หลายเดือนก่อน เฉิงอี้คังนึกว่าตนตาฝาด เมื่อได้อ่านจดหมายจากขันทีอาวุโส ฝ่ายนั้นควรได้ใช้ชีวิตอย่างสบายมานานแล้ว ทว่าโฮ๋วซี ผู้เป็นมารดาเขา และมีตำแหน่งเป็นถึงหวงกุ้ยเฟย บีบบังคับให้อยู่ใกล้ชิดเฉิงอี้คัง นัยว่าอยากให้เป็นหมาแมว คอยสืบเรื่องและตามจับผิดลูกชาย ทั้งที่มู่ฉือ หาใช่สัตว์ที่จะเลี้ยงให้เชื่องได้ กงกงเฒ่าผู้นี้ เล่ห์เหลี่ยมแพรวพราว ให้ใครเงินเขามากกว่า ก็พร้อมเปลี่ยนข้าง !
และที่ว่าเขาตาฝาดก็เป็นเพราะ กงกงที่รับใช้นับแต่ ปู่ของเขา มาถึงฮ่องเต้องค์ปัจจุบัน ก่อนจะย้ายตัวให้มาช่วยงานตั้งแต่เฉิงอี้คังอายุได้ห้าขวบ แถมยังดูแลสำนักเอ้อร์ปาซึ่งรับผิดชอบเกี่ยวกับผลผลิตทางการเกษตร และวัตถุดิบในการทำอาหาร รวมถึงสินค้าบริโภคทั้งหมดของแคว้น จู่ๆ ฉือกงกงก็ส่งจดหมายแจ้งข่าวว่า ถึงเวลาที่ต้องไปใช้ชีวิตในบั้นปลายกับครอบครัวอย่างแท้จริงเสียที
คราแรกเฉิงอี้คังยินดีกับมู่ฉือ การกลับเมืองหลวงครั้ง
