32
“ว่าแต่น้ำมาหาพี่มีอะไรเหรอครับ” รัฐกฤตญ์เปลี่ยนเรื่องพูด
“พี่ใหญ่ลืมกระเป๋าสตางค์กับโน้ตบุ๊กไว้ที่บ้านน้ำ น้ำเลยเอามาคืนให้ที่นี่เผือว่าพี่ใหญ่จะต้องใช้โน้ตบุ๊ก”
“ไม่เห็นต้องลำบากเลย พรุ่งนี้เช้าพี่ให้แดนไปเอาที่บ้านน้ำก็ได้”
“ไม่เป็นอะไรหรอกค่ะ นี่ใช่ลูกจ้างคนใหม่ของพี่ใหญ่ที่ชื่อณิชาที่พี่ใหญ่บอกกับน้ำใช่ไหมคะ”
ณิชาเงยหน้ามองสบตารัฐกฤตญ์ที่ก้มหน้ามองสบตาเธอพอดี เขามองเห็นดวงตาที่เอ่อล้นไปด้วยน้ำใสๆ ดวงตาไหวระริกซ่อนความเจ็บปวดไว้ภายใน ทำให้ใจของเขารู้สึกสับสนเป็นอย่างมากรู้สึกอึดอัดกับเหตุการณ์แบบนี้ ทั้งๆ ที่ก่อนหน้านี้เขาคิดว่าตนเองไม่มีความรู้สึกอะไรกับณิชา แต่ตอนนี้เขาเริ่มไม่แน่ใจ มันไม่ใช่แค่ความเสน่หาเพียงอย่างเดียว รัฐกฤตญ์มองใบหน้าของคนรักก่อนจะตอบ
“ใช่ครับ อย่าไปสนใจเลยก็แค่ลูกจ้างคนหนึ่งเท่านั้น ไม่มีค่าอะไรมากนักหรอก”
วาจาที่ไม่รักษาน้ำใจของเขา ทำให้ณิชารู้สึกถึง
