ตั้งแต่วันที่คีรีสั่งให้ดวงยิหวาไปทำความสะอาดโรงเก็บฟืน เธอก็ได้ย้ายไปอยู่ที่นั่นอย่างถาวร แต่เขาก็ไม่ได้ใจร้ายขนาดให้เธอนอนไปบนพื้นดิน โรงเก็บฟืนถูกปรับปรุงให้ดีขึ้นสำหรับที่คนจะพักอาศัยอยู่ได้ มีเตียง มีฟูกปูนอน และมีผ้าห่ม เพราะเวลากลางคืนอากาศค่อนข้างหนาว
โชคดีว่าตลอด 1 เดือน ที่ดวงยิหวาลงไปอยู่ที่โรงเก็บฟืนนั้น ไม่มีฝนตกลงมา ไม่อย่างนั้นคงจะอยู่ลำบากเป็นเท่าตัว
ทว่าคืนนี้เหมือนลมมรสุมจะพัดเอาความโชคร้ายมาด้วย ยอดต้นไม้ไหวเอนด้วยแรงลม บนท้องฟ้าปราศจากดวงดาว เพราะเมฆฝนลอยอยู่เหนือหลังคาและยอดไม้
ร่างเล็กๆ ที่นอนขดตัวอยู่ใต้ผ้าห่มเพราะรู้สึกหนาว ค่อยๆ ขยับตัวลุกขึ้น เธอได้ยินเสียงลมกรรโชกดังน่ากลัว หลังคาจากก็พัดไหวไปตามแรงของลม คล้ายจะเปิดหรือจะปลิวไปตามลมก็ไม่ปาน
“ฝนจะตกแน่ๆ นังหนูมันจะอยู่ยังไงล่ะเนี่ย” เสียงป้าละเอียดเอ่ยขึ้น หลังจากชะโงกหน้ามองออกไปนอกหน้าต่างกระท่อมพักของตัวเอง
