The Mafia's Queen

Chapter 2

Isang malakas na pagsabog ang namayani sa buong paligid ng pinasabog kuna naman ang isang Helicoopter na kanina pa bumabarel sa akin at sa mga tauhan ko, hindi ko nga alam kung paano nila natagpuang lugar na ito na halos hindi na nga makita sa mapa ang lugar na ito talagang hahanap sila ng paraan parra patumbahin ako pero ang nahanap nila ay ang kanilang kamatayan. Pinalibutan ako ng aking mga tauhan upang hindi ako masaktan o matamaan manlang ng bala, kasama nasa trabaho nila na kung kailangan na ibigay nila ang buhay nila para maligtas ako kailangan nilang gawin.

“Sir pinapasabog nila ang buong laboratory!” umalingawngaw ang malakas na sigaw ng aking tauhan habang ako naman ay napatampal nalang sa aking noo kasi kung hindi pa nila matatapos ang pinapagawa ko sa kanila aabutin na naman ako ng limang taon para maipagawa ang lahat-lahat ng ito! Ayaw kung magpagawa na naman ng bagong laboratory at magiging palpak naman ang pinapagawa ko sa kanila. Alam kung hindi ako hahayaan ng mga kalaban kuna makagawa ng isang ganong klaseng idea kasi kapag nasa kamay kuna ito hindi na nila ako makakaya kahit nga na ngayon palang hindi na nila ako kaya.

“Sabihin mo sa mga scientist na kapag hindi nila nagawan ng paraan ang hinahanap ko dito na sila mamamatay dahil hahayaan kung masira ang buong laboratory na ito mga wala naman pala silang kwenta!” malakas kung sigaw na mabilis namang ikina-tango ng aking tauhan at mabilis na pumunta doon. “Kunin niyo ang lahat ng barel kanina at ubusin niyo ang mga lumilipad na iyan at baka mapuno na ako at kayo ang gawin kung mga bala!’ sa isang iglap mabilis na kumilos ang aking ibang mga tauhan at kinuha ang mga barel at pinagbabarel ang mga Helicopter kung saan may mga bumababa pang mga kalaban at tinatapunan kami ng mga granada. Hindi nga nagtagal at ilang mga putok at pagsabok na ang akong naririnig.

Akamang maglalagay ako ng bala sa aking barel ng marinig ko ang malakas na pagsabog ng laboratory sa itaas nito at napatampal nalang ako sa aking noo at mariin na napapikit at sinubukan na kumalma kasi kapag nasira pa ang laboratory na ito mauuwi na naman sa wala ang pera ko! Naging alerto na ang aking ibang mga tauhan ng makita nila ako akung nagpupuyos nasa galit malamang takot lang nila na sila ang mapagbuntunan ko ng aking galit.

“Asher!” umalingawngaw nag malakas na sigaw ng isang matanda habang tumatakbo ito palapit sa akin at may hawak na maliit na glass at naka secured ito at hindi mawari ang ngiti niya sa kanyang mga labi kaya parang nabuhayan ako at nagising ang aking buong kalamnan ng makita ko ang kanyang hawak-hawak. “Nagawa ko! Nagawa ko!” pero biglang nawala ang aking ngiti sa mga labi ng makita ang mga armadong lalaki na nanggaling sa loob ng laboratory at babarilin nila ang matanda kaya sa makakaya kung bilis isa-isa kung pinaulanan ng bala ang mga ito hanggang sa makalapit ako sa matanda at kaaad ko siyang hinarangan. “Nagawa ko!” batid ko sa kanyang mukha ang saya habang hawak-hawak niya ang tube na iyon at maingat itong pinakita sa akin kung saan makikita mo ang kulay ginto na likido.

“Magtago ka sa likod ko,” iyon lang ang aking sinabi at mabilis siyang hinarangan habang nakikipagpalitan ako ng putok sa kanila at sa bawat labas ng bala sa aking barel isang buhay ang nakukuha ko, isang buhay ang mawawala. Sanay na akung pumatay ng tao simula noong bata ko o mas tamang sabihin na ito ang aking kinalakihan at mahal ko ang trabaho o ano ako ngayon. Im a Mafia Boss after all. “Kahit ano man ang mangyari ingatan mo iyan,” muling saad ko sa matanda at mabilis na nilagyan ng bala ang aking barel pero habang ginagawa koi yon biglang umigting nag aking kamay at ng tignan ko ito masaganang dugo na ang lumabas doon. “Putangina!” malutong kung mura at pinasabog ang ulo ng may gawa non.

Hindi nagtagal napalibutan na ako ng aking mga tauhan na kakadating lang ng iba at nagsitalunan na sila sa mga chopper na pinadala ko at parang mga hunter lang sila na hinahabol ang mga kalaban ko.Ang iba naman ay mabilis na lumapit sa akin at inasikaso na ang aking kamay kahit hindi ko naman sinabi sa kanila.

“The assassins is already in our area Sir Asher,” seryosong saad ng aking tauhan na babae ang siyang gumagamot ng aking sugat o mas tamang sabihin na ang aking secretary at wala pang ilang minuto nakuha na niya ang bala sa aking kamay at mabilis itong tinahi at nilagyan ng gamot. Masakit at hapdi ang dala ng bala na iyon pero sanay na ako sa ganitong sakit sa buhay ko ba naman na halos matulog na ako sa mga barel at ilang bala na ang dumaan sa katawan ko mas malala pa dito.

“Sabihin mo sa kanila na isang beses pa silang mahuli ng dating at ulo na nila ang isasabit ko sa labas ng building,” biglang napalunok ng wala sa oras ang aking secretary pero wala na naman siyang magawa kundi ang tumango nalang sa aking sasabihin. “Damn those assholes!” malutong kung mura ng matapos na nitong gamutin ang aking kamay at tinignan ko ito mabilis siyang tumango sa akin at kinuha na ang kanyang barel at pumunta nadin sa ibang tauhan kuna nakikipagpatayan pasa labas.

“Kailangan mo ng ilayo ang bagay na ito Asher,” biglang binigay sa akin ng matanda ang hawak niya. “Alam kung alam muna kung paano gamitin at paganahin ang bagay na ito kaya umalis na kayo marami ang maghahabol ng bagay na iyan,” mabilis niyang saad sa akin at binigyan nadin ako nito ng syringe pero malalim akung napabuntong hininga sa kanyang sinabi.

“Samahan niyo siya sa loob at siguraduhin niyong mailalabas niyo ang lahat-lahat ng tao sa loob ng buhay at aalis na tayo dahil pasasabugin kuna nag buong lugar na ito,” mukhang nagulat siya sa aking sinabi pero bumakat naman ang ngiti sa kanyang labi. Inilagay ko sa bulsa ng pantalon ko ang binigay niya sa akin at naglakad na ako habang ang ibang tauhan ko ay sumama sa kanya habang ang iba naman ay sumama sa akin.