunod ko namang nakita ay ang mga di maipintang mga mukha ng mga classmates kong walang assignment at busy rin sa pagsusulat ng pinagawa sa kanila ni Sir.

Dali-dali kong sinagutan ang mga tanong na nasa questionnaire at nilagay sa table ni Sir. Napansin ko ring tapos na sa pagsagot sina Math at Joules.

Dali-dali kong kinuha ang notebook at ballpen ko. Tinignan ko muna ang nakasulat doon.

Mom's blood type: AB

Dad's blood type: AB

Stephanie's blood type: O

My blood type: A

Tinignan ko naman ang genotypes ng mga dugo namin. I crossed mom and dad's blood type and I was not surprised when I saw the list of possible offsprings they can have. I know this is just a probability but what if it's true?

__________

I entered the subdivision at naglalakad lang ako dahil sa totoo lang ayoko pang makauwi. Kinakabahan akong sabihin kay Stephanie ang ebidensiyang hawak ko.

I entered my parents' room when I saw no signs of them. Nagbihis muna ako saka lumabas ng kwarto bitbit ang notebook ko at ang mga papers na nasa cabinet nina mom and dad. Pumunta ako sa kwarto ni Stephanie.

Hindi na ako kumatok at dahan-dahang pumasok doon. I saw her scrolling something on her phone. Napatingin naman siya sa akin.

"You feel uneasy. Ano namang laman ng notebook na yan? Did you finally realize na hindi talaga tayo magkapatid?" she asked.

"Yes, hindi tayo magkapatid," I answered. 

"I told you we aren't sisters, dahil ampon ka lang!" she shouted. I laughed as if I heard the funniest joke alive.

"Who are you playing with, Stephanie? A kindergarten kid?" di-makapaniwalang tanong ko. Itinapon ko sa kama niya ang notebook na dala-dala ko and the papers. "Ako pa talaga ang lolokohin mo? Why don't you see it for yourself?"

She felt uneasy. "At ano na naman ito? Tell me straight to the point!"

"That notebook tells everything, and that papers too," I said while looking at her eyes. I stepped forward at lumapit sa kama niya. Ilang segundo pa ang lumipas bago ko masabi sa kanya ang kanina pa bumabagabag sa akin.

"I'm the real daughter of Gianna and Brent Go, and you are the orphan."

(end of chapter)