Chapter 19

2421 Words

Mukhang tao talaga ako kahit saang angulo dahil sumama talaga ako sa kanya at ngayon nakaupo ako dito sa loob ng milktea at naghihintay ng order namin at nandito din naman sa loo bang kanyang mga tauhan pero naka mask parin siya at nakatingin ang ibang tao sa kanya pero wala naman siyang pakialam kung sino ang nakatingin sa kanya. Panay parin ang tingin nito sa kanyang cellphone na parang wala lang sa kanya at pasalamat nalang ako kung walang nakakakita sa akin at nakakakilala sa akin dito. Kahit anong singhal ko sa kanya kanina na hindi ako sasama sa kanya pero wala talaga akung magawa dahil sinama niya talaga ako dito. Kanina pa kasi nakabusangot ang aking buong mukha at wala naman akung magawa dito pero naiilang ako sa tingin ng ibang tao na parang hostage ako dito pero nakangiti naman

Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD