3

1343 Words

“เริงไม่มีอะไรจะคุยกับพี่จอมค่ะ กรุณาหลีกทางด้วย เริงจะกลับบ้าน” “ออกมากินข้าวกับผู้ชายค่ำ ๆ มืด ๆ พี่ไม่ยอมนะ” “พี่จอมไม่ยอมแล้วจะทำอะไรเริงคะ จะตบเริงให้เลือดกบปากอีกคนเหรอ” เธอถามอย่างเอาเรื่อง “พี่ไม่เคยคิดทำร้ายเริงเลยนะ” จิรภัทรรีบเอ่ยอย่างร้อนรน เห็นสีหน้าเบื่อหน่ายของเธอแล้วใจเขาเจ็บแปลบรับไม่ได้อย่างที่สุด “งั้นก็ถอยไปค่ะ” เธอพูดเสียงเฉียบ จิรภัทรยอมถอยให้เธอแต่โดยดี จนเธอนึกแปลกใจ “พี่จอมขึ้นมาทำไมคะ” รังรองตกใจที่จู่ ๆ เขาก็เปิดประตูรถขึ้นมานั่งเบาะข้าง ๆ “พี่อยากนั่งรถไปส่งเริงที่บ้าน ขับรถคนเดียวมันอันตราย มืดแล้วด้วย” “ลงไปนะคะ พี่จะทิ้งรถเอาไว้ที่นี่เหรอคะ” “ไม่เป็นไรพี่ล็อกรถเอาไว้เรียบร้อยแล้ว พี่ไปส่งเริงแล้วค่อยกลับมาเอารถก็ได้” เขายังทู้ซี้ รังรองจึงเปิดประตูรถเดินลงไปจากรถเสียเอง “เดี๋ยวก่อนสิเริง” เขาตามลงมาเรียกเธอเอาไว้ แต่เธอวิ่งออกมาโบกแท็กซี่ก่อนจะหนีเขาไปเสียก่อน “โธ่เว้ย!” จิรภัทรรีบวิ่งไปที่รถก่อนจะขับตามไป แต่ปรากฏว่าไม่ทัน เธอหนีกลับบ้านไปเสียแล้ว “หนีอะไรมา ทำไมทำหน้าตาแตกตื่นขนาดนั้น” เริงฤทธิ์เอ่ยทักน้องสาวที่วิ่งหนีเข้ามาในบ้าน “ถ้าพี่จอมมาหาบอกว่าเริงไม่อยากคุยด้วยนะคะ” รังรองหนีขึ้นห้องไปอย่างรวดเร็ว และหลังจากนั้นไม่นานเสียงกริ่งหน้าบ้านก็ดังขึ้น “ใครมากดกริ่งรัว ๆ หน้าบ้านขนาดนี้คะคุณฤทธิ์” มีนาเอ่ยถามสามี ทั้งสองจึงต้องเดินออกไปดู “ไอ้จอมมีอะไรวะ ทำไมทำหน้าตาแตกตื่นขนาดนั้น” “เริงอยู่ไหม” ประโยคคำถามนั้นทำให้เริงฤทธิ์ต้องหันไปมองหน้าภรรยา “อยู่แต่เขาไม่อยากพบแก มีอะไรเหรอ ทะเลาะกันรึไง” “ขอเข้าไปหน่อยได้ไหม” จิรภัทรเอ่ยขึ้น เริงฤทธิ์ไม่ได้ขัดอะไรเพราะจิรภัทรเป็นเพื่อนสนิท “ขอขึ้นไปคุยกับเริงบนห้องได้ไหม” “ไอ้บ้า! ใครจะให้แกขึ้นไป” เริงฤทธิ์เสียงดังใส่เพื่อน “เริงไม่ยอมคุยกับฉัน” จิรภัทรเอ่ยออกมา รู้สึกร้อนรุ่มไปหมด “แกกลับไปก่อนไหม หรือมีอะไรจะฝากถึงยายเริงเดี๋ยวฉันบอกให้เอง” เริงฤทธิ์เอ่ยกับเพื่อน รังรองหนีขึ้นห้องปิดประตูขังตัวเองอยู่แบบนั้น แสดงว่าไม่อยากเจอหน้าจิรภัทร “ฉันนอนที่นี่ได้ไหม” “ไอ้บ้า! แกจะนอนทำไม” “พรุ่งนี้ตื่นมาจะได้เจอหน้าน้องสาวแกไง” “ไม่ดีมั้ง” เริงฤทธิ์อึกอัก นี่ก็เพื่อนนั่นก็น้อง แต่อย่างไรน้องสาวของเขาก็ต้องมาก่อนเพื่อนเสมอ “นอนหน้าบ้านก็ได้” “อาการหนักนะแก ยายเริงมันไม่ชอบแก แกก็ลองมองดูผู้หญิงคนอื่นสิ” “ก็ฉันรักน้องสาวแก จีบมาตั้งนานแล้วแกก็รู้” “ก็ใช่” เริงฤทธิ์มองหน้าเพื่อน รู้สึกเห็นใจอยู่มาก “นอนหน่อยนะ นอนคืนเดียว เจอหน้าน้องแกพรุ่งนี้ฉันจะตกลงกับเขาให้เข้าใจ แล้วก็จะไป ฉันไม่เคยขอร้องอะไรแกเลยนะ” “ก็ได้” น้ำเสียงเว้าวอนของเพื่อนทำให้เริงฤทธิ์ใจอ่อนในที่สุด “ขอบใจนะเพื่อน” ท่าทีดีใจของเพื่อนทำให้เริงฤทธิ์ต้องหันไปมองสบตากับภรรยาสาว จิรภัทรท่าจะอาการหนัก! เริงฤทธิ์ให้สาวใช้จัดห้องพักรับรองแขกให้จิรภัทร ก่อนที่เอ่ยขอตัวไปนอนเพราะดึกมากแล้ว รังรองโทร. ไปขอโทษดนุเดชเป็นการใหญ่ ดนุเดชเป็นรุ่นพี่ที่รู้จักกัน เธออยากได้นักพิสูจน์อักษรเก่ง ๆ และเป็นนักวิจารณ์งานเขียนด้วย และดนุเดชก็คนที่เธอเลือก ด้วยว่าอยู่ไม่ไกลกันนัก เลยนัดออกมาคุยงานกัน ไม่คิดว่าจิรภัทรจะตามไปอาละวาดแบบนี้ เธอคงต้องเปลี่ยนไปคุยกับดนุเดชทางข้อความแทน ป้องกันไม่ให้จิรภัทรตามไปอาละวาดอีก แต่ที่เธอสงสัยก็คือจิรภัทรตามเธอไปถึงร้านอาหารที่นั่นได้อย่างไรกัน รังรองอาบน้ำทิ้งตัวลงนอนด้วยความเหนื่อยล้า เธอตื่นขึ้นมาในตอนกลางดึกเพราะรู้สึกกระหายน้ำ หญิงสาวจึงเดินออกมาจากห้องนอนเพื่อไปหาน้ำดื่ม พอจะเดินเข้าห้องก็ต้องตกใจ เมื่อมีร่างสูงของใครคนหนึ่งแทรกตัวเข้ามาทางประตู “พี่จอม!” รังรองทำท่าจะกรีดร้อง จิรภัทรก็ตรงเข้ารัดร่างของเธอเอาไว้ ก่อนจะอุดปากบางไม่ให้ร้องออกมา รังรองตกใจตาโตเมื่อร่างของเธอโดนดันไปที่เตียงนอนกว้าง โดยมีร่างสูงของจิรภัทรกดทับมาเต็ม ๆ “พี่จอมเข้ามาในห้องเริงได้ยังไงคะ ไม่สิ พี่ฤทธิ์ให้พี่นอนค้างที่นี่หรือคะ” เมื่อเขาปล่อยริมฝีปากของเธอเป็นอิสระ เธอก็เอ่ยถามเขาออกมาในทันที “ใช่ค่ะ” เขาพูดคะขาฟังแล้วทำให้เธอหน้าแดง จิรภัทรจีบเธอมาหลายปี เธอรู้ว่าเขาอยากได้เธอเป็นเมียมาก ๆ แต่การกระทำของเขาทำให้เธอเริ่มรู้สึกกลัว “พี่จอมออกไปจากห้องเริงนะคะ” “ไม่ออก หน้าที่ออกไม่ใช่หน้าที่พี่ พี่จะออกก็ต่อเมื่อไอ้ฤทธิ์มันมาเห็นพี่นอนอยู่กับเริง เราจะได้แต่งงานกันสักที” “พี่จอมปล่อยเริงนะ อื้อ...” เขาคิดแผนการสกปรกแบบนี้ได้ยังไงกันนะ รังรองทำท่าจะกรีดร้องเขาก็กระแทกปากบดจูบเธออย่างดุดัน มือหนารวบมือน้อยของเธอเอาไว้เหนือศีรษะ ก่อนที่จะกระชากชุดนอนของเธอจนฉีกขาด รังรองตกใจเมื่อเขาเอาชุดนอนขาดวิ่นมามัดปากของเธอเอาไว้ “เริงอย่าร้องสิคะ พี่ยังไม่ทันได้ทำอะไรเลย” จิรภัทรใช้แรงที่มากกว่ามัดข้อมือของเธอไปกับพนักหัวเตียง รังรองส่ายหน้าไปมา เนื้อตัวเปลือยเปล่าทำให้เธอใจหายวาบ จิรภัทรก้มลงไปฉกลิ้นลามเลียยอดอกของเธอ ก่อนจะดูดเม้มอย่างหิวกระหาย ลมหายใจร้อนแรงของเขาหอบสะท้านจนดังลั่นเตียง ทำเอารังรองตกใจ เขาขยับใบหน้าต่ำลงไปยิ่งกว่านั้น ก่อนจะแวะทักทายหน้าท้องเนียนละเอียดของเธอ หญิงสาวใจหายวาบเมื่อเขาแยกเรียวขาของเธอออก เธอร้องแต่ถูกผ้าปิดปากเอาไว้ จึงได้แต่ร้องอยู่ในลำคอ เป็นเพียงแค่เสียงอู้อี้เท่านั้น เขาดูดเลียร่องสวาทอย่างหิวกระหาย กวาดลิ้นไปตามกลีบกายสาว ดูดรวบเส้นขนอ่อนนุ่ม แทรกแซะลิ้นร้อนเข้าไปบดบี้กับปุ่มกระสันกลางกายสาวจนรังรองดิ้นพล่านด้วยความเสียวซ่าน จิรภัทรแยกขาขาวเนียนของเธอออก จัดการลามเลียและสอดแทรกนิ้วเข้าไปในร่องสวาทอย่างล้ำลึก ขยับเข้าออกเป็นจังหวะระรัว นิ้วกลางยาวเหยียดที่สอดแทรกเข้ามาทำให้รังรองเสียวซ่านจนต้องตอดรัดเขาอย่างมิอาจหักห้าม เธอส่ายหน้าไปมาเมื่อเขาลากไล้ส่วนปลายของความแข็งแกร่งกับปากถ้ำสวาทอันแสนฉ่ำเยิ้ม รัวจังหวงะขึ้นลงระรัว ติ่งไตแห่งความเสียวซ่านสัมผัสเสียดสีจนเสียวกระสัน การส่ายหน้าปฏิเสธไม่ได้ทำให้เขาหยุด แต่เขายิ่งกดกายแทรกลึกเข้าไปในร่องหยาดเยิ้มของเธอจนมิดเม้น รังรองเสียวซ่านจนต้องร้องครางออกมา แต่เป็นเพียงเสียงอู้อี้ในลำคอเท่านั้น จิรภัทรแก้ผ้ามัดปากของเธอออก มองใบหน้าแดงก่ำนั้นอย่างเสน่หา “เริงร้องเลยค่ะ ไอ้ฤทธิ์จะได้มาเห็นว่าเรากำลังเอากันอย่างเมามัน”

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more