ดวงยิหวายังปรับตัวได้ไม่ดีนัก กับการที่ต้องมาใช้ชีวิตเป็นคนงานในสวนยาง ถึงเธอจะเคยลำบากมาก่อนก็ตาม แต่ชีวิตก็ได้อยู่อย่างสุขสบายมานานหลายปี ตอนที่เป็นนางงามเต็มตัวแล้ว ปิติดูแลเธอเป็นอย่างดีราวกับนางฟ้าที่ได้อยู่บนสวรรค์
“เดี๋ยวเคลียร์ที่ตรงนี้ให้ว่างเลยนะ กระท่อมที่สั่งไว้จะมาลงเย็นนี้” คีรีขับรถย้อนกลับมาที่กลางสวนยางอีกครั้ง ปกติแล้วเขาไม่ได้มาที่นี่บ่อยๆ เพราะมักจะใช้เวลาส่วนใหญ่อยู่ที่ซุ้มไก่ชนมากกว่า แต่พอเอาดวงยิหวามาไว้ที่นี่ เขาก็ต้องคอยมาดูเรื่อยๆ ส่วนหนึ่งก็เพราะกลัวหญิงสาวจะหลบหนี
“น้าเอียด คนงานที่ผมให้น้าเอียดช่วยดูมันไปไหน” เมื่อเห็นว่าละเอียดนั่งทำงานอยู่คนเดียว คีรีก็เดินเข้าไปถามทันที
“เอ่อ...นังหนูมันไปเดินเก็บยางกับน้ามาเมื่อเช้า เพิ่งจะกลับมาถึงค่ะนายหัว คงจะเหนื่อยแย่ หลับไปสักพักแล้ว” ละเอียดเอ่ยตอบ
“อย่าตามใจมันนักนะน้า ฉันเอามันมาช่วยงาน ไม่ได้เอามาไว้เป็นภาระ”
