ฉันถูกนายคนนั้นที่ชื่อคิมหันต์เอามาขังไว้ที่ห้องเก็บของเล็กๆ ในบ้านหลังใหญ่ อันที่จริงมันก็ไม่เล็กมากหรอก ติดจะรกไปก็เท่านั้น ยังดีที่ไม่มีฝุ่น จนถึงตอนนี้ก็ดึกมากแล้ว เขาน่าจะยังไม่ปล่อยฉันออกไป ปริมคิด
หญิงสาวเอากล่องกระดาษมาปูเป็นที่นั่งแล้วนั่งกอดเข่าอยู่ที่มุมหนึ่งของห้อง ยังดีที่เธอไม่ใช่คนกลัวผีจึงไม่กลัวห้องเก็บของนี้เท่าไหร่ ยังดีกว่าอยู่ใกล้คนอย่างเขา
คิมหันต์
ผมนั่งดื่มบรั่งดีราคาแพงอยู่ในห้อง ใจก็คลุ่นคิดแต่เรื่องความแค้น ไอ้โปรด ผมจะฆ่ามันแน่ แต่จะทรมานให้มันตายทั้งเป็นก่อน
ผมเสียน้องสาวและหลานในท้องของเธอไปในคราวเดียวกัน รู้ตอนแรกผมถึงกับช็อก มันไม่ใช่แค่พรากความสาวของน้องสาวผม แต่มันถึงกับทำให้ท้อง ความเลวของมันเกินรับได้จริงๆ ไม่ว่านานแค่ไหนผมก็จะพลิกแผ่นดินตามหามัน ส่วนน้องสาวของมัน..ความจริงเขาอยากฆ่าเธอให้ตาย แต่เพราะรู้อยู่แก่ใจว่าเธอไม่เกี่ยวข้องกับเรื่องนี้ด้วยจึงไม่อาจทำได้ลงคอ
ในตอนเช้า ปริมถูกปล่อยออกมาจากห้องเก็บของด้วยแม่บ้านร่างท้วมคนเดิมที่พาเธอมาที่ห้องนี้เมื่อคืน
"คุณไปอาบน้ำอาบท่าห้องป้าก่อนนะคะ เสื้อผ้าก็ใส่ของป้าไปก่อน"หญิงร่างท้วมถือวิสาสะพาเธอไปที่บ้านพักคนงานที่อยู่ห่างออกไปทางด้านหลังของบ้านหลังใหญ่
"ขอบคุณค่ะ"ปริมกล่าวขอบคุณ
"อ่อ ป้าชื่อป้าอ้วนนะ" เธอบอกแนะนำตัวและไม่ได้พูดคุยอะไรกับปริมต่อ
พอปริมอาบน้ำเปลี่ยนชุดเสร็จป้าอ้วนก็หาข้าวให้เธอกิน
"รีบทานนะคะ เดี๋ยวคุณจะตื่นซะก่อน" ป้าอ้วนบอก เธอไม่รู้หรอกว่ามีเรื่องอะไรกัน แต่ดูจากสถานการณ์ก็พอจะเดาออกว่าคุณคิมต้องใจร้ายกับเธอคนนี้แน่
พอปริมทานข้าวเสร็จป้าอ้วนก็พากลับมาส่งที่บ้านหลังใหญ่ตามเดิม ภายในบ้านเงียบมากเหมือนไม่มีใครอยู่
"ถ้าคุณไม่เรียกก็ไม่มีใครเข้ามาในนี้หรอกค่ะ"ป้าอ้วนบอกเหมือนรู้ความคิดเธอ
"ป้าคะ คุณเขาจับหนูมาทำไมคะ"ปริมถามสงสัย
"อ้าว นี่ก็ไม่รู้หรอกหรอ" ป้าอ้วนแปลกใจ ปริมส่ายหน้า ยังไงล่ะเนี่ย
"แต่คุณเขาเป็นคนมีเหตุผลนะ ถึงจะอารมณ์ร้อนไปหน่อยก็เถอะ" ป้าอ้วนว่า ปริมถอนใจ และเดาว่าคงเป็นเรื่องพี่ชายเธอล่ะ แต่คนมีเหตุผลของป้ากำลังทำเรื่องไม่มีเหตุผลกับเธอที่ไม่รู้เรื่องด้วยอยู่นะ โกรธพี่มาพาลน้องมีที่ไหน ปริมนึกต่อว่าในใจ แต่พี่โปรดไปทำอะไรไว้นะเขาถึงได้โกรธเป็นฟืนเป็นไฟอย่างนั้น ปริมไม่คิดว่าคนอย่างพี่ชายเธอจะทำเรื่องเลวร้ายได้