When you visit our website, if you give your consent, we will use cookies to allow us to collect data for aggregated statistics to improve our service and remember your choice for future visits. Cookie Policy & Privacy Policy
Dear Reader, we use the permissions associated with cookies to keep our website running smoothly and to provide you with personalized content that better meets your needs and ensure the best reading experience. At any time, you can change your permissions for the cookie settings below.
If you would like to learn more about our Cookie, you can click on Privacy Policy.
ตอนที่ 13 “คนมองเยอะๆ สิดี ทุกคนจะได้รู้ว่าลูกสาวเจ้าของไร่ฉัตรธราลักษณ์เป็นคนรักของผม” รามยักคิ้วหลิ่วตาให้คนข้างกาย ที่ตอนนี้สองแก้มแดงเป็นผลเชอร์รี่สุกไปแล้ว “พูดบ้าอะไร” “นี่ผมพูดจากใจเลยนะทูนหัว” รามขยับใบหน้าเข้ามาใกล้ๆ ที่คนอื่นมองอาจจะคิดว่าคนทั้งสองกำลังหอมแก้มกัน แต่ก่อนที่ทุกคนจะคิดเลยเถิดไปกันใหญ่ นิรัสยาก็ใช้ศอกกระทุ้งสีข้างคนหน้าไม่อายไปหนึ่งครั้งจนอีกฝ่ายสะดุ้ง “สมน้ำหน้า” “อย่ารุนแรงกับคนแก่นักเลยทูนหัว เกิดกระดูกกระเดี้ยวผมหักจะแย่เอานะครับ” “ไหนบอกไม่แก่ แล้วทำไมต้องกลัวกระดูกหัก” “ก็ผมอยู่ตัวคนเดียว ถ้ากระดูกหักก็ต้องใส่เฝือก แล้วระหว่างใส่เฝือกใครจะมาอยู่ดูแลผมล่ะครับ” รามแสร้งทำหน้าน่าสงสาร “ผู้หญิงในประเทศอยากมาดูแลคุณตั้งมากมาย คุณก็เลือกมาสักคนสิ” นิรัสยาบอกอย่างหมั่นไส้กับหน้าตาที่เขาทำอยู่ ที่เธอก็ไม่รู้หรอกว่าทำจริงหรือแสแสร้งกันแน่ แต่คนที่เล่นละครเก่ง