EPISODE 14

1897 Words
Chapter 14- User Not Found Samantha's POV* After hearing a loud explosion parang may biglang pumasok sa isip ko, familiar scenes similar to this one. Little familiar voices in my head that made my head scream in pain. (What is on Samantha's mind) There was a storm. Madulas ang daan and classes were suspended. Nasa kotse ang isang babae na nasa backseat at ang driver nito. "How is Zenny?" the nerdy girl asked her driver. Seryoso ang mukha nito at pormal na nakipag-usap sa driver. She's wearing an old dress na galing pa sa yumaong lola niya. Like a nerd, she's wearing thick glasses and braces. Kapansin-pansin rin ang magulong buhok nito. "Maayos naman siya, Sam," sagot ng driver. "How about you? You suddenly seem so pale, are you okay?" may bahid ng pag-aalalang tanong ng nerd ngunit pormal na sabi nito. "O-Okay lang ako, iha, wag kang mag-alala," sabi ng driver, faking a smile through the mirror. "Tell your daughter to come to school tomorrow, I understand that she's sick but I still need to confirm something from her," sabi ng nerd. "P-Pero may sakit pa s-siya---" "Is she really sick? Or just faking it? You know who I am, at kahit na di mo sabihin sa akin kung nasaan ang bahay niyo I can find it in just a snap," sabi ko. Napansin ng babae na biglang bumilis ang sasakyan pero di na niya pinansin. "P-Pero ayaw niyang m-malaman mo kung saan s-siya naninirahan, ih--" "Don't make me wait manong, you won't like it if I use my power," malamig na sabi ng babaeng nerd. Ngunit nagulat ito nang biglang ngumisi si manong. "Iha, alam mo ba kung nasaan tayo?" tanong ng driver. Bahagya namang kumunot ang noo ng babae. "Don't be stupid manong, nasa kotse tayo," sagot ng babae. "Alam mo bang madulas ang daan, at malapit na akong mamatay?" sabi niya na mas lalong nagpakaba sa nerd. "I know that, so please drive slow." malamig na sabi ng nerd kahit kinakabahan na talaga siya. "Pero iha, mamamatay na ako. Mapapaaga lang sa isang liko ko ng kotseng to. Alam mo bang may cancer ako? Haha. Di mo naman talaga alam yun iha kasi driver mo lang ako." sabi ng driver. "Don't say that, Zenny will feel bad," pormal na sabi ng babae. "Pero kailangan ko ng mamatay eh, idadamay kita," sabi ng driver. "What do you mean, manong?" tanong ng babae. Kinakalikot nito ang phone niya at umaasang may signal ngunit sa kasamaang palad ay walang signal at lowbat pa siya. "Wala ka ng pag-asa, iha, humihingi ako ng tawad sa gagawin ko. Hindi ko kailanman ginusto ito, patawad." "W-What are you going to do?" kinakabahang tanong ng nerd. Pilit niyang binubuksan ang pintuan ng kotse ngunit di niya magawa. Talagang planado ang lahat. "Patawad." At a maximum speed, iniliko ng driver ang kotse at nagpagewang-gewang ito sa madulas na daan. Matindi ang kapit ng babae at takot mamatay habang ang driver naman ay tanggap na ang kamatayan nito. *crash* *boogsh* (END OF FLASHBACK) I took a look at Zenny once again. Kanina niya pa iniiwasan ang mga tingin ko. She followed me towards the rooftop. Mabagal siyang naglakad and obviously trying to stop crying but still she's sobbing. Hinayaan ko na lang siyang mag-drama because I know it's hard for her to see how the driver suffered. "What do you want?" tanong sa akin ni Zenny. I smirked at her. "No Zenny, what do you want?" tanong ko sa kanya. She automatically stopped sobbing, her body froze on the ground and nervousness is written all over her face. I smirked like a devil who caught another devil's lie. "M-May naaalala ka na ba?" she asked me. Napatango ako. "A little bit, but enough to make my brain go chaotic again and again," I answered. Mas naging stiff ang balikat niya and her hands are shaking probably because of nervousness and fear. "S-So bakit m-mo nga ako dinala rito?!" tanong niya na parang nagpipigil na sigawan ako. "Ang driver nung naaksidente ako, kaano-ano mo siya at bakit mo iniiyakan ng ganun?" I asked. Alam ko na ang sagot but still it would feel good to see a person lying in front of a person who knows the truth already. "H-Hindi ko a-ala-" "I'm telling you Zenny, lying won't do good, because I know everything," sabi ko. Mas lalong nanlaki ang bilog niyang mata. "T-Then why are you asking me questions like that kung alam mo na pala?! Are you insulting me dahil gusto mong manggaling sa bibig ko na anak ako ng mahirap, ha?!" she shouted angrily. I flashed a victorious smile na mas lalong nakapagpapangit sa mukha niya. "Wala akong sinabing ganun Zenny, that indirect confession is cute, sana narecord ko," nakangusong sabi ko. Well, I know I look gross with that pout but I really want to tease her. "N-Nang-aasar ka ba, ha?!" inis na tanong niya.  "I don't understand why your father had to do that cruel thing to me, and teasing you isn't cruel compared sa ginawa ng tatay mo sa akin," seryosong tanong ko. Halata sa tono ko ang pagpipigil ng galit. "Your father is too kind to me, and now your uncle, is interested in ending my life. I love the mask they are wearing, ang galing rin nilang gumamit kasi di ko agad nalaman ang ahas sa likod nito." "Stop acting like you know what really happened, Samantha! Wala kang alam! Wala kang karapatang sumbatan ako kasi wala kang alam!" galit na sigaw niya. I smiled bitterly at pinigilan ang inis ko. "That's why you better tell me what happened! Bakit ganun? Bakit sinadya nilang maaksidente ako? Is it because you are bullied because you are with me? Bakit ganun na lang ang galit nila sa akin?!" I asked furiously. Who wouldn't be mad? I considered Zenny as my friend, tapos hindi man lang siya nag-abalang sabihin sa akin ang katotohanan. "Hindi nila gustong gawin 'yon but they had to!" sigaw niya na ikinagitla ko. I stared at her with a shocked face. "W-What do you mean?" I asked. Tumulo ang mga luha sa mga mata niya. "Maswerte ka dahil buhay ka pa kahit nabura ang mga alaala mo! My father died because of that accident and please don't act like you are the only victim here!" sigaw niya. "I don't want to ruin this friendship Zenny, wala akong intensyon pero parang di tayo pwedeng maging magkaibigan," I said. "Iyan naman talaga ang dapat eh. You shouldn't have approached me on that first day of school, you shouldn't have stayed by my side whenever I'm alone, kasi ako lang dapat ang sinasaktan nila, nadadamay ka." sabi niya which made me confused. "What?" "I am the campus enemy. Kasi mahirap ako, anak ng driver, nakatira sa bahay na giba-giba. Then here you came, defended me like a hero, wala naman dapat silang intensyon na saktan ka kasi siyempre you are an heiress ng mga Go, pero wala silang ibang magawa kundi patulan ka kasi epal ka." "Pero mali naman sila eh, they shouldn't have treated you like that kahit m-mahirap ka," I answered. "Pero wala akong magawa eh, makitid talaga ang utak nila, and you entering the scene made it messier," sabi niya. Hindi ako nakasagot so she laughed bitterly. "Wala kang masagot diba? Kasi wala kang alam Samantha, kaya bago mo ako sumbatan dapat alam mo kung ano ang nangyari," she continued. I glared at her. "Then you fvcking tell me what happened!" galit na sigaw ko. "Why would they want me dead? I thought you are my friend!" "It's not a question for me to answer," matigas na sabi niya. I sighed exaggeratedly. There's no way my anger could fix this. Pero masyado naman sigurong makitid ang utak ko to confront her kahit may pinagdadaanan siya ngayon. I sighed again. This thing is stressing me out. "How's your uncle?" tanong ko, trying to calm myself and change the topic. Tinutukoy ko ang driver na nasa ICU ngayon. "H-He is not fine, m-masyadong malala ang pagkakabundol ng ulo niya. T-The doctor said he might suffer from comatose," sagot niya, at parang naiiyak na siya. Noong naaksidente ako, her father, who was the driver last time, died on the accident. Her uncle supported her since then and now that her uncle is lying unconsciously sa ICU, wala nang magsusuporta sa kanya at sa mga kapatid niya. Her mother died habang nanganganak sa bunsong kapatid niya. Anim silang magkakapatid. "M-May posibilidad na hihinto ako sa pag-aaral para magtrabaho para suportahan ang mga kapatid ko, a-ako nalang ang inaasahan nila," she said. She's nearly into tears kaya yumuko siya. So I hugged her. Without words, she cried silently at ramdam ko na bumabasa na ang balikat ko. Hinagod ko ang likod niya at mas hinigpitan ang pagyakap sa kanya. Todo kapit siya sa likod ko. She needs a shoulder to lean on right now more than I need it. Humiwalay siya sa yakap ko na humihikbi pa. I smiled at her genuinely. "T-Thank you Sam, and I'm sorry," sabi niya. Ramdam ko ang sinseridad sa mga salita niya. "Tell me the truth first before I can say you are truly sorry," sabi ko. Natahimik naman siya. I guess she's not ready to tell me what she knows. Tahimik kaming bumaba mula sa rooftop. Hinatid niya ako sa room ko at sinalubong ako ni mom. "Oh my baby! Wala bang masakit sayo? Ba't ba kasi palagi kang naaaksidente?!" alalang tanong ni mom and hugged me. I hugged her back. "I'm alright mom, don't worry," I answered. I smiled at dad when I saw him looking at me. "Mauna na ako Sam," Zenny said and I smiled at her. Nang palabas na siya, papasok naman si Joules bitbit ang supot na puno ng prutas. Nabangga si Zenny sa balikat ni Joules. "I'm sorry miss," paghingi ng paumanhin ni Joules. "S-Sorry rin," Zenny answered shyly, and immediately got out from the room. Dumiretso naman si Joules sa direksyon ko. "I brought some fruits Sam," sabi niya at inilapag sa table ang prutas. "Thanks," I answered. Kumuha ako ng isang mansanas at kinain. "Is she Zenny, the nerd?" Joules asked. I nodded. "You seem so interested, do you like her?" nakangising tanong ko, giving Natasha a teasing look secretly kaya pinandilatan niya ako ng mata. "No, but I saw her smile," he answered seriously. "And you fell in love because of her smile?" I asked, still not getting off the smile on my face habang tinitignan si Natasha. "No, but she looks like a devil. Kanina kasi nung bumangga siya sa akin she flashed that creepy devilish smile. Yung parang she just won a game? Ganun," he explained which made my smile vanish. Naging seryoso ang mukha ko. "Maybe paranoid ka Joules, or namamalik-mata ka lang," I answered. "Maybe," he answered. Nagkuwentuhan lang kami and I got discharged the day after. Kaya ngayon ay andito ako sa kwarto ko and scrolling on f*******:. Kapag nagsasawa ako, I surf the internet and watch youtube videos. Ilang minuto na rin ang lumipas when suddenly a notification popped out. Agad kong tinignan ang phone ko and saw an email. Binuksan ko iyon at ito ang lumabas. From: usernotfound yd oe ui sd he ov ua lh d Wtf? (end of chapter)
Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD